Η ατυχία, η παράδοση και η λεκτική βία που δεν μπορεί να είναι πια επουδενί αποδεκτός τρόπος αφύπνισης ενός παίκτη ή συνόλου.
Τα νοκ άουτ του Champions League που πέρασαν ήταν τραυματικά για αρκετές από τις ομάδες που συμμετείχαν σε αυτά. Είτε προήχθησαν είτε σταμάτησε η πορεία τους εκεί. Με πρώτες και καλύτερες τις τρεις από τις τέσσερις εκπροσώπους της Ιταλίας (Μίλαν, Γιουβέντους, Αταλάντα). Καθώς κάθε μία από τις τρεις πλήγωσε βαθιά τον εαυτό της με κάποιο τρόπο.
Info credits: TNT Sports (Facebook account)
ΑΝΤΕΜΟΛΑ ΛΟΥΚΜΑΝ
“Με στεναχωρεί που μια μέρα σαν κι αυτή καλούμαι να γράψω αυτή τη δήλωση. Περισσότερο απ’ όλα λόγω αυτών που έχουμε πετύχει μαζί, ως ομάδα και ως πόλη.
Το να στοχοποιούμαι με αυτόν τον τρόπο δεν με πληγώνει μόνο αλλά με κάνει να νιώθω και μια εκ βαθέων ασέβεια προς το πρόσωπο μου. Όχι μόνο εξαιτίας της τεράστιας προσπάθειας και δουλειάς που έχω καταβάλει καθημερινά για να φέρω επιτυχίες σε αυτό το κλαμπ και στους απίθανους οπαδούς του Μπέργκαμο.
Στ’ αλήθεια, έχω αντιμετωπίσει πολλές δύσκολες στιγμές στον καιρό μου εδώ. Στα περισσότερα από αυτά δεν έχω αναφερθεί γιατί πιστεύω ότι η ομάδα πρέπει πάντα να προστατεύεται και να προηγείται. Γι’ αυτό και ότι συνέβη χθες βράδυ με πλήγωσε ακόμα περισσότερο.
Εκτός από τους απίστευτους οπαδούς μας και εμείς ως ομάδα πληγωθήκαμε πολύ με το αποτέλεσμα της χθεσινής βραδιάς. Την ώρα που το ματς παιζόταν ο προκαθορισμένος εκτελεστής των πέναλτι με συμβούλευσε να το πάρω εγώ και να στηρίξω την ομάδα. Έτσι πήρα την ευθύνη εκείνη τη στιγμή να το εκτελέσω.
Η ζωή είναι δοκιμασίες και σημεία όπου πόνος μετατρέπεται σε δύναμη. Πράγμα που θα συνεχίσω να κάνω.“
Για παράδειγμα, η Μίλαν είδε έναν εκ των ηγετών της, τον Τεό Ερναντέζ, να παίρνει μια λάθος απόφαση, να δέχεται για αυτή την κόκκινη κάρτα (δεύτερη κίτρινη) και ουσιαστικά να θέτει την ομάδα σε καθεστώς τρικυμίας που αργότερα μάλιστα της στέρησε και οποιαδήποτε πιθανότητα ανατροπής, άρα και πρόκρισης στους “16” της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης.
Ενώ περίπου ίδια ήταν η κατάσταση και για τη Γιουβέντους που όμως δεν μπορεί να στοχοποιήσει με την ίδια ευκολία τον καινούριο Κόλο Μουανί για την κακή παρουσία του στη ρεβάνς της Ολλανδίας απέναντι στην Αϊντχόφεν.
Το ίδιο βέβαια δεν ήταν δυνατόν να ισχύσει και στην περίπτωση της Αταλάντα. Διότι οι “Μπεργκαμάσκι”, που βρέθηκαν με τρία γκολ πίσω στον δεύτερο αγώνα τους απέναντι στην Μπριζ, αναπόφευκτα ζήτησαν περισσότερα στο συγκεκριμένο ματς από τις “βεντέτες” τους. Με τον Λούκμαν να είναι για μια ακόμα φορά εκεί. Πρώτα για να κηρύξει την έναρξη της αντεπίθεσης με το πρώτο γκολ της ομάδας του στο ματς κι έπειτα για να πάρει την ευθύνη της εκτέλεσης ενός πέναλτι το οποίο αν ήταν εύστοχο θα αύξανε την πίεση στην αντίπαλο. Παρά ταύτα κάτι τέτοιο δεν συνέβη και έτσι η ομάδα από το Μπέργκαμο δεν πλησίασε περαιτέρω και εν τέλει δεν έγινε το επόμενο και αναμενόμενο βήμα της στη φάση των “16”.
Η ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ ΔΗΛΩΣΗ ΓΚΑΣΠΕΡΙΝΙ
“Δεν αναμενόταν να εκτελέσει το πέναλτι ο Λούκμαν. Είναι ένας από τους χειρότερους εκτελεστές που έχω δει ποτέ.”
Γεγονός το οποίο προκάλεσε την έκρηξη του Τζαν Πιέρο Γκασπερίνι που λίγα λεπτά μετά την ήττα – αποκλεισμό της ομάδας του, όταν ακόμα το αίμα έβραζε, μη μπορώντας να συγκρατήσει την οργή του επιτέθηκε λεκτικά στον Αντεμόλα Λούκμαν αποδίδοντας τους το μεγαλύτερο μερίδιο της ευθύνης για το τέλος του ευρωπαϊκού ταξιδιού του συλλόγου από τη βόρεια Ιταλία λόγω του προαναφερθέντος χαμένου πέναλτι που προέκυψε από τα πόδια του Νιγηριανού επιθετικού.
Κλείνοντας, είναι εξόχως θλιβερό το γεγονός ότι ακόμα και στην αυγή του 2025 βλέπουμε ανθρώπους του ομαδικού αθλητισμού να διαιωνίζουν μια αναχρονιστική πρακτική και να δείχνουν με το δάχτυλο έναν υπαίτιο για κάτι που εξαρτάται από τις ενέργειες άλλων 15 ανθρώπων.
