Το 1890 ο Ιρλανδός τερματοφύλακας και επιχειρηματίας Γουίλιαμ ΜακΚρούμ που έπαιζε στην ιρλανδική Μίντλφορντ Έβερτον, ήταν ο άνθρωπος που πρότεινε το πέναλτι ως τιμωρία στην περίπτωση που κάποιος παίκτης απέτρεπε με τα χέρια του ένα σίγουρο γκολ. Έτσι το φάουλ θα εκτελούνταν μόνο απέναντι στον τερματοφύλακα ανεβάζοντας τις πιθανότητες να μπει τέρμα. Η μπάλα θα στηνόταν 12 γιάρδες (11 μέτρα) από την γραμμή του αντίπαλου τέρματος.
Η ακριβής διατύπωση του πρώτου κανονισμού του πέναλτι:
«Εάν παίκτης ανατρέψει ή κρατήσει σκόπιμα αντίπαλο ή χρησιμοποιήσει το χέρι του για να ακουμπήσει την μπάλα σε απόσταση δώδεκα γιάρδων από τη δική του γραμμή τέρματος, ο διαιτητής θα καταλογίσει, κατόπιν αιτήματος, στην αντίπαλη ομάδα πέναλτι, το οποίο πρέπει να εκτελεστεί από οποιοδήποτε σημείο 12 γιάρδες από τη γραμμή τέρματος, υπό τις ακόλουθες προϋποθέσεις:
Όλοι οι παίκτες, με εξαίρεση τον παίκτη που εκτελεί το πέναλτι και τον τερματοφύλακα, θα πρέπει να στέκονται πίσω από την μπάλα και τουλάχιστον έξι γιάρδες μακριά της. Είναι πιθανό από το πέναλτι να επιτευχθεί γκολ».
