Το μεγάλο αφεντικό, η χαμένη αίγλη, το τέλμα που αναγκάζει την ευρηματικότητα να ξεπροβάλλει και τα κοιμισμένα θηρία που πρέπει να ξυπνήσουν.
Όταν το καλοκαίρι του 2011 το fund που ακούει στο όνομα Qatar Sport Investments πήρε στα δικά του χέρια τη διοίκηση της Παρί Σεν Ζερμέν όλοι καταλάβαμε ότι λόγω του πακτωλού χρημάτων που υπήρχαν διαθέσιμα θα βλέπαμε άμεσα μια νέα ευρωπαϊκή υπερδύναμη να ανατέλλει. Και έτσι έγινε. Αρχικά, οι “Παριζιάνοι” έκαναν δικούς τους παίκτες όπως ο Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς και ο Καβάνι και έπειτα συνεχίζοντας να φερνουν στο Παρίσι παίκτες παρόμοιου ή και ακόμα μεγαλύτερου βεληνεκούς (Μέσι, Νεϊμάρ κλπ.) όχι μόνο ήρθαν στο προσκήνιο, αλλά κυριάρχησαν κιόλας κόβοντας πολύ γρήγορα τον βήχα σε όποιον προσπάθησε να τους ανταγωνιστεί έκτοτε. Αφού κατέκτησαν 11 από τα 14 τελευταία πρωταθλήματα. Χάνοντας μόνο από τη Λιλ (2020-21), τη Μονακό (2016-17) και τη Μονπελιέ (2011-12) και δημιουργώντας παράλληλα ένα στατιστικό που συνεπάγεται μιας ισχυρής δυναστείας και ενός μεγάλου προβλήματος, το οποίο σίγουρα οι άνθρωποι της γαλλικής ομοσπονδίας έχουν εδώ και καιρό αντιληφθεί και πλέον προσπαθούν να λύσουν ρίχνοντας διάφορες λύσεις στο τραπέζι.
Η ΔΟΜΗ ΤΟΥ ΠΙΘΑΝΟΥ F4 ΤΗΣ LIGUE 1
Ημιτελικός Α: 1ος στη βαθμολογία vs
4ος στη βαθμολογία
Ημιτελικός Β: 2ος στη βαθμολογία vs
3ος στη βαθμολογία
Τελικός: Νικητής ημιτελικού Α vs
Νικητής ημιτελικού Β
Μια τέτοια είναι το Final 4 που αποκάλυψε η εγκυρότατη γαλλική ιστοσελίδα της L’ Equipe ότι σκέφτονται να εισάγουν στο καλεντάρι από την επόμενη κιόλας σεζόν. Με σκοπό να προσθέσουν το στοιχείο του απρόβλεπτου και της έκπληξης στο ιδιαιτέρως βαρετό τα τελευταία χρόνια γαλλικό πρωτάθλημα. Αφού θα μιλάμε για μια διαδικασία θα διεξάγεται στο τέλος κάθε αγωνιστικής περιόδου, θα κάνει στην άκρη τη βαθμολογική συγκομιδή και θα οδηγεί στη στέψη του πρωταθλητή μέσα από ένα βραχύβιο σύστημα μονών αγώνων.
Ωστόσο, στο μοντέλο αυτό που με τον παράγοντα της τύχης ως σύμμαχο μοιάζει εξόχως θελκτικό υπάρχουν μερικά σημαντικά προβλήματα. Με πρώτο απ’ όλα εκείνο που αφορά τη δικαιοσύνη που (δεν) διέπει στη συγκεκριμένη περίπτωση τη σκέψη των Γάλλων. Καθότι μιλάμε για ένα μίνι τουρνουά που μπορεί να δώσει τον τίτλο στη δεύτερη, την τρίτη ή την τέταρτη ομάδα της βαθμολογίας ενώ αυτές στις 34 αγωνιστικές που θα έχουν προηγηθεί μπορεί να έχουν διαφορές μεγαλύτερες ακόμα και των 15 ή των 20 βαθμών από την πρωτοπόρο. Όπως ακριβώς συμβαίνει φέτος με τη Μαρσέιγ (-19), τη Μονακό (-26) και τη Νις (-29).
Επιπρόσθετα, ο έτερος μεγάλος προβληματισμός που θα έπρεπε να ταλανίζει τους ιθύνοντες του ποδοσφαίρου στη χώρα του Διαφωτισμού είναι το γεγονός πως λείπουν οι παίκτες που θα κάνουν το προϊόν τους να γυαλίζει. Δηλαδή στερούνται όχι μόνο ενός σούπερ σταρ που θα στρέφει τα βλέμματα πάνω του (π.χ. Εμπαπέ) και κατ’ επέκταση όλο και περισσότερο στη λίγκα, αλλά πάσχουν γενικότερα από έλλειψη προσωπικοτήτων. Με άλλα λόγια, δεν υπάρχουν οι ποδοσφαιριστές που λογίζονται ως ικανοί να τραβήξουν τους υπόλοιπους συλλόγους κοντά στην πανταχού κυριαρχούσα Παρί ή ακόμα και στην τελική επικράτηση απέναντι της. Καθιστώντας αυτούς που τα κατάφεραν απλά εξαιρέσεις στον κανόνα.
Κλείνοντας και για να αντιληφθούμε το πόσο αναγκαία είναι μια εποικοδομητική αλλαγή, θυμίζουμε ότι πέρυσι το καλοκαίρι η Ligue 1 είχε μείνει χωρίς κεντρικό χορηγό μέχρι και λίγες εβδομάδες πριν την έναρξη των αγωνιστικών υποχρεώσεων. Ενώ σε ότι έχει να κάνει με μερικές ακόμα πληροφορίες για το F4 θα πρέπει να γνωρίζετε ότι θα επιστρατευθεί ως λύση και στο πρωτάθλημα των γυναικών στη Γαλλία όπου τον ρόλο της ΠΣΖ παίζει ο κοιμώμενος γίγαντας σε επίπεδο ανδρών, ο οποίος ονομάζεται Λυών (7 συνεχόμενες καταργήσεις της Ligue 1 από τη σεζόν 2001-02 μέχρι το 2007-08) και αυτή τη στιγμή διάγει την δική περίοδο εξουσίας και στο γαλλικό ποδόσφαιρο γυναικών με 13 πρωταθλήματα τις 14 τελευταίες χρονιές και το τελευταίο να κρίνεται μόλις χθες βράδυ μετά από μια άνετη επικράτηση επί της ΠΣΖ με 3-0.
