Πάει κι αυτό, τελείωσε. Ο τελικός του κυπέλλου Ελλάδας στο μπάσκετ έγινε με νικητή τον Ολυμπιακό, ο οποίος μέχρι την επόμενη πρόκληση μπορεί να αναπαύεται στις δάφνες του.
Γιατί όμως νίκησε ο Ολυμπιακός; Σαφέστατα γιατί η ομάδα του είναι πιο ώριμη και πιο πλήρης από αυτή του Παναθηναϊκού. Η πληρότητα δε της ομάδας του Ολυμπιακού έφτασε στον μέγιστο βαθμό της όταν ενέταξε στο δυναμικό της τον Αμερικανό μπασκετμπολίστα Ράιτ, έναν εξαιρετικό νέο αθλητή με τεράστια προσόντα ο οποίος έπαιξε ρόλο καταλυτικό στο δέσιμο της γραμμής των ψηλών της ομάδας. Το αστείο της υπόθεσης είναι ότι ο συγκεκριμένος παίκτης πρώτα είχε προταθεί στον αιώνιο αντίπαλο, το επιτελείο του οποίου τον απέρριψε επιμένοντας στον εμφανώς ακόμα ανεπαρκή μπασκετμπολίστα Μπαλτσερόφσκι. Ο Ολυμπιακός είχε βάθος και άντεξε στην σκληράδα του ματς όπου και κρίθηκαν τα πάντα, καθώς οι παίκτες και των δυο ομάδων ήταν από μακριά πολύ άστοχοι – ας όψονται τα σκληρά στεφάνια που είχαν οι μπασκέτες του γηπέδου, οι οποίες θύμιζαν εκείνες του γηπέδου του Σπόρτιγκ της δεκαετίας του ογδόντα.
Και ο Παναθηναϊκός; Ξεκινάω γράφοντας ότι η χρονιά για τον Παναθηναϊκό είναι ήδη επιτυχημένη, καθώς έχει αναβαθμίσει το μπάσκετ που παίζει ως ομάδα και στην Ευρωλίγκα έχει ήδη σχεδόν εξασφαλίσει την παρουσία του στην πρώτη εξάδα της κανονικής περιόδου και μάχεται για το κάτι παραπάνω. Θα ήταν όμως σε πολύ καλύτερη θέση και πιθανότατα θα κέρδιζε και το Κύπελλο εάν είχαν γίνει κάποιες κινήσεις: Η μία θα ήταν η απόκτηση του μπασκετμπολίστα Ράιτ που θα πήγαινε την γραμμή των ψηλών της ομάδας σε άλλο επίπεδο συμπληρώνοντας ιδανικά τον συγκινητικό και σπουδαίο παίκτη Λεσόρ, δεδομένου ότι ο μεν Κώστας Αντετοκούνμπο είναι μεν φιλότιμος αλλά η αστοχία του στις βολές τον κάνει ευάλωτο, καθώς όλοι οι αντίπαλοι έχουν βρει το κόλπο και του κάνουν επίτηδες φάουλ για να τις χάνει – από την άλλη ο Μπαλτσερόφσκι φαίνεται ότι θέλει ακόμα πολλές ώρες πτήσης για να φτάσει στο επίπεδο που πρέπει. Επίσης, υπάρχει και το θέμα των διαρκών τραυματισμών και της διαχείρισης τους – λίγοι οι φετινοί αγώνες που ο Παναθηναϊκός αγωνίστηκε πλήρης αλλά και το μικρό ροτεισον που έχει επιλεξει ο προπονητής Αταμάν με μόνο έξι – επτά παίκτες να τραβάνε το κουπί, θυμίζοντας τον Άρη της δεκαετίας του ογδόντα επί Ιωαννίδη. Και κάτι ακόμα πολύ σημαντικό: το προβλέψιμο μπάσκετ που παίζει η ομάδα του Παναθηναϊκού με το Ναν να “παριστάνει” τον Γκάλη και οι υπόλοιποι να έχουν συμπληρωματικούς ρόλους οπότε ο Λεσόρ χάνεται σε συμπληγάδες τύπου Φαλ, Ράιτ, Πετρούσεφ κτλ.
Τώρα όλοι τους θα πάνε γι’ άλλα… και οι δύο ομάδες δώσουν τη μάχη για την είσοδο τους στην πρώτη τετράδα της Ευρωλίγκας, όπως επίσης και οι δύο ομάδες θα δώσουν τη μάχη για την πρώτη θέση στο ελληνικό πρωτάθλημα. Βίοι παράλληλοι αλλά και ο ένας κόντρα στον άλλο – κι εμείς θα τους παρακολουθούμε.
