Καλησπέρα σας. Στο σημερινό άρθρο του πιστολέρο θα αναλύσουμε το ναυάγιο μιας από τις ιστορικότερες ελληνικές ομάδες που έχουν δοξάσει στο παρελθόν το ελληνικό ποδόσφαιρο στην Ευρώπη. Και όπως σε κάθε ναυάγιο , έτσι και εδώ μπορεί κανείς να εντοπίσει το μαύρο κουτί με τις αιτίες , τις αφορμές και τα αποτελέσματα ή για να ακριβολογώ τις συνέπειες των ολέθριων κινήσεων που έγιναν κατά καιρούς στον Παναθηναικό που πλέον αρνείται να σηκώσει κεφάλι. Βήμα – βήμα λοιπόν, με οδηγό το πρόσφατο παρελθόν θα απαθανατίσουμε όλες τις έγχρωμες και μαύρες σελίδες που στιγμάτισαν το ιστορικό σωματείο.
1979: Ο Παναθηναικός , ο οποίος αρχίζει να περνά μια κρίση αγωνιστικά , αλλάζει χέρια διοικητικά. Συγκεκριμένα, ο επιχειρηματίας και εφοπλιστής Γιώργος Βαρδινογιάννης, αρπάζει τελευταία στιγμή από τον Παύλο Γιαννακόπουλο τη διοίκηση του ποδοσφαιρικού τμήματος και σηματοδοτεί μια νέα εποχή γεμάτη θριάμβους και ευρωπαική καταξίωση.
Από το 1979 έως το 2000 , οπότε και αποφάσισε να παραχωρήσει στον ανηψιό του Γιάννη ”Τζίγκερ” Βαρδινογιάννη το πλειοψηφικό πακέτο της ΠΑΕ Παναθηναικός , η ομάδα αποτελούσε πρότυπο οργάνωσης και αγωνιστικότητας σε Ελλάδα και Εξωτερικό. Τη δεκαετία του ’80 , ο επομοναζόμενος Καπετάνιος αγόραζε ότι ήθελε σε παίχτες (Σαραβάκος,Ζάετς, Αποστολάκης , Βαζέχα,Μπορέλι,Ρότσα) και προπονητές (Γκόρσκι,Γκμοχ) , θέτοντας τη βάση της πράσινης κυριαρχίας ως τα τέλη αυτής της δεκαετίας. Παράλληλα, με την κατάληψη των σκήπτρων εν Ελλάδι το τριφύλλι προχώρησε και σε λαμπρές ευρωπαικές πορείες στο κύπελλο πρωταθλητριών και κυπελλούχων. Η σχέση με τους οπαδούς της ομάδας πέρασε από σαράντα κύματα μέχρι το 1996 όπου άρχισε πια ο Ολυμπιακός με το Σωκράτη Κόκκαλη στον προεδρικό του θώκο να σαρώνει εντός συνόρων.
2000: Ο Παναθηναικός που μέχρι το 1996 φάνταζε ανίκητος, βρέθηκε να περνά σε δεύτερο ρόλο, ύστερα από την εδραίωση της δυναστείας Κόκκαλη στον Ολυμπιακό. Τέσσερα χρόνια ανομβρίας δεν μπορούσαν να τα αντέξουν οι οπαδοί της ομάδας , που απαίτησαν αλλαγή ιδιοκτησιακού καθεστώτος στο ποδοσφαιρικό τμήμα. Με την έλευση του ανηψιού του ”καπετάνιου” στην ομάδα, ο κόσμος τηρούσε στάση αναμονής και περίμενε άμεσα αποτελέσματα.
