26/1/2020 – Η ημέρα που το μπάσκετ έγινε φτωχότερο (μέρος 2ο) (Videos)

Στο 2ο μέρος του αφιερώματος, θα δούμε την ζωή του Kobe από τη σεζόν 2007-2008 έως και την μέρα που αποσύρθηκε από την ενεργό δράση, ενώ παράλληλα στο τελείωμα θα υπάρξουν 2 συγκινητικά γράμματα που είχε γράψει ο ίδιος, το ένα για τον 17χρονο τότε εαυτό του και το άλλο για την ιδιαίτερη αγάπη του για το μπάσκετ.

Σεζόν 2007-2008

Είχαν περάσει ακριβώς 4 χρόνια όταν οι Lakers ηττήθηκαν στους τελικούς το 2004 από τους Detroit Pistons με σκορ 4-1. Οι Lakers δεν είχαν πια στην διάθεσή τους τον O’Neil, ο οποίος ήδη είχε κατακτήσει ένα ακόμα πρωτάθλημα με τους Heat το 2006, είχαν όμως στην ομάδα τους τον Trevor Ariza, τον Lamar Odom, τον Andrew Bynum παίχτες που βοήθησαν τον Kobe  να φτάσει στην κορυφή του NBA. Ο Kobe πλέον διένυε  το 28 έτος της ηλικίας του και έφτανε στα 30 του χρόνια. ”Δεν είμαι πια νεοσσός” είπε γελώντας στον φίλο του Donny Car όταν τον είδε να κουτσαίνει μετά από έναν αγώνα στη Νέα Ορλεάνη. ”Πρέπει να κάνω λίγο κράτει μάγκα μου. Μετά από τόσα χρόνια στο NBA, το κορμί μου άρχισε να ζορίζεται”. Οι Lakers τελείωσαν την σεζόν με ρεκόρ 57 νίκες και 25 ήττες. Πέρασαν στα Playoff όπου απέκλεισαν Nuggets Jazz και Spurs και στον τελικό τους περίμεναν οι Celtics. Οι Celtics τότε είχαν μία πλούσια ομάδα με αρκετό ταλέντο. Paul Pirce, Rajon Rondo, Kevin Garnett, Ray Allen είναι μόνο λίγοι από την ομάδα που απάρτιζαν.

Οι Celtics κέρδιζαν την σειρά με 3-1 και οι Lakers κατάφεραν να κερδίσουν τον πέμπτο αγώνα μειώνοντας σε 3-2. Στο έκτο, και τελευταίο παιχνίδι όπως αποδείχτηκε, οι Celtics δεν άφησαν πολλά περιθώρια στους Lakers με αποτέλεσμα να του ταπεινώσουν με τελικό σκορ 131-92 και κατακτώντας το πρωτάθλημα του NBA. Αυτή την ήττα, ο Kobe δεν την ξέχασε ποτέ του και δύο χρόνια αργότερα, θα έπαιρνε την εκδίκησή του.

Σεζόν 2008-2009: Και πάλι πρωταθλητές

Η ήττα στους τελικούς από τους Celtics, έδωσε καινούργιο κίνητρο στου Lakers να καλλιεργηθούν σαν ομάδα να βελτιωθούν και το ξεκίνημα αυτό το έκανε φυσικά ο Kobe. Μέχρι τα τέλη του Γενάρη, η ομάδα μετρούσε 37 νίκες και 9 ήττες. Η πρόοδος της ομάδας ήταν εμφανής και φαινόταν το πόσο πολύ ο Kobe προσπαθούσε να δουλέψει πάνω στον ίδιο, ώστε και αυτός να γίνει καλύτερος χαρακτήρας. Η Lakers τελείωσαν την σεζόν με ρεκόρ 65 νίκες και 17 ήττες και πέρασαν εύκολα στα playoff όπου τους περίμεναν οι Jazz. Η Jazz είναι μία ομάδα η οποία στο παρελθόν έχει ”γονατίσει” αρκετές φορές τους Lakers. Όμως, αυτή την φορά, ο Kobe και η παρέα του ήταν έτοιμη να τους αντιμετωπίσουν και χρειάστηκαν μόλις 5 παιχνίδια για να τους αποκλείσουν. Στην συνέχεια τους περίμεναν στην γωνία οι Rockets, η οποίοι αποδείχτηκαν ”σκληρά καρύδια”. Οι Lakers χρειάστηκαν 7 παιχνίδια για να περάσουν στην επόμενη φάση εκεί όπου θα αντιμετώπιζαν για ακόμη μία χρονιά τους Nuggets του Carmelo Antony, τους οποίους τους κέρδισαν στην σειρά 4-2. Στον τελικό ο Kobe και η παρέα του θα έπρεπε να αντιμετωπίσουν τους Orlando Magic του Dwight Howard, τους οποίους κέρδισαν αρκετά εύκολα με 4-1. Οι Lakers ήταν και πάλι στην κορυφή του NBA έπειτα από 6 χρόνια. Ο Kobe ήταν ποιο χαμογελαστός από ποτέ και κανένας δεν μπορούσε να του χαλάσει το κέφι.

