Ο «Αθλητικός Κόσμος» έχει την χαρά και την τιμή να φιλοξενεί τον Δημήτρη Τσομπανούδη, έναν νεαρό αθλητή στο άθλημα της πάλης.
Ο Δημήτρης είναι ένας 21χρονός αθλητής από την Θεσσαλονίκη, ο οποίος ξεκίνησε το άθλημα της πάλης από 5 χρονών στους Μακεδόνες Πολίχνης, έπειτα αγωνίστηκε στους Μακεδόνες Ευόσμου, Παλαιστικός Σύλλογος Ευκαρπίας, ΒΑΟ και τέλος στον ΠΑΟΚ.
Αγωνίστηκε επίσης με την Εθνική Ελλάδος, όπου σε ένα πολύ σύντομο χρονικό διάστημα κατάφερε πολλές και σημαντικές διακρίσεις, ενώ έγινε δευτεραθλητής Ευρώπης παίδων στα Σκόπια το 2018 και πέμπτος στην Ευρώπη, μόλις σε ηλικία 19 ετών στην κατηγορία Νέων – Ανδρών U23 στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα στα Σκόπια.
Πανελλαδικά έχει υπάρξει χρυσός πρωταθλητής σε όλες τις ηλικιακές κατηγορίες Παμπαίδων Β’ και Α’, παίδες και στην Ανδρών 2 φορές τρίτος. Πλέον, έχει διακόψει την ενεργό δράση λόγω συγκεκριμένων συγκυριών που μας αναφέρει στην παρακάτω συνέντευξη και έχει αφοσιωθεί στις σπουδές του οι οποίες είναι στα ΤΕΦΑΑ Θεσσαλονίκης.
- Σε ποια ηλικία ήρθε η ενασχόλησή σου με το άθλημα της πάλης και ποιος ήταν ο λόγος που επέλεξες να ακολουθήσεις το συγκεκριμένο άθλημα;
”Ξεκίνησα το άθλημα της πάλης 5 χρονών. Το συγκεκριμένο άθλημα η αλήθεια είναι ότι δεν το επέλεξα ούτε εγώ ούτε οι γονείς μου. Ένας δάσκαλος στον παιδικό σταθμό με είδε και επειδή ήμουν υπερκινητικό παιδί και γεροδεμένο πρότεινε στους γονείς μου να με στείλουν στο άθλημα της πάλης, και έτσι ξεκίνησα”.
- Ένας αθλητής για να πετύχει χρειάζεται πολλά, αλλά βεβαίως ταλέντο και σκληρή δουλειά. Εσύ σε τι ποσοστό βάζεις το καθένα στον εαυτό σου με βάση τις διακρίσεις σου;
”Το άθλημα της πάλης είναι ένα πολύ δύσκολο άθλημα γιατί πρέπει να έχεις όλα τα στοιχεία για να διακριθείς, δεν πρέπει να υστερείς πουθενά. Θα βάλω και στα δυο το ίδιο ποσοστό γιατί και ταλέντο να έχεις αν δεν δουλέψεις σκληρά δεν θα έρθει η επιτυχία, και δουλειά πολύ αν δεν έχεις ταλέντο δεν θα έρθει στο επιθυμητό αποτέλεσμα, οπότε θα βάλω 50- 50%.”.
- Αγωνιστικά ποιο πιστεύεις ότι ήταν το μεγαλύτερο πλεονέκτημά σου με το οποίο αντιμετώπιζες τους αθλητές;
”Αγωνιστικά για εμένα πιστεύω είναι η έκρηξη που είχα από το πουθενά και εκεί που δεν το περιμένεις μπορούσα να τραβήξω λαβή. Επίσης δεν φοβόμουν να παλέψω. Έμπαινα μέσα και πάλευα, θα δοκίμαζα και να τραβήξω λαβές και να ρισκάρω να χάσω πόντους, δεν το φοβόμουν αυτό”.
