Σήμερα ο «Αθλητικός Κόσμος» έχει τη χαρά και την τιμή να φιλοξενεί έναν σπουδαίο παλαίμαχο επιθετικό και νυν προπονητή με σημαντικές διακρίσεις στο ενεργητικό του. Ο λόγος για τον Μιχάλη Ιορδανίδη, ο οποίος επί σειρά ετών υπήρξε ένας από τους γνωστότερους σκόρερ της εποχής του στα πρωταθλήματα της Α’ και της Β’ Εθνικής.
Ο 62χρονος πλέον Καβαλιώτης τεχνικός, ο οποίος ανήκει από το 2017 στην εκπαιδευτική ομάδα των προπονητών της ΕΠΟ, μίλησε αποκλειστικά στο athlitikoskosmos.gr για την Δόξα Δράμας στην οποία αγωνίστηκε τα περισσότερα χρόνια της καριέρας του, για την ομάδα των Τρικάλων, για τα ταλέντα του ελληνικού και του παγκοσμίου ποδοσφαίρου, αλλά και για τα επερχόμενα μπαράζ της Εθνικής Ελλάδος για το Euro 2024.
- Τι είναι πιο δύσκολο, να είσαι ποδοσφαιριστής ή προπονητής;
«Σίγουρα προπονητής, διότι ως γνωστό όταν μία ομάδα δεν πάει καλά, ο πρώτος που θα αποχωρήσει και θα έχει την ευθύνη για τα ανεπιτυχή αποτελέσματα θα είναι ο προπονητής. Ο ποδοσφαιριστής κάνει ένα συμβόλαιο ενός, δύο, τριών ετών και πάνω σε αυτό το συμβόλαιο μπορεί να πατήσει. Ανά πάσα στιγμή όμως η ομάδα μπορεί να προσπαθήσει να του λύσει το συμβόλαιο ή να βρει ένα τρόπο να τον κρατήσει κι άλλο χρονικό διάστημα, αν βέβαια είναι ευχαριστημένη από αυτόν. Ειδικά στην Ελλάδα είναι πιο δύσκολο να είσαι προπονητής και κυρίως στην Β’ και στην Γ’ Εθνική, όπου εκεί είσαι το εύκολο εξιλαστήριο θύμα».
- Δόξα Δράμας. Μια από τις πιο ιστορικές επαρχιακές ομάδες της Ελλάδας, στην οποία αγωνίστηκες τα περισσότερα χρόνια της καριέρας σου (1989-95). Τι θυμάσαι πιο έντονα από τα χρόνια που φόρεσες τη φανέλα των «Μαυραετών»;
«Το γεγονός πως μέχρι και σήμερα είμαι ο πρώτος σκόρερ όλων των εποχών της Δόξας Δράμας στην Α’ Εθνική με 45 γκολ (χωρίς τα γκολ του Κυπέλλου), σίγουρα είναι κάτι που δεν ξεχνιέται. Είμαι περήφανος και είναι πολύ σημαντικό για μένα, που υπηρέτησα έναν τόσο ιστορικό σύλλογο όπως η Δόξα και φυσικά το γεγονός πως στα 6 χρόνια που φόρεσα τη φανέλα της ομάδας και παίζαμε στην Α’ Εθνική, ήμουν κάθε σεζόν ο πρώτος της σκόρερ. Αγάπησα πολύ τον κόσμο της και με αγάπησε και αυτός, ενώ δεν ξεχνάω πως μία χρονιά αναδειχθήκαμε πρώτη επαρχιακή ομάδα στην Ελλάδα με προπονητή τον συγχωρεμένο, Χρήστο Αρχοντίδη.
Επίσης όλοι οι προπονητές που είχα ήταν πάρα πολύ καλοί και μου άφησαν το στίγμα τους. Ο Κώστας Καραπατής, ο Γκερντ Πρόκοπ, ο Μιχάλης Φιλίππου, ο Νίκος Αλέφαντος και ο Χρήστος Αρχοντίδης που προανέφερα. Κάτι που θέλω να προσθέσω, είναι πως ήμουν τυχερός που είχα ως Πρόεδρο τον Γιώργο Χαραλαμπίδη, Γενικό Αρχηγό τον Κώστα Τσιτσόπουλο και τον Κ. Χάρη που ήταν Γενικός Γραμματέας. Με αυτούς τους τρεις ανθρώπους ξεκίνησα στην Δόξα και με αυτούς ολοκλήρωσα την θητεία μου στην ομάδα».