Σεζόν 2009-2010: Déjà vu

Η σεζόν 2009-2010 είχε ορισμένες δυσκολίες για τους Lakers αλλά οι 57 νίκες που έκαναν στην κανονική διάρκεια ήταν αρκετές για να περάσουν στα playoffs. Παρά την πολύ καλή πορεία, ήταν πια εμφανές πως ο Kobe αντιμετώπιζε έναν δύσκολο αντίπαλο. Την ηλικία του. Η κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου σε συνδυασμό με τις δύο συνεχόμενες φορές που οι Lakers έφτασαν μέχρι τον τελικό του NBA είχαν ταλαιπωρήσει το κορμί του. Ο Phil Jackson ομολόγησε πως το μεγάλο αστέρι του μπάσκετ δεν ήταν πια σε θέση να κουβαλάει την ομάδα του στους ώμους του όπως έκανε τόσα χρόνια. Ο Kobe όμως δεν ήταν ακόμα έτοιμος να τα παρατήσει. ”Θα συνεχίζω να παίζω μέχρι να φύγουν οι  τροχοί από την θέση τους”. Και αυτό τέλος…αυτό έκανε.

Η σεζόν τελείωσε για τους Lakers με ρεκόρ 57 νίκες και 25 ήττες. Στον πρώτο γύρο, οι Lakers αντιμετώπισαν τους Thunder με τους οποίους προηγήθηκαν, καθώς κέρδισαν τα πρώτα δύο παιχνίδια της σειράς. Ωστόσο, οι Thunder δεν είχαν πει τη τελευταία τους λέξη. Ο Kevin Durant, κλήθηκε να μαρκάρει το Kobe και τον υποχρέωσε να αστοχήσει σε συνεχόμενα σουτ. Οι Thunder ισοφάρισαν την σειρά σε 2-2. Ο Kobe κατάλαβε πως πρέπει να αρχίσει να εμπιστεύεται περισσότερο τους συμπαίχτες του και ξεκίνησε να μοιράζει πάσες. Το αποτέλεσμα ήταν να κερδίσουν το 5^ο και 6^ο παιχνίδι της σειράς και να προκριθούν στην επόμενη φάση. Στην συνέχεια αντιμετώπισαν τους Jazz όπου εύκολα ξεπέταξαν με ‘’swipe’’ και σειρά είχε το Phoenix. Οι Suns κατάφεραν να κερδίσουν το 3^ο και 4^ο παιχνίδι της σειράς, όμως οι Lakers δεν επέτρεψαν να κερδίσουν κάποιο άλλο και τους απέκλεισαν με ρεκόρ 4-2. Και τώρα… Τώρα τελικός. Με ποιους; Με την ομάδα που τους στέρησαν ένα δακτυλίδι. Τους Boston Celtics.

Οι 30 πόντοι του Bryant και τα 14 ριμπάουντ του Gasol, έδωσαν στους Lakers την πρώτη τους νίκη, όμως η συνέχεια δεν ήταν το ίδιο ευχάριστή. Στο δεύτερο παιχνίδι, τα 11 τρίποντα του Ray Allen, έδωσαν την νίκη στους Celtics οι οποίοι συνέτριψαν τους Lakers με 103-94. Το τρίτο παιχνίδι πήγε και πάλι στα χέρια των Lakers αφού κέρδισαν τους Celtics 91-84 με τον Kobe να βάζει 29 πόντους. Σημαντικός παίχτης εκείνη την βραδιά ήταν ο Dereck Fisher ο οποίος στην 4^η περίοδο σκόραρε 11 πόντους έχοντας 5/7 σουτ. Οι Celtics όμως απάντησαν γρήγορα και κέρδισαν τα επόμενα δύο παιχνίδι της σειράς και πλέον χρειαζόντουσαν μόνο μία νίκη για να κερδίσουν και πάλι τους Lakers. Στο 6^ο παιχνίδι, οι Lakers έκαναν ‘’πάρτι’’ καθώς συνέτριψαν την Βοστόνη με τον βροντερό 89-67 με τον Kobe να σκοράρει 26 πόντους. Το 7^ο και τελευταίο παιχνίδι, θα καθόριζε τον μεγάλο νικητή.