- Επειδή έχεις αγωνιστεί σε αγώνες και στο εξωτερικό, σε τι επίπεδο βρίσκεται η Ελλάδα σε σχέση με τους άλλους αθλητές;
”Δυστυχώς εδώ είμαστε πολύ πίσω διότι δεν υπάρχουν εγκαταστάσεις. Το άθλημα δεν είναι τόσο γνωστό ώστε να το προωθήσουν και να υπάρχουν χορηγοί ή η κατάλληλη στήριξη. Δεν πραγματοποιούνται προετοιμασίες, δεν πραγματοποιούνται αγώνες οπότε όταν εμείς κάνουμε έναν αγώνα τον χρόνο (το πανελλήνιο πρωτάθλημα) το οποίο για εμένα είναι λάθος και με έναν αγώνα πάμε στο εξωτερικό να αντιμετωπίσουμε αθλητές που τον χρόνο έχουν κάνει 3-4 προετοιμασίες και 4-5 αγώνες είναι αρκετά δύσκολο και εννοείται ότι υπάρχει μεγάλη στήριξη σε αυτές τις χώρες από το κράτος ώστε να μπορέσουν αυτά τα παιδιά να κάνουν προετοιμασίες και αγώνες. Όταν εγώ θα πάω στο σχολείο και θα πω πρέπει να λείψω δυο εβδομάδες για μια προετοιμασία και θα παίρνω απαντήσεις ”δεν με ενδιαφέρει, δεν με νοιάζει, δεν στις δικαιολογώ” θα μείνεις στην ίδια τάξη και έτσι δεν μπορούμε να διεκδικήσουμε πράγματα που τα αξίζουμε”.
- Στον τελικό της Ευρώπης το 2018 στάθηκες άτυχος γιατί σου βγήκε ο ώμος κατά την διάρκεια του αγώνα και χρειάστηκες να κάνεις χειρουργείο. Μαζί με αυτό, έχεις κάνει και άλλα 2 σοβαρά χειρουργεία στα πόδια. Είναι αυτός ο λόγος που σταμάτησες να αγωνίζεσαι;
”Στον τελικό το 2018 ήμουν ο πρώτος Έλληνας μετά από 25 χρόνια που πήγε τελικό στην Ευρώπη. Θα μπορούσα να έβγαινα πρώτος αλλά και πρώτος στο παγκόσμιο, όμως δυστυχώς στον τελικό του Ευρωπαϊκού μου βγήκε ο ωμός και δεν κατάφερα να κερδίσω με ένα χέρι… Στο παγκόσμιο που έγινε μετά από 2 μήνες ο αθλητής που βγήκε πρώτος τον είχα κερδίσει στην Ευρώπη, οπότε αν δεν έβγαινα πρώτος θα ήμουν σίγουρα στα μετάλλια. Δυστυχώς στερήθηκα πολλά πράγματα και ειδικά για εμένα αυτό ήταν που με πείραξε περισσότερο καθώς ο κόπος μου δεν δικαιώθηκε εκεί γιατί το άξιζα και περίμενα να βγω πρωταθλητής Ευρώπης.
Έχω κάνει αλλά δυο χειρουργεία στο πόδι δυστυχώς. Όταν ήρθε ο covid και κλείσανε τα πάντα αποφάσισαν να μας στείλουν προετοιμασία μια βδομάδα πριν το ευρωπαϊκό εφήβων. Από την προετοιμασία θα πηγαίναμε κατευθείαν στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα εφήβων (να σημειωθεί ότι εγώ ήμουν 19 χρόνων και είχα βγει 5ος στην Ευρώπη στο U23) με καμία προπόνηση, απροπόνητος τελείως διότι ήταν όλα κλειστά. Το ίδιο διάστημα λοιπόν που βγήκα πέμπτος, μετά από μια βδομάδα μας στέλνουν επίσης για προετοιμασία στη Ρουμανία για το πανευρωπαϊκό τον εφήβων και είχα πει να μην πάω γιατί δεν είχα κάνει καμία προπόνηση καθώς υπάρχει μεγάλος κίνδυνος να τραυματιστώ. Οι αθλητές στις άλλες χώρες δεν σταμάτησαν ποτέ να προπονούνται, εγώ όμως δεν είχα και την οικονομική δυνατότητα να πηγαίνω μόνος μου από πιο πριν να κάνω προπονήσεις. Η απάντηση που πήρα ήταν ότι αν δεν πάω στην προετοιμασία δεν θα με ξανά πάρει πουθενά η ομοσπονδία!
