Απόψε ο «Αθλητικός Κόσμος» έχει την τιμή και τη χαρά να φιλοξενεί τον σπουδαίο Ρέμκο Μπούρε.Έναν άνθρωπο που άφησε το στίγμα του στον χώρο του ποδοσφαίρου σαν παίκτης, σαν προπονητής, αλλά και σαν τεχνικός διευθυντής.
Σαν ποδοσφαιριστής σε ομάδες όπως η Εξέλσιορ, η Ρόντα, η Φίτεσε, η Καμπούρ, η Ντεν Χάαγκ, η Γάνδη, ο Ηρακλής, η Ζιλ Βιθέντε και η Τσβόλε, ενώ σαν προπονητής στη VV Nunspeet της Ολλανδίας, στην Αλ Γκαράφα (Κατάρ), στην Αλ Τζαζίρα (Κατάρ), στην Εθνική ομάδα του Κατάρ (U20), στην Αλ Αραμπί (Κατάρ), στη Σουηδική Βαστέρας, στη Σουηδική Σέπινγκ, στην Αλ Αχλί (Λιβύη), στη Hammerfest από τη Νορβηγία, στη Pathachakra & στη United Sports Club Kolkata από την Ινδία, ενώ πλέον βρίσκεται στο τιμόνι της Fagersta Sodra της Σουηδίας στην 3 liga division.
Ο εξαιρετικός Ολλανδός πρώην ποδοσφαιριστής και νυν τεχνικός της Σουηδικής Fagersta Sodra, μίλησε αποκλειστικά στο site μας για τις αναμνήσεις του από την «στρογγυλή θεά», για τον αγαπημένο του Ηρακλή, για το έργο του σαν προπονητής, αλλά και γενικά για το ποδόσφαιρο.
1) Ποια είναι τα συναισθήματα που σου άφησε η σπουδαία σου καριέρα σαν ποδοσφαιριστής;
«Σίγουρα τα συναισθήματα είναι όμορφα και πολλά, σε μία μεγάλη καριέρα σε διάφορες χώρες, σε τελική φάση Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος, με τίτλους στις ομάδες που αγωνίστηκα, με δύο βραβεία του 1ου σκόρερ στην Ολλανδία και γενικά ωραίες στιγμές σε όλη την πορεία μου, αλλά και γνωριμίες με αρκετούς ανθρώπους.Όταν ήρθε η στιγμή να σταματήσω το ποδόσφαιρο στα 38 μου, ήμουν γεμάτος πια και ευτυχισμένος, αλλά υπήρχε και κόπωση του σώματός μου μετά από τόσα χρόνια προπονήσεων και αγώνων».
2) Τι σημαίνει για σένα ο Ηρακλής;
«Ένα πολύ σπουδαίο συναισθηματικό κομμάτι στην καρδιά μου, είναι ο Ηρακλής Θεσσαλονίκης.Πέρασα όμορφα χρόνια εκεί, αλλά υπήρχαν και δυσκολίες με το τροχαίο που είχα, καθώς και η κακή σχέση που είχα με τον προπονητή Τέλη Μπατάκη, ο οποίος είχε πει στον Θεοδωρίδη πως δεν θέλει να δουλέψει μαζί μου και με ανάγκασε να φύγω πρόωρα απ’ τη Θεσσαλονίκη & τη Χαλκιδική την οποία λατρεύω.Τα ίδια συναισθήματα έχω και για τους φίλους του Ηρακλή και γενικότερα για τους Έλληνες.Θα ήθελα πολύ να γυρίσω κάποια στιγμή στον αγαπημένο μου Ηρακλή από κάποιο άλλο πόστο».