Για τον Kobe αυτό το παιχνίδι ίσως θα ήταν το ποιο κρίσιμο της ζωής του. Ήθελε να πάρει την εκδίκησή του και αυτό το δακτυλίδι θα τον τοποθετούσε στο ίδιο τραπέζι με τους εκλεκτούς της ιστορίας. Εάν δεν το κατάφερνε, θα βυθιζόταν για πάντα στην προσωπική του άβυσσο.

”Θα τον σκότωνε μία τέτοια ήττα” εξιστορεί ο δημοσιογράφος Scoop Jackson, ο οποίος τον ήξερε καλά.

Οι Lakers δεν ξεκίνησαν καλά τον αγώνα. Ο Kobe ευστόχησε μόλις σε 6 από τα 24 σουτ που πραγματοποίησε και στο ημίχρονο το Los Angeles βρισκόταν πίσω στο σκορ με 40-34. Αυτοί που ξελάσπωσαν τον Kobe, ήταν οι συμπαίχτες του που τόσο είχαν αμφισβητηθεί, με πρωταγωνιστεί το Dereck Fisher. Ο Kobe σκόραρε 23 πόντους μάζεψε 15 ριμπάουντ και μοίρασε 2 ασίστ. Ο Artest πέτυχε 20 πόντους, ο Gasol 19 και o Fisher 10.

Πλέον απεγνωσμένοι, οι Celtics δεν ήξερα τι ν κάνουν για να σταματήσουν τον χρόνο και ξεκίνησαν τα φάουλ. Η ιστορία όμως είχε πια γραφτεί. Το τελικό 83-79, εδραίωσε τους Lakers του 2010 στο πάνθεο των κορυφαίων ομάδων της ιστορίας. Ο Kobe αναδείχθηκε MVP και αυτό το δαχτυλίδι ήταν το 5^ο και τελευταίο στην καριέρα του.

Ο δημοσιογράφος A.J. Adante πλησίασε τον Kobe και τον ρώτησε πώς αισθανόταν που είχε πέντε δακτυλίδια στην συλλογή του.

Η απάντηση του Mamba… ”Έχω ένα παραπάνω από τον Shaq”.

Ολυμπιακή αγώνες 2012: U-S-A

Ο Kobe επέστρεψε στην εθνική του ομάδα για να αγωνιστεί στους Ολυμπιακούς αγώνες του Λονδίνου το 2012. Η διαφορά με τους Ολυμπιακούς αγώνες του 2008, είναι πως πλέον ο Kobe δεν ήταν ο πρωταγωνιστής την ομάδας. Οι LeBron James, Carmelo Antony, Kevin Durant, Chris Paul, ήταν αυτοί που κουβαλούσαν την ομάδα στις πλάτες τους. Φαινόταν πλέον πως ο Kobe δεν ήταν όπως παλιά. Ο μέσος όρος έπεσε στους 9.4 πόντους με 39% ευστοχία. Η team USA κέρδισε το χρυσό μετάλλιο κερδίζοντας και πάλι την Ισπανία με τελικό σκορ 107-100. Ο Kobe πέτυχε 17 πόντους.

Νοέμβριος 2015: Αγαπημένο μου μπάσκετ…

Οι μετά τον τελικό του 2010, οι Lakers δεν κατάφεραν να ξαναπάνε σε τελικούς. Ο Kobe υπέστη συνεχόμενους και σοβαρούς τραυματισμούς, οι οποίοι τον επηρέασαν στην απόδοσή του. Για ακόμη μία φορά, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, ξεκίνησαν να τον σχολιάζουν αρνητικά, λέγοντας πως έκλεβε αγωνιστικά λεπτά που αντιστοιχούσαν στους διαδόχους του.

Ο Kobe δεν άντεξε από τις επικρίσεις και ξαφνικά ανακοίνωσε την απόσυρσή του γράφωντας ένα γράμμα το οποίο αφιέρωνε στο άθλημα με το οποίο ήταν ερωτευμένος από μικρό παιδί. Το μπάσκετ.