- Η Δόξα είναι από τις λίγες ομάδες που έχει χιλιάδες φιλάθλους στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Τι είναι αυτό που λείπει από την ομάδα για να επιστρέψει στην Super League;
«Στεναχωριέμαι πάρα πολύ που αυτή τη στιγμή η Δόξα παλεύει για την παραμονή της στην Γ’ Εθνική, γιατί την ομάδα την έζησα ως παίκτης της στην μεγάλη κατηγορία και όχι να αγωνίζεται σε χαμηλές κατηγορίες. Δεν της αξίζει να βρίσκεται εκεί. Μη ξεχνάμε πως η Δόξα έχει παίξει σε τρεις τελικούς Κυπέλλου Ελλάδος και ήταν άτυχη γιατί τους έπαιξε όλους στην Αθήνα και όλους με αντίπαλο τον Ολυμπιακό που ήταν και λίγο δύσκολο τότε να τον κερδίσεις.
Επίσης έχει βγάλει πολλούς γνωστούς παίκτες όπως ο Τάκης Λουκανίδης, ο Τάσος Στράντζαλης, παίκτες που άφησαν τη σφραγίδα τους στο ελληνικό ποδόσφαιρο, ενώ αξίζει να αναφέρουμε πως υπάρχουν αυτή τη στιγμή στη χώρα μας πάρα πολλές ομάδες με το όνομα Δόξα. Από όποια πλευρά κι αν το δούμε, είναι μία ιστορική ομάδα και της αρμόζει να βρίσκεται στην μεγάλη κατηγορία της Ελλάδας. Αν θυμηθούμε τα χρόνια που έπαιζα εγώ, έβγαλε παίκτες που πήραν μεταγραφή σε μεγάλες ομάδες, όπως ο Γιώργος Γεωργιάδης του Χαραλάμπους, ο Γιώργος Γεωργιάδης του Σάββα, ο Χρήστος Χιονάς, ο Γιάννης Ξανθόπουλος, ο Νίκος Ουσταμπασίδης, ο Σάββας Καπαγερίδης, ο Μάκης Σωφρόνογλου, ο Βασίλης Μουρατίδης, ο Ισαάκ Μουστακίδης, ο Κυριάκος Τοχούρογλου και πολλοί ακόμα παίκτες. Η Δράμα σαν πόλη (μαζί με τα χωριά) ανέκαθεν ήταν ποδοσφαιρομάνα και βέβαια έχω πολλούς φίλους εκεί.
Πέρασαν σχεδόν 30 χρόνια (1995) από τότε που έφυγα από την ομάδα και δυστυχώς η Δόξα τώρα βρίσκεται στη χειρότερη στιγμή της ιστορίας της. Θα ήθελα να κάνω μία παράκληση από την πλευρά μου προς τους παράγοντες, ώστε να βρεθεί τρόπος η Δόξα Δράμας να επανέλθει σύντομα στα μεγάλα σαλόνια του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Το ίδιο θέλω να ευχηθώ και για τα Τρίκαλα που επίσης έχει βγάλει καλούς παίκτες και είναι μία ιστορική ομάδα με πολύ κόσμο. Δεν αξίζουν αυτές οι δύο ομάδες να βρίσκονται στη Γ’ Εθνική. Κάνω ιδιαίτερη μνεία στα Τρίκαλα, καθώς όταν η ομάδα προβιβάστηκε στην Α’ Εθνική μετά από 24 χρόνια (1998-99) ήμουν πρώτος σκόρερ της ομάδας με 11 γκολ, ενώ εκεί πέρασα τα τελευταία χρόνια της καριέρας μου, έζησα 16 ολόκληρα χρόνια δημιουργώντας την Ακαδημία Ποδοσφαίρου Ιορδανίδης και δούλεψα ως αναπληρωτής καθηγητής σε αθλητικό γυμνάσιο μετά την ολοκλήρωση της γυμναστικής ακαδημίας».
