Σήμερα θα μιλήσουμε για τον Θωμά Σίγγα, ένας παίκτης που μπορούσε να παίξει παντού στο γήπεδο, ωστόσο η θέση που του ταίριαξε και καθιερώθηκε ήταν αυτή του στόπερ.
Γεννήθηκε στις 5 Σεπτεμβρίου 1958 στην Νάουσα και στην τοπική ομάδα ξεκίνησε τα πρώτα του βήματα. Αγωνιζόταν κυρίως σαν σέντερ φορ εκείνο το διάστημα, ωστόσο στο μέλλον τα πράγματα άλλαξαν. Το 1978, αποκτήθηκε από τον ΠΑΟΚ, ως ένα μεγάλο ταλέντο. Εκείνο το διάστημα ήταν που ο Δικέφαλος έκανε στροφή σε νέα παιδιά, καθώς ο κύκλος της μεγάλης ομάδας του 70 έκλεινε χρόνο με τον χρόνο.
Ο Σίγγας, στον ΠΑΟΚ άρχισε σιγά σιγά να παίζει σαν εξάρι αντί για σέντερ φορ και στην συνέχεια, καθιερώθηκε σαν κεντρικός αμυντικός. Αριστεροπόδαρος, με καλή επαφή με την μπάλα, αλλά και πολύ καλός με το κεφάλι αν και δεν ήταν ιδιαίτερα ψηλό στόπερ. Με τον ΠΑΟΚ αγωνίστηκε συνολικά σε 230 παιχνίδια σε όλες τις διοργανώσεις σκοράροντας 17 γκολ συνολικά. Κατά την διάρκεια της πορείας του στην ομάδα πέτυχε κάποια πολύ σημαντικά γκολ, όπως με τον Παναθηναϊκό στον μεγάλο ημιτελικό την σεζόν 1984-85, όπου άνοιξε τον δρόμο για την μεγάλη ανατροπή. Ένα ακόμη σημαντικό γκολ εκείνη την χρονιά στην Αθήνα κόντρα στην ΑΕΚ, ισοφάρισε στο 90 σε 2-2, κρατώντας την απόσταση ασφαλείας από τους διώκτες του Δικεφάλου.
Βασικός σχεδόν καθόλη την σεζόν του πρωταθλήματος, αλλά και μετά μέχρι να αποχωρήσει από την ομάδα. Απόλλων Καλαμαριάς και Πανσεραϊκός οι επόμενοι σταθμοί της καριέρας του, από το 1988 έως και το 1992, όπου και έκλεισε την καριέρα του. Ένα παιδί με πολύ μεγάλο ταλέντο, με τον Γκιούλα Λόραντ, να τον καθιερώνει πιο πίσω από την φυσική του θέση, βλέποντας τα καλά αμυντικά του προσόντα.
Αναμφίβολα ένα παιδί που είχε καλή τεχνική, αλλά και πολύ καλές τοποθετήσεις και δύναμη σαν στόπερ. Ήταν ένας παίκτης που μπορούσε να χρησιμοποιηθεί παντού μέσα στο γήπεδο με μεγάλη άνεση. Έχει γράψει και αυτός το όνομα του με χρυσά γράμματα στην ιστορία του ΠΑΟΚ, όντας πρωταγωνιστής για 7 χρόνια στην βασική ομάδα του Δικεφάλου του Βορρά. Μία πολύ σπάνια περίπτωση ποδοσφαιριστή, καθώς εκείνες τις εποχές, ήταν δύσκολο να βρεθεί ένας παίκτης με τόση ισορροπία στον τρόπο παιχνιδιού. Παίκτης του προπονητή είναι ίσως η φράση που του ταίριαζε απόλυτα.