”Αγαπημένο μου μπάσκετ,

 Από τη στιγμή που φόρεσα τις κάλτσες του πατέρα μου και ξεκίνησα νοητά να εκτελώ νικητήρια σουτ στο θρυλικό Western Forum, ήξερα πως ένα πράγμα ήταν αληθινό. Σε ερωτεύθηκα. Σε αγάπησα τόσο, που σου έδωσα τα πάντα. Το μυαλό και το κορμί μου, το πνεύμα και την ψυχή μου. Ήμουν ένα εξάχρονο παιδί που σε αγάπησε έντονα. Δεν είδα ποτέ το τέλος του τούνελ. Είδα μόνο τον εαυτό μου να βγαίνει τρέχοντας από αυτό. Έτρεξα πάνω κάτω σε κάθε παρκέ για να κυνηγήσω κάθε μπαλιά. Μου ζήτησες να παλέψω και σου έδωσα την καρδιά μου γιατί μου προσέφερες πολλά περισσότερα.

 Έπαιξα με ιδρώτα και με πόνο, όχι μόνο επειδή η πρόκληση με καλούσε, αλλά κι επειδή ΕΣΥ με φώναζες. Έκανα τα πάντα για ΕΣΕΝΑ, γιατί έτσι πρέπει να κάνεις όταν κάποιος σε κάνει να αισθάνεσαι τόσο ζωντανός, όσο εσύ με άφησες να νιώσω. Έδωσες σε ένα εξάχρονο παιδί το Laker Dream και για πάντα θα σε αγαπώ. Όμως, δεν μπορώ να σε αγαπώ τόσο αρρωστημένα για πολύ ακόμα. Αυτή τη χρονιά, είναι ό,τι μου έχει απομείνει για να σου δώσω. Η καρδιά μου μπορεί να αντέξει το σφυροκόπημα, το μυαλό μου θα το διαχειριστεί, όμως το σώμα μου ξέρει πως ήρθε η στιγμή να πω αντίο.

Και είμαι εντάξει. Είμαι έτοιμος να σε αφήσω να φύγεις. Θέλω να το γνωρίζεις τώρα, ώστε και οι δυο να αδράξουμε κάθε στιγμή που μας απόμεινε. Τα καλά και τα άσχημα. Δώσαμε ο ένας στον άλλο όσα είχαμε.

 Γνωρίζουμε και οι δυο, πως ό,τι κι αν κάνω μετά, θα είμαι πάντα αυτό το παιδί με τις γυρισμένες κάλτσες, τον κάδο με τα σκουπίδια στη γωνία και τα πέντε δευτερόλεπτα. Η μπάλα είναι στα χέρια μου. 5… 4… 3… 2… 1

 Πάντα θα σε αγαπώ,

 Kobe’ ”

13/4/2016: The Last Dance

Μέρα με την μέρα, ο Kobe γνώριζε πως ερχόταν το τελευταίο του παιχνίδι της καριέρας του. Κάτι που δεν το ήθελε. ‘‘Η ψυχή μου αντέχει το καρδιοχτύπι και το μυαλό μου αντέχει την πίεση. Το κορμί μου όμως, αντιλαμβάνεται ότι έφτασε η ώρα του αποχωρισμού”. Ο Kobe ετοιμάστηκε για μία τελευταία φορά ώστε να αγωνιστεί στο 1.346ο παιχνίδι της καριέρας τους. Ο Kobe ζήτησε μία χάρη από τους συμπαίχτες του. ”Σας παρακαλώ να παίξετε όσο καλύτερα μπορείτε”. Ήθελε να φύγει από το γήπεδο νικητής.

Αυτό που ακολούθησε ήταν κάτι μαγικό . Παρόλο που οι Jazz είχαν προβάδισμα 14 πόντων, ο Kobe έδωσε ένα αδιανόητο ρεσιτάλ 60 πόντων… στα 37 του χρόνια. Όλο το γήπεδο παραμιλούσε, χειροκροτούσε, έκλαιγε. Ήταν ο μόνος παίχτης εκείνη την σεζόν που σκόραρε 60 πόντους. Ο αγώνας τελείωσε υπέρ των Lakers, με τελικό σκορ 101-96.

Ο αγώνας τελείωσε. Ο Kobe πήρε το μικρόφωνο, ευχαρίστησε τους πάντες και στο τέλος είπε… ”Mamba Out”.

