Δύσκολα κανείς μπορεί να χωνέψει τον τρόπο με τον οποίο ο Άρης αποκλείστηκε ξανά από το κύπελλο, έναν θεσμό που κάθε χρόνο αποτελεί βασικό στόχο, αλλά τελικά δεν καταφέρνει ποτέ να τον κατακτήσει όμως…
Ο Άκης Μάντζιος έχει κάνει τα λάθη του, είχε τις εμμονές του όμως είναι γεγονός ξεκάθαρο ότι στην Λαμία είδαμε απίθανα πράγματα, που καταγράφουν μια σκληρή πραγματικότητα… Ο Άρης δεν έχει το ένστικτο του νικητή, φάνηκε πάλι το έλλειμμα προσωπικότητας στους παίκτες, στην ομάδα με αποτέλεσμα αυτό να υποδηλώνει και παντελής έλλειψη πειθαρχίας…
Φέτος έπαιξε πολλά καλά παιχνίδια η ομάδα και έχασε αρκετά, παρά τις ευκαιρίες, τις φάσεις που έφτιαξε. Όπως και χθες όμως φάνηκε ότι ο Άρης δεν ξέρει να κερδίζει με την καρδιά…Δεν έχει παίκτες νικητές, με το πνεύμα, το ένστικτο του νικητή. Όχι απλά… αγωνιστές ή καλούς παίκτες, αλλά συνολικά μα διαθέτει: παίκτες, προπονητές, παράγοντες που θα ξέρουν να κερδίζουν τέτοια κρίσιμα ματς.
Οι κιτρινόμαυροι τα τέσσερα τελευταία χρόνια που επέστρεψαν στη μεγάλη κατηγορία, έχουν “καταφέρει” στον θεσμό… ταμπού, όπως έχει εξελιχθεί, αυτόν του κυπέλλου να έχουν τέσσερις αποκλεισμούς- “χαρακίρι”. Κατά χρονική σειρά αποκλείστηκαν με απίστευτους τρόπους από τον Εργοτέλη (2018-19), ΑΕΚ (2019-20), Ολυμπιακό (2020-21) και Λαμία (2021-22). Και στα τέσσερα παιχνίδια έγιναν απίστευτα πράγματα για να βγει εκτός κυπέλλου η κιτρινόμαυρη ομάδα.
Φυσικά αποδείχθηκε για μια ακόμη φορά, ότι υπάρχει μακρύς δρόμος από τη θεωρία ως την πράξη…Τα φαρδιά ονόματα, τα μεγάλα συμβόλαια και η παρουσία τόσων παικτών σε μια βάση ενός ήδη δοκιμασμένου ρόστερ, το οποίο την περασμένη χρονιά σημείωσε αρκετά αγωνιστικά ρεκόρ δεκαετιών, έδωσε την αίσθηση ότι ο Άρης είναι μια πλήρης ομάδα, με πολλές επιλογές.
Άλλο η θεωρία, άλλο η πράξη όμως. Πολλοί παίκτες με τα μεγάλα συμβόλαια, πέρασαν και δεν ακούμπησαν. Ο Άρης “φώναζε” για ενίσχυση, για διορθωτικές κινήσεις. Άμεσα και ουσιαστικά.Τους τελευταίους λοιπόν, μήνες έγινε πολλή συζήτηση, με αποκορύφωμα τον Δεκέμβριο, στην λογική ότι ο Άρης θα ενισχυθεί μέσα στον Γενάρη τον μήνα που παίζονταν τα πάντα, για να φρεσκάρει το υλικό του και να καλύψει τις αδυναμίες που ήταν ορατές: φορ, επιτελικός μέσος, στόπερ, πορτιέρο, σε πρώτη ανάγνωση ήταν οι προτεραιότητες.Πολλές προτάσεις έγιναν, ακούστηκαν διάφορα ονόματα, αλλά τέσσερις μέρες πριν μας αποχαιρετήσει ο πρώτος μήνας του 2022 και δεν ήρθαν οι μεταγραφές που χρειαζόταν τόσο φανερά η ομάδα.
Αποκτήθηκε βέβαια, ο Λουίς Πάλμα, ως μια μεταγραφική επένδυση και όχι ως μια μεταγραφή αιχμής για τον Γενάρη που “έκαιγε”. Εκ του αποτελέσματος αυτό άφησε “μπλοκαρισμένο” και στα χαμένα τον Άρη , με φυσιολογική φθορά κάποιων παικτών, την αγωνιστική κάμψη τους παράλληλα με την αδυναμία να καλύψει τα κενά του στην πιο κρίσιμη περίοδο της σεζόν… Κι αυτό το πλήρωσε για μια ακόμη φορά ακριβά…