Η κλοπή πρωταθλημάτων από τους ερυθρόλευκους όσο και η αδυναμία στο παρασκήνιο αποτελούσαν καραμέλα των υψηλών κλιμακίων της ομάδας για τις αποτυχίες από τον αιώνιο αντίπαλο , μέχρι το νταμπλ του 2004. Εκείνο απάλυνε τις πληγές των πρασίνων , έστω και για λίγο, καθώς μετά από 8 χρόνια παντοκρατορίας του Ολυμπιακού στην Ελλάδα, υπήρχε η ελπίδα και η πίστη για καλύτερες μέρες. Παράλληλα , οι ευρωπαικές διακρίσεις της ομάδας έδιναν την εντύπωση ότι τα καλύτερα έρχονταν. Στη δεκαετία του ’00 , οι πράσινοι , λίγο έλειψε να αφήσουν εκτός 8άδας του Τσάμπιονς Λιγκ τη μεγάλη Μπαρτσελόνα, ενώ λίγα χρόνια αργότερα έμειναν εκτός στις λεπτομέρειες από την Πόρτο του Ζοσε Μουρίνιο για τους 16 του τότε κυπέλλου Ουέφα. Μα πάνω απ’ όλα , ο Παναθηναικός στηριζόταν σε μια φουρνιά ποδοσφαιριστών που κάτοπιν αποτέλεσαν τη ραχοκοκαλιά της μετέπειτα κατάκτησης του Euro 2004 (Νικοπολίδης, Καραγκούνης,Μπασινάς,Φύσσας,Σειταρίδης).
2008: Ύστερα από αποτυχίες σε Ελλάδα και εξωτερικό και με το τριφύλλι να μένει μακριά από του τίτλους , το ποτήρι της υπομονής των οπαδών της ομάδας ξεχείλισε και στις 13 Απριλίου του ίδιου έτος οπαδοί της ομάδας διαμαρτυρήθηκαν σε μια μεγάλη και πολυπληθή πορεία και απαίτησαν αλλαγή στο ιδιοκτησιακό καθεστώς, υβρίζοντας αισχρά την οικογένεια που κάποτε οδήγησε τους πράσινους σε δρόμους δόξας.
Εποχή πολυμετοχικότητας 2008-12: Και ξαφνικά στην άκρη της εξίσωσης βρίσκεται ένας φιλόδοξος οικονομικός παράγοντας που ταράζει τα λιμνάζοντα ύδατα της πράσινης θάλασσας. Συγκεκριμένα , ο πρόεδρος της τράπεζας Μαρφίν Ανδρέας Βγενόπουλος, πέρασε στην αντεπίθεση εξαπολύοντας τα φαρμακερά του βέλη κατά της οικογένειας Βαρδινογιάννη και κατηγορώντας της για ανεπάρκεια και αδυναμία οικονομικής στήριξης της ΠΑΕ. Επίσης, διαβεβαίωσε πως αν αναλάμβανε εκείνος τις τύχες της ομάδας, υπήρχε ένας όμιλος αμερικανών επιχειρηματιών με επικεφαλή τον ίδιο που ήταν έτοιμος να ρίξει αδιανόητα χρήματα για μεταγγραφές και βελτίωση της ομάδας και σε οργανωτικό επίπεδο. Εκείνο το καλοκαίρι, ο Γιάννης Βαρδινογιάννης ανακοίνωσε την αύξηση μετοχικού κεφαλαίου της ΠΑΕ με την είσοδο οικονομικών παραγόντων , όπως οι αδελφόι Γιαννακόπουλοι, ο Αδαμάντιος Πολέμης, ο Ανδρέας Βγενόπουλος και ως πρόεδρος της ΠΑΕ ο Νικόλας Πατέρας, που σημειωτέον τηρούσε άψογες σχέσεις με το μετέπειτα αφεντικό του Ολυμπιακού τον επιχειρηματία