Ο Kobe έγραψε και ένα γράμμα στον 17χρονο εαυτό του. Και τον συμβούλευε να προσέξει για να μην κάνει τα λάθη του. Γιατί ο Kobe ήξερε τα λάθη του. Ακόμα και για τον O’Neil, ο Bryant παραδέχτηκε πως μόνο όταν έφυγε από τους Lakers κατάλαβε την αξία του.  Σύμφωνα με τον δημοσιογράφο Steven Smith, ο Kobe φώναξε μία φορά τον O’Neil και του είπε: ”Μόνο όταν υποχρεώθηκα να συνυπάρξω με άλλους center κατάλαβα την αξία σου. Αν την είχα αντιληφθεί έγκαιρα, θα κερδίζαμε περισσότερους τίτλους”.

Ο O’Neil με την σειρά του είχε πει σε μία συνέντευξη του το εξής: ”Μακάρι να είχαμε καλύτερες σχέσεις. Είναι ένα από τα πράγματα για το οποίο μετανιώνω στην καριέρα μου. Σε μεγάλο βαθμό, η κόντρα ήταν προϊόν του μάρκετινγκ. Στον κόσμο άρεσαν τα δράματα και εμείς οι ίδιοι φροντίσαμε να τα κρατάμε στην επκαιρότητα”.

Όμως πλέον ήταν αργά. Ο Kobe δεν είχε τον χρόνο να διορθώσει όλα του τα λάθη. Ίσως γι’ αυτό να έγραψε το γράμμα στον 17χρονο εαυτό του. Γιατί μέσα από αυτό το γράμμα, είδε μία διαφορετική καριέρα την οποία θα μπορούσε να είχε ακολουθήσει η οποία θα τον οδηγούμε ακόμα ποιο ψηλά από ότι έφτασε.

”Αγαπητέ 17χρονε εαυτέ μου,

Μόλις το όνειρό σου να γίνει μέλος των Lakers επιτευχθεί αύριο, πρέπει να βρεις έναν τρόπο να επενδύσεις στο μέλλον της οικογένειάς σου και των φίλων του. Αυτό ακούγεται απλό, μπορεί να σκεφτείς πως είναι παιχνιδάκι, αλλά πάρε λίγο χρόνο να το σκεφτείς καλύτερα.

Είπα να ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ.

Δεν είπα να ΔΩΣΕΙΣ.

Άσε με να σου εξηγήσω.

Το να δίνεις αποκλειστικά υλικά αγαθά στα αδέλφια σου και τους φίλους σου ίσως σου φανεί η σωστή απόφαση. Τους αγαπάς, ήταν πάντα δίπλα σου όσο μεγάλωνες και είναι σωστό να μοιραστείς την επιτυχία σου και όσα έρχονται μαζί της. Οπότε, τους αγοράζεις ένα αυτοκίνητο, ένα μεγάλο σπίτι και πληρώνεις όλους τους λογαριασμούς τους. Θέλεις να ζήσουν μια όμορφη, άνετη ζωή, σωστά;

Όμως, θα έρθει η μέρα που θα καταλάβεις πως όσο κι αν πίστευες ότι κάνεις το σωστό, στην πραγματικότητα τους κρατούσες πίσω.

Θα καταλάβεις ότι τους φρόντιζες επειδή ΕΣΥ ένιωθες καλά, επειδή έκανε ΕΣΕΝΑ χαρούμενο να τους βλέπεις να χαμογελούν χωρίς να προσπαθούν και αυτό είναι αρκετά εγωιστικό εκ μέρους σου. Όσο ένιωθες ικανοποιημένος με τον εαυτό σου, “έτρωγες” σιγά – σιγά τα όνειρά τους και τις φιλοδοξίες τους. Προσέθετες υλικά αγαθά στις ζωές τους, αφαιρώντας το πιο σημαντικό δώρο απ’ όλα: την ανεξαρτησία και την ανάπτυξη.

Κατάλαβε πως θα γίνεις ο ηγέτης της οικογένειας και αυτό συμπεριλαμβάνει ότι θα χρειαστεί να πάρεις σκληρές αποφάσεις, που ακόμα και τα αδέλφια σου και οι φίλοι σου δεν θα τις καταλάβουν εκείνη τη στιγμή.

Επένδυσε στο μέλλον τους, μη δίνεις απλά.

Χρησιμοποίησε την επιτυχία σου, τον πλούτο σου και την επιρροή σου για τους βάλεις στην καλύτερη θέση, ώστε να καταλάβουν τα δικά τους όνειρα και να βρουν τον δικό τους πραγματικό σκοπό. Βάλτους να πάνε σχολείο, κανόνισέ τους συνεντεύξεις για δουλειά και βοήθησέ τους να γίνουν ηγέτες του εαυτού τους.

