Ντιέγκο Μαραντόνα: Η ζωή και ο θρύλος του επίγειου Θεού της μπάλας! Ένας από τους κορυφαίους αθλητές όλων των εποχών!
Το ημερολόγιο έδειχνε 30 Οκτωβρίου του 1960, όταν γεννήθηκε το τέταρτο παιδί μιας φτωχής οικογένειας, στο Λανούς του Μπουένος Άιρες. Μετά από τρεις κόρες στην ζωή της οικογένειας ήρθε ο πολυπόθητος γιος! Βέβαια τότε κανένας δεν είχε φανταστεί πως αυτός ο γιος θα πετύχαινε το ακατόρθωτο! Πως θα γινόταν στα επόμενα χρόνια ένας υπεραθλητής και όλος ο πλανήτης θα υποκλινόταν στην μπάλα που θα έπαιζε! Το τέταρτο παιδί μιας οχταμελούς φτωχής και ταπεινής οικογένειας θα μετονομαζόταν σε “Χρυσό Παιδί” όλου του κόσμου. Θα θεωρείτο από τους πιο κορυφαίους ποδοσφαιριστές όλων των εποχών και για ορισμένους ο σπουδαιότερος. Μάλιστα, δεν είναι λίγοι εκείνοι που τον τοποθετούν μέχρι και σήμερα στο υψηλότερο βάθρο των ποδοσφαιριστών του κόσμου!
Μόλις στα 8 του εντοπίστηκε από έναν ανιχνευτή ταλέντων ενώ έπαιζε στην γειτονιά του, το σύλλογο Εστρέλια Ρόχα. Ο τότε προπονητής της ομάδας νέων Κορνέγιο είχε πει: «Όταν ο Ντιέγκο ήρθε στην Αρχεντίνος Τζούνιορς για δοκιμές, ήμουν πραγματικά τρελαμένος από το ταλέντο του και δεν μπορούσα να πιστέψω ότι ήταν μόλις οκτώ ετών. Τον ρωτήσαμε για την ταυτότητά του, ώστε να το ελέγξουμε, αφού παρόλο που είχε τη διάπλαση ενός παιδιού, έπαιζε σαν ενήλικας. Όταν ανακαλύψαμε ότι μας είπε την αλήθεια αποφασίσαμε να αφιερώσουμε τον εαυτό μας καθαρά σε αυτόν». Έτσι στα 10 του έγινε βασικό κομμάτι της εφηβικής ομάδας των Αρχεντίνος Τζούνιορ του Μπουένος Άιρες, συλλόγου που ενδιαφερόταν για την προώθηση νέων ταλέντων.
Μέχρι τα 14 του έπαιζε στις ακαδημίες με την ομάδα να λέγεται Cebollitas, που σε κυριολεκτική μετάφραση σημαίνει «κρεμμυδάκια». Μέσα σε τρία χρόνια, οι Cebollitas κατάφεραν να μείνουν στην ιστορία ως η πιο διάσημη και πετυχημένη παιδική ομάδα της Αργεντινής. Στα 12 του διασκέδαζε τους θεατές δείχνοντας τη μαγεία του με την μπάλα κατά τη διάρκεια των διακοπών του ημιχρόνου των παιχνιδιών πρώτης κατηγορίας καταφέρνοντας να κερδίσει το θαυμασμό του κοινού.
Υπήρξε ο πρώτος ποδοσφαιριστής στην ιστορία του αθλήματος, που κατέρριψε το ρεκόρ της πιο ακριβής μεταγραφής δύο φορές, την πρώτη όταν έπαιξε στην Μπαρτσελόνα για 3 εκατομμύρια αγγλικές λίρες και τη δεύτερη, όταν αγωνίστηκε στη Νάπολι για 5 εκατομμύρια λίρες (ισοτιμίες 2013). Τα πιο ένδοξα ποδοσφαιρικά του χρόνια τα πέρασε εκεί, όπου κέρδισε τίτλους και διακρίσεις. Στην καριέρα του με την Εθνική Αργεντινής σημείωσε 34 τέρματα σε 91 εμφανίσεις.
Αν και ξεκίνησε την καριέρα του ως επιθετικός, καθιερώθηκε ως επιθετικός μέσος. Η διεισδυτικότητα του Μαραντόνα, η εφευρετικότητα, οι πάσες του, οι εντυπωσιακές τεχνικές του ικανότητες, η ταχύτητα, τα αντανακλαστικά και ο χρόνος αντίδρασης συνδυάστηκαν με το μικρό του ανάστημα (1,65 μέτρα). Το χαμηλό κέντρο βάρους τον βοηθούσε στην κατοχή και τον χειρισμό της μπάλας. Γοήτευσε τους οπαδούς σε όλο τον κόσμο σε μια καριέρα δύο δεκαετιών με ένα μαγευτικό τρόπο παιχνιδιού που ήταν καθαρά δικό του. Η παρουσία του στο γήπεδο είχε μεγάλη επίδραση στη γενική απόδοση της ομάδας του. Βάσει του απαράμιλλου ταλέντου του και των ηγετικών του ικανοτήτων, έλαβε το προσωνύμιο El Pibe de Oro (Το Χρυσό Αγόρι). Εξαιρετικά ιδιοφυής, ο αγώνας του Μαραντόνα με τον εθισμό στα ναρκωτικά και το αλκοόλ αμαύρωσε την καριέρα του, αλλά με όλες τις αδυναμίες του, γοήτευσε τους φίλους του αθλήματος για δύο δεκαετίες με τον τρόπο παιχνιδιού του και είναι ευρέως σεβαστός έχοντας προσφέρει στο άθλημα μερικές από τις πιο αξέχαστες στιγμές του.
