Η Ελλάδα δυστυχώς κατέχει μία από τις πρώτες θέσεις στα τροχαία ατυχήματα. Καθημερινά ακούμε και διαβάζουμε για αμέτρητα αυτοκινητιστικά που λαμβάνουν χώρα σε κάθε γωνιά του οδικού άξονα, κυρίως σε κατοικημένες περιοχές. Εκεί όπου όλα θα έπρεπε να είναι πιο ασφαλείς και οι οδηγοί ακόμη πιο προσεκτικοί. Τι θα μπορούσε να γίνει ώστε να μειωθεί ο δραματικός αυτός αριθμός των θυμάτων που ισοδυναμεί με μία ξεκάθαρη γενοκτονία της ασφάλτου; Πού οφείλονται τελικά όλοι αυτοί οι αδόκητοι θάνατοι; Υπάρχει καταλληλότερος να δώσει απαντήσεις από τον σημερινό μας καλεσμένος, ο οποίος δίνει καθημερινά τον δικό του αγώνα ενάντια σε αυτήν τη μάστιγα της ασφάλτου και όχι μόνο. Δεν χάνει ευκαιρία να ενημερώνει τους πολίτες για την σημασία της πρόληψης, για την σύνεση και σοφία στην οδήγηση. Δεν είναι άλλος από τον Κωνσταντίνο Μαρκουΐζο, οδηγό αγώνων και δάσκαλο οδικής συμπεριφοράς.
Ο Κωνσταντίνος Μαρκουΐζος είναι γιος του Αναστάσιου Μαρκουΐζου-Ιαβέρη. Ο πατέρας του υπήρξε οδηγός αγώνων ράλι, ένας θρύλος για την εποχή του. Ο Τάσος Ιαβέρης-Μαρκουΐζος είναι επίσης ο πρώτος που διοργάνωσε τις κοινωνικές-φιλανθρωπικές εκδηλώσεις «Γίνε Συνοδηγός» ενός αγωνιστικού αυτοκινήτου, με τα έσοδα να πηγαίνουν στην Εταιρεία Προστασίας Σπαστικών, στα Special Olympics, στα παιδιά της Ελπίδας, στις Ανάδοχες Οικογένειες και σε άλλα ιδρύματα (Αλεξανδρούπολη, Σπάρτη, Γιάννενα κλπ.).
Έχοντας μεγαλώσει στο περιβάλλον των αγώνων ράλι, όπου η ασφάλεια αποτελεί τον σημαντικότερο παράγοντα, περισσότερο και από την επίτευξη του καλύτερου χρόνου στις ειδικές διαδρομές, οι 3 γιοι του Τάσου Μαρκουΐζου είναι για περισσότερα από 20 χρόνια, εκπαιδευτές στη Σχολή Ασφαλούς Οδήγησης “Ιαβέρης”.
Με τίτλους και κορυφαίες επιδόσεις στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ράλι και εμπειρίες από αγώνες του εξωτερικού όπως το Ράλι Μόντε Κάρλο, αλλά κυρίως με μεγάλη πείρα από την ηλικία των 18 ετών, στην εκπαίδευση και ευαισθητοποίηση των συνανθρώπων τους, οι “Ιαβέρης Άρης”, “Ιαβέρης Junior” και “Ιαβέρης Δημήτρης” διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο, προσφέροντας απλόχερα τις γνώσεις και εμπειρίες τους, τόσο στα Θεωρητικά όσο και στα Πρακτικά Μαθήματα της Σχολής.
Το 2018 ο Κωνσταντίνος συγκίνησε το πανελλήνιο με την ανάρτηση του στα κοινωνικά δίκτια. Ήταν λίγο πριν μπει στο χειρουργείο για μεταμόσχευση νεφρού, με δότη τον ίδιο του τον πατέρα! Ο πατέρας Ιαβέρης χάρισε ξανά την ζωή στον γιο του, μέσα από αυτήν την υπέρτατη πράξη αγάπης. Αυτός είναι ένας λόγος επιπλέον που ο Κωνσταντίνος είναι πιο ευαισθητοποιημένος στο θέμα της δωρεάς οργάνων και μεταμοσχεύσεων.
