Η Manchester United συνεχίζει να απογοητεύει με την εικόνα της, αλλά πολύ περισσότερο με την πλήρη ανυπαρξία στόχου και πλάνου για την ανάπτυξη του συλλόγου. Συνεχείς αλλαγές προπονητών, διαφορετικής φιλοσοφίας έκαστος, και καμία συνοχή στις αποφάσεις. Ωστόσο οι παίκτες παραμένουν στο απυρόβλητο και όσο αλλάζουν προπονητές χωρίς να αποδίδονται ευθύνες και σε αυτούς η απάθεια θα παραμένει. Πάμε να κάνουμε μια ανασκόπηση όλης αυτής της παράνοιας που έχει επικρατήσει στην ομάδα από την απόσυρση του Sir Alex Ferguson μέχρι σήμερα.
19 ΜΑΪΟΥ 2013
Η Manchester United δίνει τον τελευταίο της αγώνα υπό της οδηγίες του Sir Alex Ferguson. Αντίπαλος των “Κόκκινων Διαβόλων” είναι η West Bromwich σε έναν συναρπαστικό αγώνα. Το τελικό απότέλεσμα (5-5) δεν έχει καμία σημασία για τους 75 και πλέον χιλιάδες οπαδούς της πριν λίγες μέρες ανακηρυχθείσας πρωταθλήτριας Αγγλίας. Αυτό που τον Νοέμβριο του 1986, οπότε και ανέλαβε τις τύχες της ομάδας ο Σκωτσέζος τεχνικός, φάνταζε ως απίθανο, αδιανόητο, ήταν πλέον πραγματικότητα. Η ομάδα των σιδηροδρόμων του Lancashire έφτασε τα 20 πρωταθλήματα, 2 περισσότερα από την μισητή Λίβερπουλ. Εκείνη τη μέρα ωστόσο κανένας δεν μπορούσε να φανταστεί το τι μέλλει γενέσθαι.
ΙΟΥΝΙΟΣ 2013
Αντικαταστάτης του εμβληματικού τεχνικού ορίζεται ο επίσης Σκωτσέζος David Moyes. Ο προκάτοχός του πείθεται από το έργο του στην Everton και δίνει το “πράσινο φως” για την πρόσληψή του. Εγχείρημα ημιτελές, καθώς ο Moyes θα αποτελέσει παρελθόν 9 μήνες μετά την πρόσληψή του, τον Απρίλιο του 2014. Μόνη επιτυχία του Σκωτσέζου -νυν τεχνικού της West Ham- αποτελεί η κατάκτηση του community shield, του αγγλικού Super Cup δηλαδή.
ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2014
Προσωρινός διάδοχος αναλαμβάνει ο -παράλληλα αρχηγός- Ryan Giggs. Καθοδηγεί την ομάδα μέχρι το τέλος της σαιζόν ενώ παράλληλα η διοίκηση της ομάδας ψάχνει τον τεχνικό ο οποίος θα χτίσει εκ νέου την ομάδα.
ΙΟΥΛΙΟΣ 2014
Με την επιτυχία του -εφτασε στους “4” της διοργάνωσης- στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Βραζιλίας στον πάγκο της εθνικής της χώρας του, ο Luis Van Gaal λαμβάνει το χρίσμα. Είναι ο άνθρωπος στον οποίο οι Glazer βλέπουν τον προπονητή που θα χτίσει από την αρχή την Manchester United. Τα εκατομμύρια που σπαταλά η ομάδα είναι αμέτρητα (Di Maria,Shaw, Blind την πρώτη χρονιά θα κοστίσουν περίπου 100 εκατομμύρια ευρώ) την πρώτη χρονιά χωρίς κάποια διάκριση ενώ στο πρωτάθλημα της σαιζόν 14-15 θα τερματίσει στην 4η θέση. Την επόμενη χρονιά θα γίνει ανάλογη επένδυση (Martial, Depay, Schneiderlin θα κοστίσουν 120εκ.) με κέρδος το FA Cup ενώ η αποτυχία εξόδου στο Champions League οδήγησε στην αντικατάσταση του Ολλανδού στον πάγκο της ομάδας.
ΙΟΥΝΙΟΣ 2016
Η ώρα του “Special One”! Με καθυστέρηση τριών ετών ο Jose Mourinho αναλαμβάνει προπονητής της ομάδας και εγκαθίσταται στο Carington. Η επιστροφή του Pogba έναντι 100+ εκατομμυρίων “σηκώνει” μεγάλη συζήτηση, παρά ταύτα υπάρχει έκδηλη αισιοδοξία στους οπαδούς. Η ομάδα δεν καταφέρνει να καλύψει το handicap των περασμένων ετών και τερματίζει στη έκτη θέση. Η κατάκτηση όμως τριών τροπαίων με κορυφαίο το Europa League ανανεώνει την αύρα του club και δίνει χρόνο στον Πορτογάλο. Την επόμενη σαιζόν έρχεται η ανάκαμψη στο πρωτάθλημα, τερματίζοντας στη δεύτερη θέση αλλά τίποτα άλλο μένοντας χωρίς τίτλο για πρώτη φορά μετά από το 2005! Οι πρώτες μουρμούρες αρχίζουν να κάνουν εμφανή την παρουσία τους μα κανείς ακόμα δεν φαντάζεται ότι 5 χρόνια μετά ακόμα θα είναι εκτός τίτλων η ομάδα.
ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2018
Η απογοητευτική μέχρι τότε πορεία της ομάδας, οδηγεί την διοίκηση στην απόφαση της “επιστράτευσης” του Ole Gunnar Solskjaer. Ο αρχικός σκεπτικισμός υποχωρεί μπροστά στο σερί του Νορβηγού, με αποκορύφωμα την πρόκριση κόντρα στην Paris Saint Germain. Μονιμοποιείται στη θέση και αναλαμβάνει την ανοικοδόμηση της ομάδας επιστρέφοντας την στις ρίζες της ως προς την φιλοσοφία. Ανάδειξη νέων από τις ακαδημίες και στοχευμένες μεταγραφές ανεβάζουν επίπεδο την ομάδα. Ωστόσο, η μεταγραφή του Maguire είναι αυτή που σήκωσε συζήτηση και τότε και εξακολουθεί να απασχολεί ακόμα και σήμερα καθώς ποτέ δεν δικαιολόγησε κανένα από τα 90 εκατομμύρια που ξοδεύτηκαν για αυτόν. Η τρίτη και η δεύτερη θέση που κατέλαβε τις σαιζόν 2019-20 και 2020-21 έδειχναν ότι είναι κοντά στο να βρεθεί πάλι στο προσκήνιο κατακτώντας τίτλους όμως η φετινή σαιζόν κατέρριψε την αισιοδοξία των οπαδών.
ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2021
Το «θέατρο του παραλόγου» παίχτηκε και τη φετινή σαιζόν, καθώς μετά την κακή αρχή της ομάδας, ο Νορβηγός αποτέλεσε παρελθόν με τον Ralf Rangnick να τον αντικαθιστά. Ο κατά βάση τεχνικός διευθυντής ως προς την ιδιότητα, ανέλαβε το έργο “καταγραφής” της κατάστασης και του σχεδιασμού της επόμενης μέρας. Η αλλαγή αυτή ούτε κατ’ ελάχιστο δεν έχει επιφέρει αλλαγή στα αποτελέσματα ούτε κάτι οπτικά θελκτικό παράγει η Manchester United. Συν τοις άλλοις, τα αποδυτήρια θυμίζουν «Ουκρανία» με τους περισσότερους παίκτες να είναι έτοιμοι να φύγουν από το club καθώς δεν πείθεται κανείς ότι κάτι μπορεί να αλλάξει.
ΠΑΙΚΤΕΣ
Ωστόσο πρέπει να αποδοθούν και οι δέουσες ευθύνες στους ποδοσφαιριστές αλλά και να εξεταστεί και το επίπεδό τους. Από την ομάδα είναι προφανές ότι λείπουν οι μεγάλες προσωπικότητες. Όσο κακό είναι να ζεις με το παρελθόν, άλλο τόσο κακό είναι να μην έχεις αναπληρώσει εκείνα τα στοιχεία που οδήγησαν στη δημιουργία του μεγαλείο σου. Και η Manchester United δεν αναπλήρωσε ποτέ το μεγαλείο των Rooney, Giggs, Vidic ή Ferdinand. Παίκτες με τεράστιο εκτόπισμα. Όσο μεγάλη κι αν είναι η ποιότητα του Paul Pogba ή του Cristiano Ronaldo, σε καμία περίπτωση τα «ΕΓΩ» τους δεν τους επιτρέπει να βάζουν την ομάδα πάνω από αυτό. Ο πρώτος κάθε χρόνο απειλεί ότι θα φύγει (μακάρι να το κάνει επιτέλους) ενώ ο δεύτερος με την επιστροφή του κάνει “μουτράκια” για το αν θα είναι η ομάδα του χρόνου στο Champions League. Δεν μπορώ καν να ασχοληθώ με τον Maguire, ο οποίος αποτελεί τη χαρά του αντίπαλου επιθετικού και σε τίποτα δεν θυμίζει κανονικό ποδοσφαιριστή.
Συνοψίζοντας, θα μπορούσε κανείς να πει ότι από το 2013 κι εντεύθεν η ομάδα αφέθηκε στην τύχη της. Επιλογές χωρίς πλάνο, δίχως προοπτική και σκεπτικό καταδίκασαν την μεγαλύτερη ομάδα του Νησιού να παρουσιάζεται ως περιοδεύοντας θίασος σε κάθε γήπεδο.