- Βγαίνουν στις μέρες μας μεγάλα ταλέντα στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο ή οι μοναδικοί που έμειναν να θαυμάζουμε είναι ο Ρονάλντο και ο Μέσι;
«Κάθε μέρα το ποδόσφαιρο γίνεται όλο και πιο δύσκολο. Το ποδόσφαιρο είναι ένα πολυσύνθετο άθλημα στο οποίο οι παίκτες πρέπει να είναι πλέον δεκαθλητές, ώστε να ανταποκριθούν στις σύγχρονες απαιτήσεις του αθλήματος και αναφέρομαι βεβαίως στο υψηλό επίπεδο. Βλέπουμε πως στις τελευταίες μεγάλες διοργανώσεις όλα τα γήπεδα είναι γεμάτα και όλες οι ομάδες περιμένουν να δούνε νέα ταλέντα, ώστε να τα αποκτήσουν στη συνέχεια. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως οι τακτικές και οι τεχνικές έχουν βελτιωθεί σε τέτοιο επίπεδο, όπου είναι πολύ δύσκολο για έναν ποδοσφαιριστή να διακριθεί.
Όπως πολύ σωστά προανέφερες, ακόμα ασχολούμαστε με τον Ρονάλντο και τον Μέσι που πλησιάζουν στη δύση της καριέρας τους. Αν εξαιρέσουμε τον Χάαλαντ της Μάντσεστερ Σίτι, ο οποίος είναι ένα «θηρίο» κοντά στα 2 μέτρα και είναι μία «μηχανή» των γκολ, βλέπουμε πως δεν έχει βγει ένας παίκτης που να έχει μία μόνιμη καριέρα από μικρή ηλικία, να παίζει σε μεγάλη ομάδα και σε μεγάλες διοργανώσεις. Καλώς ή κακώς και ο Μέσι και ο Ρονάλντο έχουν σπάσει όλα τα ρεκόρ, από Παγκόσμια, από Πανευρωπαϊκά, από Τσάμπιονς Λιγκ, με χρυσές μπάλες και γενικότερα με διακρίσεις στους συλλόγους που παίζουν, όπως φυσικά και με τις Εθνικές τους ομάδες».
- Πάμε και στα ταλέντα της Ελλάδας. Ποιους νεαρούς παίκτες ξεχωρίζεις αυτή τη στιγμή και γιατί;
«Σίγουρα ο Γιάννης Κωνσταντέλιας είναι το No 1 της χώρας μας και ίσως αυτό συμβαίνει γιατί ο ΠΑΟΚ χρησιμοποιεί Έλληνες ποδοσφαιριστές. Επίσης ο Κουλιεράκης, ο Μιχαηλίδης, όπως και άλλοι παίκτες έχουν ταλέντο, αλλά αγωνίζονται σε μεσοαμυντικές θέσεις. Μεσοεπιθετικά όμως θεωρώ πως ο Κωνσταντέλιας είναι δημιουργικός παίκτης, σκοράρει, έχει φαντασία και μεγάλο ταλέντο στο παιχνίδι του και πιστεύω πως θα αφήσει εποχή στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Εύχομαι και θέλω να συνεχίσει έτσι αυτό το παιδί και αξίζουν τα εύσημα στον ΠΑΟΚ που διαχειρίζεται πολύ σωστά τον ποδοσφαιριστή.
Από εκεί και πέρα, υπάρχει και ο Πήλιος της ΑΕΚ, ο οποίος είναι ένα ανερχόμενο αστέρι (άσχετα αν παίζει στην άμυνα) και βλέπουμε ότι μπορεί να προσφέρει και μεσοεπιθετικά. Όσο για το εξωτερικό, υπάρχει ο Παυλίδης της Άλκμααρ, ο Δουβίκας της Θέλτα και θεωρώ πως ο Τζόλης της Φορτούνα Ντίσελντορφ που τα πάει πάρα πολύ καλά, θα κάνει μεγάλη μεταγραφή στο απώτερο μέλλον. Άρα στο ελληνικό ποδόσφαιρο βρίσκουμε δύσκολα ταλέντα… και θεωρώ ταλέντο έναν παίκτη, ο οποίος μεσοεπιθετικά μπορεί να κάνει το κάτι παραπάνω, διότι στον χώρο της αντίπαλης άμυνας πρέπει σε σύντομο χρονικό διάστημα να βρει λύση στον κατάλληλο χώρο και χρόνο. Εκεί στενεύουν τα περιθώρια ώστε να βρεθεί λύση και εκεί ο ποδοσφαιριστής βάζει την φαντασία του να δουλέψει».