«Υπάρχουν 10.000 άνθρωποι που περιμένουν για ένα μόσχευμα», τόνισε στην συνομιλία μας. Και συνέχισε, εφτά τουλάχιστον ζωές μπορούν να σωθούν από έναν δότη! Είναι πολύ κρίμα να πετάμε τα όργανα, όταν μπορούν να σωθούν τόσες ζωές!
Η Ελλάδα κατέχει ένα ακόμη αρνητικό ρεκόρ στην μεγάλη έλλειψη δωρητών οργάνων. Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΕΟΜ, το 2016 είχαμε συνολικά 51 δότες, το 2017 67 δότες οργάνων, το 2018 45 και το 2019 μέχρι και σήμερα μόλις 53 δότες οργάνων. Αυτή η έλλειψη οφείλεται κατά κύριο λόγο στην απροθυμία των συγγενών να συναινέσουν στη δωρεά οργάνων προσφιλών τους προσώπων που χάθηκαν. Οι αιτίες αυτής της απροθυμίας είναι σίγουρα πολλές αλλά οι σημαντικότερες πρέπει να αναζητηθούν, στην ελλιπή και πολλές φορές εσφαλμένη ενημέρωση ή παραπληροφόρηση. Και στην έλλειψη εμπιστοσύνης σε φορείς και γιατρούς».
Τι αποκομίζει κανείς γνωρίζοντας τον Κωνσταντίνο Μαρκουΐζο; «Αρχικά είναι ένας φιλικός και προσιτός άνθρωπος. Κάθε του απάντηση είναι δοσμένη με σύνεση, ενσυναίσθηση και ανιδιοτέλεια. Ακούγοντάς τον καταλαβαίνεις πως δίνει τον δικό του αγώνα, όχι όμως για τον εαυτό του, αλλά για όλους εμάς, για τα παιδιά μας, για ένα καλύτερο αύριο. Για να υπάρχει καθημερινή ενημέρωση, όχι με αφορμή έναν θάνατο αλλά ως κοινωνική υποχρέωση! Ο Κωσταντίνος υποστηρίζει επίσης πως τα παιδιά δεν μαθαίνουν με τις συμβουλές μας, αλλά με τις πράξεις μας»!
-Που θεωρείτε πως οφείλονται τα περισσότερα ατυχήματα που συμβαίνουν στους ελληνικούς δρόμους;
«Σαφώς στην ανοησία μας, δεν έχουμε το ΝΟΥ μας στα πολυτιμότερα που είναι η ζωή και η ακεραιότητα μας. Κανείς δεν πιστεύει (πολίτες-πολιτικοί-δημοσιογράφοι) πως η οδήγηση και γενικότερα οι μετακινήσεις με όποιο όχημα, ακόμα και πεζοί, είναι από τις πιο δύσκολες, σύνθετες και επικίνδυνες καθημερινές μας δραστηριότητες. Αν όλοι είχαμε το ΝΟΥ μας, σίγουρα θα θρηνούσαμε πολύ λιγότερα θύματα στους δρόμους».
-Τι θα λέγατε στους νέους γονείς να προσέξουν σχετικά με την διαπαιδαγώγηση των παιδιών τους σε ότι αφορά στην οδική ασφάλεια και συμπεριφορά;
«Τα παιδιά δεν παίρνουν από λόγια, αλλά από πράξεις. Οι εικόνες που βλέπουν καθημερινά από τους γονείς τους, καταγράφονται ανεξίτηλα στο μυαλουδάκι τους και διαμορφώνονται ανάλογα. Άρα η προτροπή είναι να συμπεριφέρονται σωστά, με ασφάλεια και ευγένεια δίνοντας στα «μωρά» τους τα κατάλληλα, ζωτικής σημασίας εφόδια και να μην συμπεριφέρονται επιθετικά και με αγένεια, δημιουργώντας μια νέα επικίνδυνη γενιά οδηγών-πολιτών».
-Πιστεύετε ότι τα πρόστιμα που αντιστοιχούν σε κάθε παράβαση του ΚΟΚ , επαρκούν ώστε να αποτρέπουν τους επίδοξους οδηγούς;
«Σε καμία περίπτωση δεν επαρκούν, θα πρέπει να αλλάξει το νομοθετικό πλαίσιο. Δεν μπορεί μια απόπειρα φόνου (παραβίαση κόκκινου σηματοδότη ή ΣΤΟΠ) να θεωρείτε πλημμέλημα, είναι σαφώς κακουργηματική πράξη με πρόθεση. Θα πρέπει να διαχωρίσουμε τις παραβάσεις από τα «εγκλήματα» και στην δεύτερη περίπτωση τα πρόστιμα να είναι εξοντωτικά, συνοδευόμενα από κοινωνικές υπηρεσίες και παρακολούθηση από ψυχίατρο».
