Το νέο ποδοσφαιρικό “σύμπαν”, οι προβληματισμένοι αμφισβητίες, η μεγάλη αδικία και ανάμεικτα συναισθήματα στο άκουσμα “Κατάρ 2022”.
Ένας χρόνος συμπληρώνεται σήμερα από το πρωινό κατά το οποίο ο Λιονέλ Μέσι μας καλημέρισε με το τρόπαιο του Παγκοσμίου Κυπέλλου στην αγκαλιά. Και εμείς το θυμόμαστε γιατί πολύ απλά είναι το κλικ με το οποίο εισήχθη το ποδόσφαιρο στη νέα του εποχή. Εκεί όπου ο Αργεντίνος είναι ο κορυφαίος που υπήρξε ποτέ. Βάζοντας πολύ δύσκολα σε όσους προσπάθησαν ή προσπαθούν ή θα προσπαθήσουν να τον αμφισβητήσουν.
Η συγκεκριμένη συνθήκη βέβαια μπορεί να αδικεί κάποιους διαχρονικούς αλλά και νεότερους αντιπάλους του “Pulga” που έχουν καταφέρει πολλά και επίσης αξιοσημείωτα ομαδικά ή ατομικά κατορθώματα, αλλά ποτέ ήταν απόλυτα δίκαιο το ποδόσφαιρο για να γίνει τώρα;
Συν τοις άλλοις, αν υπήρχε απόλυτη δικαιοσύνη στο αγαπημένο μας άθλημα, ο ηγέτης της “αλμπισελέστε” θα έπρεπε να φτάσει στην κορυφή του κόσμου κάπου που το ποδόσφαιρο είτε να λατρεύεται σαν θρησκεία είτε τουλάχιστον να έχει σημαντική θέση στη συνείδηση του κοινωνικού ιστού. Τρανό παράδειγμα για αυτό αποτελεί η Βραζιλία και ο τελικός του “Maracana” το 2014 που ωστόσο έχοντας χαθεί αφήνει την πιο πικρή των γεύσεων στους Αργεντινούς.
Αντ’ αυτού βέβαια ήρθε το ηθικά παράνομο Μουντιάλ του Κατάρ για να δικαιώσει τους κόπους και το πείσμα του Μέσι και πάνω απ’ όλα να δημιουργήσει ενα εξαιρετικά αντιφατικό “περιβάλλον” στο κοινό θυμικό που είδε το αίμα αθώων εργατών να πασπαλίζεται με μια “χρυσόσκονη” τόσο υψηλής ποιότητας που εν τέλει το θάμπωσε αρκετά για να πάει παρακάτω.
Ας αφήσουμε όμως αυτά και ας μείνουμε στο κατά κοινή ομολογία ευχάριστο, το οποίο δεν είναι άλλο από το γεγονός πως το παιδί από το Ροζάριο είναι εδώ και ένα χρόνο Παγκόσμιος Πρωταθλητής.
Δείτε ακόμη:
Μουντιάλ 2022: Οι θύμησες και τα μελλούμενα για τις επόμενες διοργανώσεις