- Θα καταφέρει να προκριθεί η Εθνική μας στο Euro 2024 μέσω των μπαράζ που έρχονται σε λίγες ημέρες; Αν ναι, μπορεί να είναι ανταγωνιστική στον όμιλο με Πορτογαλία, Τσεχία και Τουρκία;
«Για μένα το πρώτο βήμα είναι να προκριθεί στα γήπεδα της Γερμανίας. Αν περάσουμε στα τελικά πιστεύω πως μετά όλα παίζονται, καθώς πρόκειται για μονά παιχνίδια στον όμιλο. Θυμάστε τι έγινε στο Euro 2004… πως προκριθήκαμε ως δεύτεροι στον όμιλο με το γκολ του Βρύζα με αντίπαλο τη Ρωσία και από εκεί και έπειτα πιάσαμε φοβερή απόδοση και τελικά κατακτήσαμε το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα. Άρα θεωρώ πως το πιο κρίσιμο ματς είναι αυτό με το Καζακστάν και πιστεύω πως η ομάδα θα είναι έτοιμη. Στα τελευταία παιχνίδια, το νέο «αίμα» της Εθνικής έδειξε πως μπορεί να καταφέρει πράγματα και οι παίκτες βρίσκονται σε τέτοια ηλικία που έχουν την δυνατότητα να προσφέρουν στην ομάδα και φέτος και τα επόμενα τέσσερα χρόνια. Το πιο σημαντικό όμως για μένα, ώστε να αναδειχθεί ξανά η ελληνική ομάδα στην Ευρώπη, είναι να τα δώσουμε όλα στους αγώνες των μπαράζ και να προκριθούμε στο Euro 2024».
Το «who is who»:
Μιχάλης Ιορδανίδης
Αγωνίστηκε κατά σειρά στις εξής ομάδες: Καβάλα (1982-83, Β’ Εθνική, 27 συμ., 3 γκολ), Μακεδονικό (1983-84, Β’ Εθνική, 44 συμ., 13 γκολ), ΠΑΟΚ (1985-88, 35 συμ., 7 γκολ), Απόλλων Θεσσαλονίκης (1988-89, Α’ Εθνική, 16 συμ. 2 γκολ), Δόξα Δράμας (1989-95, Α’ Εθνική, 143 συμ., 45 γκολ), Ιωνικό (1995-96, Α’ Εθνική, 13 συμ.), Τρίκαλα (1996-99, Β’ και Α’ Εθνική, 80 συμ., 27 γκολ) και Καστοριά (1999-00, Δ’ Εθνική, 26 συμ., 13 γκολ). Συνολικά συμμετείχε σε 384 αγώνες πρωταθλήματος, σκοράροντας 110 φορές. Στην Α’ Εθνική είχε 208 εμφανίσεις και 54 τέρματα, στη Β’ Εθνική 150 παρουσίες και 43 γκολ, ενώ στη Δ’ Εθνική είχε 26 συμμετοχές με 13 γκολ.
Είναι κάτοχος διπλώματος φυσικής αγωγής (ΤΕΦΑΑ) και αδειούχος προπονητής UEFA «PRO», ενώ έχει λάβει μέρος σε αρκετά διεθνή σεμινάρια. Εργάσθηκε κατά σειρά στις ομάδες Α.Ο. Μετεώρων Καλαμπάκας, όπου κατέκτησε το νταμπλ στην Ε.Π.Σ. Τρικάλων (2000-01), ως βοηθός προπονητή στα Τρίκαλα (Β’ Εθνική, 2001-02), ως Περιφερειακός Ομοσπονδιακός τεχνικός και βοηθός στην Εθνική Ελλάδας Νέων U19, με την οποία αναδείχθηκε δευτεραθλητής Ευρώπης το 2007, ως Ομοσπονδιακός βοηθός στην Εθνική Ομάδα των Ελπίδων U21 (2007-09), ως βοηθός προπονητή στον Παναθηναϊκό από το Δεκέμβριο του 2009 έως το Νοέμβριο του 2010, με τον οποίο κέρδισε το νταμπλ (2009-10), ως προπονητής στη Θύελλα Πετρωτού από το Φεβρουάριο έως το Μάιο του 2011, όπου κατέκτησε το Κύπελλο της Ε.Π.Σ. Τρικάλων, ως βοηθός προπονητή στην Εθνική Ομάδα της Κύπρου από τον Ιούλιο του 2011 μέχρι τον Νοέμβριο του 2013, ως προπονητής στην Καβάλα στη Β’ Εθνική από τον Ιανουάριο μέχρι τον Μάρτιο του 2014 και από το 2014 έως το 2022 ως Ομοσπονδιακός βοηθός προπονητή στην Εθνική Ελπίδων U21 Ελλάδας.