Έλαβε μέρος σε τέσσερα Παγκόσμια Πρωταθλήματα, συμπεριλαμβανομένου του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1986 στο Μεξικό, όπου έλαμψε η χαρισματική προσωπικότητά του και οδήγησε την ομάδα του στην κατάκτηση του τροπαίου με νίκη επί της Δυτικής Γερμανίας στον τελικό. Επίσης κέρδισε τη Χρυσή Μπάλα ως ο καλύτερος παίκτης της διοργάνωσης. Στον προημιτελικό απέναντι στην Αγγλία, πέτυχε δύο γκολ, στη νίκη της ομάδας του με 2–1 που γράφτηκε στην ιστορία για δύο διαφορετικούς, μοναδικούς λόγους. Το πρώτο γκολ επιτεύχθηκε με χέρι του Μαραντόνα, γνωστό ως «Χέρι του Θεού», ενώ το δεύτερο υπήρξε προϊόν εκπληκτική ατομικής προσπάθειας που ξεκίνησε πίσω από το κέντρο του γηπέδου. Αυτό το γκολ, καταγράφηκε ως το «Γκολ του αιώνα» από τους ψηφοφόρους της ΦΙΦΑ το 2002.
Ο Μαραντόνα έγινε προπονητής της Αργεντινής τον Νοέμβριο του 2008, έχοντας την ευθύνη της ομάδας στο Παγκόσμιο Κύπελλο 2010, ενώ συνέχισε την προπονητική του σταδιοδρομία ως το τέλος της ζωής του.
Το 2000 η FIFA τον χαρακτήρισε ποδοσφαιριστή του αιώνα μαζί με τον Πελέ, κατόπιν μαζικής ψηφοφορίας στο Διαδίκτυο και προτάσεων από αξιωματούχους της FIFA, προπονητές και παίκτες. Από τους δύο κορυφαίους αθλητές πάντως, ο Μαραντόνα ήταν αυτός που είχε συγκεντρώσει τις περισσότερες ψήφους. Στην Αργεντινή και στη Νάπολη, ο Μαραντόνα έγινε σύμβολο, αθλητικός ήρωας, «θεός». Ο ίδιος δεν συμμεριζόταν πολλές από τις ακραίες λατρευτικές κινήσεις. Σε αρχειακό υλικό είχε μάλιστα αντιπαρατεθεί με έναν Ιταλό παρουσιαστή που είχε δηλώσει ότι «οι Ναπολιτάνοι έχουν τον Μαραντόνα μέσα τους περισσότερο από ό,τι έχουν τον Θεό τον ίδιο».
Είναι γνωστή άλλωστε η απάντηση που δίνουν όλοι οι Αργεντινοί, και όσοι τους υποστηρίζουν, όταν οι Βραζιλιάνοι υποστηρίζουν πως «ο Θεός έστειλε τον Πελέ στη Γη για να διδάξει ποδόσφαιρο». Η τάπα έρχεται με τη φράση «Μα, ο Ντιέγκο δεν έστειλε κανέναν», κι έτσι καταλαβαίνει κανείς για το μέγεθος του μύθου που περικλύει τη ζωή του Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα.
Δυστυχώς στις 25 Νοεμβρίου του 2020 η καρδία αυτού του μοναδικού αθλητή σταμάτησε για πάντα. Σε ηλικία μόλις 60 ετών, ξεκίνησε για το μακρινό ταξίδι. Ο γιατρός του σε μία από τις πολλές αποκαλύψεις, δήλωσε πως η καρδιά του Μαραντόνα ζύγιζε μισό κιλό, όταν κανονικά μια καρδιά πρέπει να ζυγίζει 300 γραμμάρια. «Είχε μεγάλη καρδιά λόγω επιβαρυμένης υγείας», σημείωσε.
Το όνομα του Ντιέγκο Μαραντόνα δεν θα πάψει ποτέ να συζητείται! Έχει χαρακτεί με τεράστια χρυσά γράμματα στην ιστορία του αθλήματος που τόσο αγάπησε, που γεννήθηκε για αυτό! Κέρδισε δικαιωματικά την αθανασία του και θα κατοικεί για πάντα στο Πάνθεων των υπεραθλητών αυτού του πλανήτη.