Κράτησέ τους στο ίδιο επίπεδο σκληρής δουλειάς και αφοσίωσης που χρειάστηκες εσύ για να φτάσεις εκεί που είσαι τώρα και εκεί που θα πας τελικά.

Στα γράφω αυτά τώρα για να ξεκινήσεις αυτή τη διαδικασία άμεσα και να μην χρειαστεί να έρθεις αντιμέτωπος με τον πόνο και τη μάχη του “απογαλακτισμού” τους από τον εθισμό που εσύ τους διευκόλυνες να έχουν. Ο εθισμός οδηγεί μόνο στον θυμό, στην κακία και στη ζήλια για όσους εμπλέκονται, συμπεριλαμβανομένου του εαυτού σου.

Όσο ο χρόνος περνά, θα τους δεις να μεγαλώνουν ανεξάρτητοι και να έχουν τις δικές τους φιλοδοξίες και τις δικές τους ζωές. Έτσι, η σχέση σου με εκείνους θα είναι πολύ καλύτερη.

Υπάρχουν πολλά ακόμα που μπορώ να σου γράψω, όμως στα 17, ξέρω πως δεν μπορείς να μείνεις συγκεντρωμένος για να καθίσεις να διαβάσεις 2.000 λέξεις.

Την επόμενη φορά που θα σου γράψω, ίσως σταθώ στις προκλήσεις του να συνδυάζεις το… αίμα σου με τη δουλειά. Η πιο σημαντική συμβουλή που μπορώ να σου δώσω είναι να σιγουρευτείς πως οι γονείς σου παραμένουν ΓΟΝΕΙΣ, όχι μάνατζερ.

Πριν υπογράψεις αυτό το πρώτο συμβόλαιο, βρες το κατάλληλο μπάτζετ για τους γονείς σου, αυτό που θα τους επιτρέψει να ζήσουν τη ζωή τους όμορφα, ενώ παράλληλα κάνεις τη δουλειά σου και ετοιμάζεις τους ανθρώπους σου για τη δική τους μακροπρόθεσμη επιτυχία. Με αυτόν τον τρόπο, τα παιδιά των παιδιών σου και τα δικά τους παιδιά θα μπορέσουν να επενδύσουν στο μέλλον τους, όταν έρθει η ώρα.

Η ζωή σου θα αλλάξει και πολλά θα έρθουν σε εσένα πολύ γρήγορα. Όμως, απλά άφησέ το όλο αυτό να… βουλιάξει, όταν πας να ξαπλώσεις το βράδυ ύστερα από άλλη μια μέρα με εννέα ώρες προπόνησης.

Πίστεψέ με, το να στήσεις τα πράγματα σωστά από το ξεκίνημα θα σε κάνει να αποφύγεις πολλά δάκρυα και στενοχώριες, μερικές από τις οποίες μένουν μέχρι σήμερα.

Με αγάπη,
Kobe”.

Ο Kobe Bean Bryant δεν είναι μαζί μας πλέον. Ένα τροχαίο δυστύχημα πριν ακριβώς από 3 χρόνια, ήταν αρκετό για να του στερήσει την ζωή σε αυτόν και στην κόρη του. Και άφησε δισσεκατομύριους ανθρώπους με ένα ερώτημα στο κεφάλι τους. Γιατί στον Kobe; Αλλά ίσως να είναι χαρούμενος εκεί που είναι. Ίσως να παίζει μπάσκετ, παρέα με τα δικά του είδωλα και ίσως προσπαθεί να γίνει καλύτερος από αυτούς.

Εμείς όμως θυμόμαστε όλα αυτά που ο Kobe πρόσφερε στο μπάσκετ. Θυμόμαστε όλα τα μαθήματα που μας δίδαξε, θυμόμαστε όλες τις χαρούμενες στιγμές που μας πρόσφερε παρακολουθώντας τον να παίζει. Και πάνω από όλα θυμόμαστε πως για κάποιους από εμάς, ο Kobe ήταν αυτός που μας έκανε να αγαπήσουμε το μπάσκετ.

Όπως και να έχει όμως… δεν παύει να λείπει από τον δικό μας κόσμο και το μπάσκετ δεν θα είναι ποτέ το ίδιο ξανά.

Kobe… σε ευχαριστούμε για όλα

Μας λείπεις…