Το πρώτο καλησπέρα, η θεότρελη συνέχεια και το σόου απέναντι στη Βολιβία που έβαλε τέλος στην αφάνεια του τελευταίου 1,5 χρόνου.
Βλέποντας εχθές το βράδυ τον Μέσι να αγωνίζεται απέναντι στη Βολιβία και να την κερνάει 3 γκολ και 2 ασίστ, άρα να έχει συμμετοχή στα 5 από τα 6 γκολ της Αργεντινής στο ματς με τη Βολιβία, ένα πράγμα σου συμβαίνει. Και αυτό είναι να θυμηθείς πόσο αθεράπευτα εθιστικό είναι τον να τον βλέπεις να παίζει στα 37 του έχοντας διατηρήσει ακόμα κάθε μία από τις ικανότητες του στο υψηλότερο επίπεδο.
Σημείο όπου βρίσκονταν αυτές ήδη από την πρώτη μέρα που τον γνωρίσαμε, 20 χρόνια πριν. Όταν στις 16 Οκτωβρίου του 2004 είδαμε να μπαίνει στο γήπεδο για λογαριασμό της Μπαρτσελόνα ένας μικρός στο δέμας, αλλά τεράστιος, όπως αποδείχθηκε αργότερα, σε ταλέντο 17χρονος ποδοσφαιριστής. Ο οποίος ήδη από εκείνο το φθινοπωρινό βράδυ Σαββάτου άρχισε να επιδρά στην ομάδα του δίνοντας μια ασίστ και δεν σταμάτησε να το κάνει μέχρι να αναγκαστεί να φύγει από αυτή 17 χρόνια αργότερα. Και πιο συγκεκριμένα το καλοκαίρι του 2021. Όταν είπε αντίο στη δεύτερη πατρίδα του, τη Βαρκελώνη, με έναν ποταμό δακρύων να βρέχει τα μάτια του και την οικονομική δυσχέρεια των “μπλαουγκράνα” να πλανάται στην ατμόσφαιρα.
Stats credits: OneFootball (IG account)
Την οποία για χρόνια ο ίδιος φρόντιζε μαζί με τους συμπαίκτες και τους προπονητές του. Μην επιτρέποντας στο κλίμα να πέσει κάτω από εκείνο της απόλυτης χαράς. Που βέβαια εντάθηκε περισσότερο από ποτέ για τη μεγάλη ομάδα της Βαρκελώνης την περίοδο 2009 – 2011. Όπου η Μπαρτσελόνα βασιζόμενη στον εγκέφαλο του πρωτοεμφανιζόμενου τότε Πεπ Γκουαρντιόλα και τα ποδοσφαιρικά χαρίσματα παικτών όπως ο Μέσι, ο Ινιέστα και ο Τσάβι ήταν αδιαμφισβήτητα η καλύτερη ομάδα στον κόσμο δημιουργώντας κιόλας μια αύρα γύρω της, που αναπόφευκτα την οδηγούσε στην κουβέντα για την “σπουδαιότερη ομάδα όλων των εποχών”.
Κάτι που σίγουρα δεν ταιριάζει ως χαρακτηρισμός στην εθνική Αργεντινής. Για την οποία η ιστορία απέδειξε πως αυτό που χρειαζόταν να υπάρχει για την επιτυχία της περισσότερο από την ποιότητα ήταν η συστράτευση όλων των υπολοίπων στο πλευρό του αδάμαστου Λίο και η τοποθέτηση των δικών τους εγώ κάτω από το δικό του “μπορώ!”. Μοντέλο που έδωσε στην “αλμπισελέστε” τα δύο τελευταία Copa America και κυριότερα το τελευταίο (χρονικά) Παγκόσμιο Κύπελλο.
Το οποίο, ολοκληρώνοντας, μετά και το ερωτηματικό που συνοδεύει αυτή τη στιγμή τη συμμετοχή του θρυλικού Αργεντινού στη διοργάνωση του 2026, αποτελεί σίγουρα την κορυφαία στιγμή της καριέρας του και ταυτόχρονα εξιδανικεύει το τέλος που έρχεται πλέον καλπάζοντας.
Δείτε ακόμη:
Λιονέλ Μέσι: Τότε ήταν που έφτασε πιο κοντά από ποτέ στην ιεροσυλία