3) Όπως είναι γνωστό, έχεις πετύχει εκατοντάδες τέρματα στις ομάδες που αγωνίστηκες.Θυμάσαι κάποια από αυτά τα γκολ πιο έντονα και γιατί;
«Έχω πετύχει πάρα πολλά τέρματα σε όλα τα επίπεδα, σε διοργανώσεις εντός συνόρων και Ευρωπαϊκών κυπέλλων, αλλά αυτό που μου έμεινε ήταν στο 1ο μου παιχνίδι στα 17 μου χρόνια, όταν με τη φανέλα της Εξέλσιορ (U21) πριν από ένα σημαντικό ματς για την ομάδα, ο κόουτς μου είπε: «μικρέ θα παίξεις στο παιχνίδι της Κυριακής».Σε εκείνο το ματς είχα περάσει αλλαγή και θυμάμαι πως κανένας συμπαίκτης μου δεν μου είχε εμπιστοσύνη.Σε μία από τις λίγες πάσες που πήρα, πέρασα τρεις αντιπάλους και σκόραρα.Αξέχαστο επίσης, θα μου μείνει και ένα τέρμα εκτός έδρας με τον Άγιαξ (1-1) σε ένα γήπεδο που είχε 40.000 κόσμο και μία εκπληκτική ατμόσφαιρα».
4) Τι είναι πιο δύσκολο, να είσαι παίκτης ή προπονητής;
«Είναι τελείως διαφορετικό να είσαι παίκτης απ’ το να είσαι προπονητής.Η δουλειά του προπονητή είναι πολύ δύσκολη από όποια πλευρά κι αν το δει κανείς.Δεν είναι μόνο οι ώρες που θα προπονήσουμε 90 λεπτά την ομάδα μέσα στο γήπεδο, αλλά και οι ατέλειωτες ώρες γενικά που απαιτούνται για να προετοιμάσουμε την προπόνηση.Υπάρχουν φορές που ξυπνάμε στις 5 το πρωί για να ετοιμάσουμε το πρόγραμμα & την ψυχολογία των παικτών και να προβληματιστούμε.Ετοιμάζουμε προγράμματα για ομαδική και ατομική βελτίωση, στην οποία (ατομική βελτίωση) δίνω πάντα μεγάλη βάση σαν προπονητής.
Προσωπικά δεν ήμουν συνεργάσιμος με τους προπονητές μου, γιατί ήμουν έντονος χαρακτήρας και είχα διαφορετικές απόψεις.Υπάρχουν παίκτες που δεν είναι εύκολοι στη συνεργασία και εγώ είμαι ένας από αυτούς.Αυτή είναι η διαφορά του παίκτη με τον προπονητή και πέρα από το ταλέντο, σημαντικό ρόλο παίζει η προσωπικότητα του κάθε ποδοσφαιριστή».
5) Ποιος είναι ο τομέας που δίνεις έμφαση σαν προπονητής;
«Σαν ποδοσφαιριστής δεν ήμουν ευχαριστημένος από τους προπονητές μου, γιατί κοιτούσαν περισσότερο την δική τους επιτυχία, προβολή και ανέλιξη, ώστε να πάνε σε καλύτερη ομάδα με περισσότερα χρήματα και κοιτούσαν λιγότερο την ατομική μου εξέλιξη.
Σαν προπονητής, δουλεύω πάντα με την καρδιά μου και πέρα από το αγωνιστικό κομμάτι, κοιτάζω να βελτιώνω τον ποδοσφαιριστή και κοινωνικά και σαν χαρακτήρα.Θέλω κάθε παίκτης μου να είναι απόλυτα ευχαριστημένος από μένα και αυτό φροντίζω να συμβαίνει καθημερινά και σε κάθε τομέα».
6) Κύριε Μπούρε, διοργανώσατε μαζί με τον Ηλία Καρακώστα ένα καμπ.Ποιος είναι ο στόχος σας μέσα από αυτό;
«Μπορεί ο κορωνοϊός να μας πήγε λίγο πίσω, αλλά δεν πτοούμαστε καμία στιγμή.Ξεκάθαρα, ο στόχος μας είναι να ερχόμαστε 3-4 φορές στην Ελλάδα το χρόνο και να επιλέγουμε παιδιά με ταλέντο.Η επιλογή αυτή γίνεται μέσα από μία αξιοκρατική διαδικασία και τα ανεβάζουμε σε ψηλότερο επίπεδο.Έχουν ήδη επιλεγεί 3 παιδιά και συνεχίζουμε σταθερά με τον Κύριο Καρακώστα, ο οποίος είναι ο Scauter Manager Director για εμάς σε Σκανδιναβία & Ολλανδία και επίσης είναι ένας άνθρωπος που τον εκτιμώ και του έχω απόλυτη εμπιστοσύνη».