-Θεωρείτε πως τα όρια ταχύτητας σε κατοικημένες περιοχές είναι σωστά;
«Τα όρια θεωρούνται γενικότερα αναξιόπιστα, σε δρόμους ταχείας κυκλοφορίας βλέπουμε όρια 30 km/h και 40 km/h, ενώ αντίστοιχα στα στενά δρομάκια των πόλεων το όριο είναι 50km/h. Θεωρώ πως στα αστικά κέντρα πρέπει να μειωθούν στα 30km/h και σε περιπτώσεις όπου υπάρχουν σχολεία, αθλητικές εγκαταστάσεις, λαϊκές αγορές κλπ να μειώνετε περισσότερο».
-Αναφέρετε τα βασικότερα προβλήματα και ελλείψεις στο εθνικό οδικό δίκτυο.
«Αν εξαιρέσουμε τα κομμάτια Πάτρα – Πύργος, ΒΟΑΚ, περιφερειακό Θεσσαλονίκης – Χαλκιδικής και τους επαρχιακούς δρόμους που είναι άκρως επικίνδυνοι, το βασικό εθνικό οδικό δίκτυο της χώρας είναι κορυφαίου, Ευρωπαϊκού επιπέδου, που μας δίνει την δυνατότητα να ταξιδεύουμε γρήγορα (όριο 130km/h) και με ασφάλεια (ΝΕΑ ΟΔΟΣ – ΑΤΤΙΚΗ ΟΔΟΣ, ΙΟΝΙΑ κλπ). Τα ατυχήματα στο Εθνικό δίκτυο αποτελούν 2-3% των τροχαίων ατυχημάτων».
-Πείτε μας ποια θα ήταν η συμβουλή σας στους νέους οδηγούς;
«Θα πρέπει να καταλάβουν ότι ο πιο εύκολος τρόπος να καταστρέψουν τη ζωή και την ακεραιότητας τους, να χάσουν δηλαδή ότι πολυτιμότερο έχουν, είναι με μηχανάκι, με πατίνι, με αυτοκίνητο, ακόμα και με τα πόδια στους επικίνδυνους Ελληνικούς δρόμους, όπου όλοι συμπεριφέρονται ανάγωγα, με τσαμπουκά, με νεύρα και με ασέβεια. Να έχουν το ΝΟΥ τους λοιπόν και να επιστρέφουν το απόγευμα στο σπίτι αρτιμελείς και υγιείς».
-Ποιον οδηγό αγώνων θαυμάζετε και για ποιόν λόγο;
«Από Έλληνες εννοείται τον κορυφαίο όλων των εποχών Ιαβέρη, τον μόνο που κοίταξε στα μάτια (με υποδεέστερο εξοπλισμό) τους κορυφαίους του παγκοσμίου πρωταθλήματος της εποχής (1978-1981) κερδίζοντας πολλές ειδικές διαδρομές.
«Από ξένους θαυμάζω περισσότερους από 20 οδηγούς χωρίς να μπορώ να τους ξεχωρίσω, αλλά επειδή πρέπει να επιλέξω έναν, θα πω τον Φιλανδό Άρη Βάτανεν, παγκόσμιο πρωταθλητή το 1981».
Και μία ευχή για το τέλος! Μακάρι τα λόγια αυτού του ανθρώπου να φωλιάσουν στο μυαλό μας και να γίνουν πράξη. Τότε σίγουρα ο αριθμός των θυμάτων της ασφάλτου και ο θρήνος μας θα ήταν μικρότερος. Το υπέρτατο αγαθό είναι η ίδια μας η ζωή. Είμαστε πολύτιμοι και έχουμε χρέος να επιστρέφουμε σώοι και αρτιμελείς στο σπίτι και στην αγκαλιά όλων όσων μας αγαπούν και αγαπάμε! Και αυτό είναι κάτι το αδιαπραγμάτευτο!