Βαγγέλη Μαρινάκη. Το 2010 αποτελεί χρονιά ορόσημο των πρασίνων. Με μεταγγραφές αεροδρομίου (Σισέ,Λέτο,Κατσουράνης,Ζιλμπέρτο Σίλβα) , όπως εξήγγειλε η πλευρά των πολυμετοχικών , ο Παναθηναικός κατέκτησε το νταμπλ , έπειτα από 6 χρόνια εσωστρέφειας και ανομβρίας. Παράλληλα, η ομάδα στην Ευρώπη πραγματοποίησε πολύ καλές εμφανίσεις, φθάνοντας στους 16 του europa league. Εκείνη η χρονιά , όμως , αποτέλεσε την αρχή του τέλους του συλλόγου που μέρα με τη μέρα εξοντωνόταν οικονομικά και τα χρέη εκτοξεύονταν σε ανησυχητικό και μη διαχειρίσιμο βαθμό. Η οικογένεια Βαρδινογιάννη παρέδωσε στο Νικόλα Πατέρα μια ΠΑΕ καθαρή από χρέη , τα οπόια έφθασε το 2011 στα 90 εκκατομύρια ευρώ, παρά το γεγονός ότι στα ταμεία της ομάδας έμπαιναν γενναία ποσά για το Τσάμπιονς Λιγκ και από χορηγούς. Σαν να μην έφθανε αυτό , το 2011 το πρωτάθλημα χάθηκε νωρίς , οι τριγμοί στις σχέσεις των πολυμετοχικών ήταν καθημερινό φαινόμενο και η φούσκα της πολυμετοχικότητας έσκασε εκκωφαντικά και δημιούργησε ανεπανόρθωτες βλάβες στο πράσινο οικοδόμημα.
Εποχή Γιάννη Αλαφούζου (2012- σήμερα) : Το 2012 είχαμε αλλαγή σελίδα στους πράσινους. Ο Γιάννης Βαρδινογιάννης παραχώρησε το πλειοψηφικό πακέτο των μετοχών της ομάδας στο μεγαλοκαναλάρχη , οικολόγο και φιλο-ολυμπιακό Γιάννη Αλαφούζο. Παρουσιαζόταν ως σανίδα σωτηρίας για τη διαχείριση της καμένης γης που άφησαν επι της ουσίας οι πολυμετοχικοί. Σε μια πρωτόγνωρη κίνηση, ο νέος ισχυρός άνδρας της ομάδας ίδρυσε την Παναθηναική Συμμαχία με στόχο τη συσπείρωση των οπαδών σε ένα κίνημα που θα ενίσχυε την υστεροφημία της ομάδας. Επίσης, ζήτησε από τους οπαδούς του τριφυλλιού να βοηθήσουν οι ίδιοι σε μια εν μέρει ανακαίνιση της φυσικής έδρας της ομάδας, της Λεωφόρου Αλεξάνδρας που θα αποτελούσε το εφαλτήριο επανεκκίνησης προς τις επιτυχίες. Οι συνεχόμενες αποτυχίες και το αφήγημα για παράγκα του Ολυμπιακού , γρήγορα καταρρίφθησαν και οι οπαδοί της ομάδας πλέον έπαψαν να ενδιαφέρονται για το τριφύλλι. Μοναδική αναλαμπή η κατάκτηση του κυπέλλου Ελλάδας το 2014 στο τελικό του ΟΑΚΑ με αντίπαλο τον ΠΑΟΚ με σκορ 1-4. Από το καλοκαίρι του 2014 και μετά οι προπονητές άλλαζαν σαν τα πουκάμισα. Αναστασίου – Στραματσόνι μετά Ουζουνίδης, κατόπιν Δώνης και έπειτα Πογιάτος και Μπόλονι. Χρόνο με το χρόνο, ο πήχης των προσδοκιών έπεφτε, χωρίς κανείς να φαντάζεται πόσο χαμηλά θα πέσει ο σύλλογος στο μέλλον.
