Μάντσεστερ Σίτι και Ίντερ ετοιμάζονται να αναμετρηθούν σε 12 ώρες στο “Atatürk Olympic Stadium” και τον ακροτελεύτιο αγώνα του Champions League με έπαθλο την κορυφή της Ευρώπης και η επικείμενη συνάντηση κάτι μας θυμίζει
Ήταν 25 Μαϊου του 2005 όταν και πάλι στο “Atatürk Olympic Stadium” της Κωνσταντινούπολης συναντήθηκαν Λίβερπουλ και Μίλαν χαρίζοντας μας την συγκλονιστικότερη παράσταση στην ιστορία των τελικών του Champions League.
Ντίντα, Κακά και Σεβτσένκο από τη μια. Ντούντεκ, Χίπια και Τζέραρντ από την άλλη. Τρία ονόματα από την κάθε πλευρά που προδίδουν το φαβορί και οδηγούν αβίαστα στο συμπέρασμα για την κατάκτηση εκείνου του τροπαίου, το οποίο εν τέλει βέβαια δεν κατέληξε εκεί που αναμενόταν.
Η υπερομάδα της Μίλαν έχασε με αδιανόητο τρόπο ένα τρόπαιο που όπως και στην περίπτωση της Μάντσεστερ Σίτι τη φετινή σεζόν έγραφε το δικό της όνομα πολύ πριν το συναπάντημα στην Πόλη.
Αντίστοιχα, η όχι παντοδύναμη, όπως στις μέρες μας, Λίβερπουλ που απέκλεισε τον Ολυμπιακό στη φάση των ομίλων χάρη στη διαφορά τερμάτων και συνέχισε θέτοντας κατά σειρά εκτός διοργάνωσης τις Μπάγερ Λεβερκούζεν, Γιουβέντους και Τσέλσι για να φτάσει στο τέλος. Κατόρθωμα που από μόνο του ήταν ικανό για να θεωρηθεί ως υπερεπιτυχημένο το ευρωπαϊκό ταξίδι των “κόκκινων”.
Ένα ταξίδι που μπορεί να μη μοιάζει και πολύ με το φετινό της Ίντερ, αλλά δεν πειράζει διότι υπάρχουν πολλά άλλα που συμπληρώνουν τη λίστα των ομοιοτήτων των δύο σεζόν και ειδικότερα των τελικών με τρόπο που θα μας έκανε να θα μπορούσαμε να πούμε ότι έχουν και μια καρμική σύνδεση ανάμεσα τους.
Γιατί; Αρχικά, διότι τόσο η ομάδα της οποίας ηγήθηκε ο Στίβεν Τζέραρντ όσο και αυτή που έχει σαν μπροστάρη της τον Λαουτάρο Μαρτίνεζ βρέθηκαν στο “Atatürk” μέσω ενός “εμφυλίου” στους ημιτελικούς. Τσέλσι όπως προείπαμε για τους *κόκκινους”, Μίλαν για την ομάδα του Ιντζάγκι. Επίσης, η ομάδα του Σιμόνε Ιντζάγκι, διδύμου αδερφού του “Πίπο”, ο οποίος έζησε “από μέσα” και τον τελικό με τον οποίο έχουμε καταπιαστεί, θα παραταχθεί απέναντι και θα προσπαθήσει να κερδίσει την ομάδα με τον καλύτερο striker, τον καλύτερο playmaker και έναν εκ των κορυφαίων τερματοφυλάκων της εποχής όπως ακριβώς συνέβη και πριν 18 χρόνια με την ομάδα του Ράφα Μπενίτεθ.
Η “παράξενη” σύνδεση των δύο τελικών όμως δεν σταματάει εδώ. Καθώς η Μάντσεστερ Σίτι έχει την ευκαιρία να βιώσει τη μεγαλύτερη στιγμή της ιστορίας της στο ίδιο γήπεδο που το έκανε και η Λίβερπουλ. Ενώ σχετικά με τις ομάδες του Μιλάνου οι “νερατζούρι” έχουν τη δυνατότητα να επανέλθουν μετά από 13 χρόνια στον ευρωπαϊκό θρόνο στο σημείο που λογίζεται ως ο απόλυτος τόπος μαρτυρίου για τη μισητή συμπολίτισσα και συγκάτοικο, Μίλαν.
Λέτε στην ενηλικίωση του πρώτου (ποδοσφαιρικού) θαύματος που συνέβη στην Κωνσταντινούπολη να έχουμε τη γέννηση του δεύτερου; Ποιος ξέρει;
Ευχομαστε πάντως να παρακολουθήσουμε έναν ωραίο και ενδιαφέροντα τελικό, χωρίς παρατράγουδα και με ποδόσφαιρο υψηλού επιπέδου.