Πήγα με δικά μου λεφτά μέχρι την Αθήνα και από εκεί πέταξα για Ρουμανία και πήγα απροπόνητος. Από εκεί που δεν έκανα καμιά προπόνηση ξαφνικά βρέθηκα να κάνω 3 την ημέρα και το σώμα μου δεν θα μπορούσε να το αντέξει όλο αυτό. Ήμουν δεύτερος στην Ευρώπη και πέμπτος αντίστοιχα, όλοι με αντιμετώπιζαν σαν εχθρό τους με την καλή έννοια. Χωρίς κανένα συμπλήρωμα και χωρίς καμία βοήθεια έπαθα χιαστό, έχασα το πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα εφήβων που θα μπορούσα να πάρω μετάλλιο γιατί μια βδομάδα πριν είχα βγει 5ος στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα U23 που πάλεψα με 4 χρόνια μεγαλύτερα παιδιά και έτσι έχασα άλλη μια ευκαιρία να δικαιωθώ και να ξανά φέρω μεγάλη διάκριση. Μετά από τον χιαστό ήρθε και ο μηνίσκος που ξανά έκανα χειρουργείο. Δεν σταμάτησα ποτέ να αγωνίζομαι απλά δεν άντεχα όλη αυτήν την αδικία”.
- Σε νεαρή ηλικία κατάφερες σημαντικές διακρίσεις σε Ελλάδα και Ευρώπη. Είχες την απαραίτητη στήριξη από δικούς σου ανθρώπους, αλλά και του χώρου και αν ναι ποιους ξεχωρίζεις για την βοήθειά τους;
” Όταν βγήκα δεύτερος στην Ευρώπη περίμενα να με βοηθήσει η ομοσπονδία, να έρθει κάποιος χορηγός και να μου δώσουν συμπληρώματα να έχω αυτά τα απλά πράγματα. Εγώ δεν έλαβα τίποτα και δεν έλαβα τίποτα γιατί ο πατέρας μου δεν ήταν μέσα στην ομοσπονδία ούτε η μητέρα μου. Δεν είχα κάποιον μέσα στα κόλπα ώστε να με βοηθήσουν, είμαστε μόνοι μας πάντα εγώ και η οικογένεια μου. Επειδή το άθλημα δεν είναι πολύ γνωστό και δεν ακούγονται πολλά, γίνονται πολλές ξεχωρίσεις σε αθλητές, σε πριμ, σε συμπληρώματα σε βοήθειες, σε όλα, και αυτά εδώ μπορούν να τα πουν και αλλά παιδιά. Δυστυχώς από αυτές τις ξεχωρίσεις επειδή εμείς είμαστε απλά παιδιά και δεν έχουμε χρήματα και ούτε οι γονείς μας είναι μέσα στην ομοσπονδία είμαστε αυτοί που αδικούμαστε και χάνονται τα ταλέντα και παιδιά που το αξίζουν! Η μόνη στήριξη που είχα ήταν η γονείς μου και οι φίλοι μου, κανένας άλλος!”.
- Πλέον η ενασχόλησή σου με το άθλημα σε τι επίπεδο βρίσκεται; Έχεις σταματήσει από την ενεργό δράση επαγγελματικά, αλλά παραμένεις ενεργός αθλητικά και σωματικά;
‘
‘Εγώ είμαι φοιτητής στο ΤΕΦΦΑ Θεσσαλονίκης, μπαίνω τέταρτο έτος τώρα έχω αφοσιωθεί πλήρως εκεί. Τελείωσα την στρατιωτική μου θητεία, ασχολούμαι με τα personal, έχω έναν δικό μου χώρο και δεν θα σταματήσω ποτέ να κυνηγάω τα όνειρα μου και να διεκδικώ αυτά που αξίζω, απλά όταν κάπου δεν τραβάει και δεν μπορείς να το τραβήξεις μόνος σου είτε από τραυματισμούς είτε οικονομικά δεν πρέπει να σταματάς αλλά να συνεχίζεις κάπου αλλού.
Σας ευχαριστώ γι’ αυτήν την ευκαιρία που με δίνετε να πω κάποια πράγματα από την ιστορία μου. Σας ευχαριστώ πολύ, και μια συμβουλή προς τους γονείς, μην πιέζεται τα παιδιά σας στην προπόνηση, μην ξεχνάτε είναι παιδιά! Και προς τους αθλητές, όταν κάτι δεν πάει καλά εκεί που είστε να μην φοβάστε να δοκιμάσετε και αλλού”.