Σήμερα: Το Μάιο του 2020 ανακοινώθηκε σαν κεραυνός εν αιθρία ότι ο προπονητής Γιώργος Δώνης παραιτείται, λόγω προστριβών με το νέο τεχνικό διευθυντή Τσάβι Ρόκα. Ένας προπονητής που με ελάχιστο μπάτζετ κρατούσε τον Παναθηναικό σε αξιοπρεπές επίπεδο στην πιο σκληρή και οδυνηρή εποχή της ιστορίας του και με τη διάλυση ολοένα και να πλησιάζει επικίνδυνα. Με Έλληνες νεαρούς ποδοσφαριστές κατάφερνε παρά τις αντιξοότητες να επιβιώσει και πλέον δημιουργήθηκαν οι βάσεις για πρόοδο και εξέλιξης του ποδοσφαρικού τμήματος. Η έλευση Πογιάτος δεν έφερε τα επιθυμητά αποτελέσματα και με αποκαρδιωτικές εμφανίσεις , η ομάδα φλέρταρε έντονα με τον υποβιβασμό. Το οικοδόμημα Δώνη γκρεμίστηκε εν μια νυκτί και ο Παναθηναικός βάδιζε σε αχαρτογράφητα νερά. Στα πρώτα τρία παιχνίδια οι Πράσινοι με τον Ισπανό τεχνικό μετρούσαν ένα βαθμό και βρίσκονταν στην προτελευταία θέση. Η πρόσληψη Μπόλονι έφερνε ελπίδα ότι κάτι θα αλλάξει στη ψυχολογία των παιχτών , όπως και έγινε τουλάχιστον μέχρι τα τέλη Φλεβάρη. Με μια αντεπίθεση διαρκείας και με διαιτητική στήριξη όπου χρειάστηκε , ο Παναθηναικός πλησίασε σε απόσταση βολή από τη 4η θέση και την εξασφάλιση ενός ευρωπαικού εισιτηρίου. Μέχρι που ο κύριος Ντρεοσί ανέλαβε ως τεχνικός διευθυντής και όπως και στην περίπτωση Ρόκα τα έκανε μαντάρα. Με την αγορά ποδοσφαιριστών από το Γαλλικό πρωτάθλημα(Σανκαρέ, Ενμπακοτό ,Νιάς) και την αποψίλωση του ελληνικού στοιχείου από το ρόστερ( πώληση Ζαγαρίτη στην Ιταλική Πάρμα, δανεισμός Εμμανουηλίδη στην Ολλανδία, παραγκωνισμός Μπουζούκη), γρήγορα το καράβι άρχισε να μπάζει νερά. Χωρίς νίκη σε 10 αγώνες στα play off ,δεν είναι δύσκολο να αντιληφθεί κανείς τους λόγους που οι πράσινοι έμειναν για μια ακόμα σεζόν εκτός Ευρώπης. Από τη θέση 18 που κατείχε κάποτε περήφανα ο Παναθηναικός τη σεζόν 2004-05 στο uefa ranking , τώρα βρίσκεται στο νούμερο 212 και η κατηφόρα δε λέει να σταματήσει. Στο γηπεδίκο , πάλι , που χρόνια ταλαιπωρεί την ομάδα , φάνηκε μια αχτίδα φωτό με τη διαβεβαίωση του δήμου Αθηναίων και του κυρίου Κώστα Μπακογιάννη πως το θέμα θα προχωρήσει με παραχώρηση στρεμμάτων στο βοτανικό για ένα γήπεδο νοικιασμένο για 50 χρόνια , με αντάλλαγμα την παράδοση της ιστορικής έδρας της ομάδας της Λεωφόρου Αλεξάνδρας για την αξιοποίηση της ως θεματικό πάρκο από το Δήμο Αθηναίων.
Το ζήτημα είναι να υπάρξει αλλαγή του ιδιοκτησιακού καθεστώτος χθες για να μπορέσει η ομάδα με κανονικό προπονητή και πλάνο και παίχτες που θα κάνουν τη διαφορά να προχωρήσει. Διότι αυτό το συνοθύλευμα που θέλει να λέγεται ομάδα με τις υπάρχουσες συνθήκες δεν έχει καμία τύχη. Οψόμεθα λοιπόν.
