Η φάση των ομίλων του Μουντιάλ του Κατάρ έριξε πλέον αυλαία και φτάνοντας πια στα νοκ αουτ πολλές είναι οι ομάδες που μας έχουν κάνει θετική αλλά και αρνητική εντύπωση.
Οι συνήθεις ύποπτοι
Ας αρχίσουμε από τα εύκολα και τα ευχάριστα.Στον Β’,τον Γ’, τον Δ’ και τον Η’ όμιλο του Μουντιάλ θα συναντήσει κανείς τα τέσσερα κορυφαία φαβορί της φετινής διοργάνωσης.Οι Άγγλοι και οι Γάλλοι και πολύ περισσότερο οι Αργεντίνοι και οι Βραζιλιάνοι μας έπεισαν με τον τρόπο που έπαιξαν και αντιμετώπισαν συνολικά τους ομίλους τους ότι μπορούν να πάνε μακριά.Έτσι δικαιολόγησαν απόλυτα και τις θέσεις που τους έχουμε δώσει όσον αφορά το αρχικό power ranking μας.
Οι δε βαριέσαι μωρέ,αφού το ‘χουμε
Στη συγκεκριμένη κατηγορία θα βρειτε ομάδες που και προκρίθηκαν και αποκλείστηκαν από τη συνέχεια της διοργάνωσης.Κοινό τους χαρακτηριστικό είναι η άρνηση τους να παίξουν στο επίπεδο που μπορουν.Κάτι απόλυτα εξοργιστικό για όποιον του αρέσει το άθλημα.Οι ομάδες που καταρτίζουν αυτή την κατηγορία είναι η Πορτογαλία,η Ουρουγουάη,η Κροατία,η Ισπανία,το Βέλγιο και η Ολλανδία.Αυτό συμβαίνει διότι αν και τα ρόστερ τους χαρακτηρίζονται από πλειάδα αστέρων ικανών να σβήσουν τον ανταγωνισμό ευρισκόμενοι σε καθεστώς top απόδοσης,εκείνες επέλεξαν να προσεγγίσουν τους αγώνες με μια τακτική ακραίου “ψηλομυτησμού” θεωρώντας πως αρκούσε απλά να υπάρχουν στο γήπεδο για να φτάσουν στη νίκη.
*Από την Κροατία εξαιρούνται οι Λούκα Μόντριτς και Γιόσκο Γκβάρντιολ
Οι πολεμιστές
Εδώ θα συναντήσετε κάποιους που τη μάχη μέχρι τελικής πτώσεως την έχουν στο αίμα τους και ίσως να ήρθε η ώρα να ανταμειφθούν για αυτό.Οι Ιάπωνες και οι Νοτιοκορεάτες πέρασαν από δύο ομίλους στους οποίους σίγουρα δεν ανήκαν στα φαβορί αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά πως μόνο εύκολοι αντίπαλοι δεν είναι.Το παρεάκι βέβαια των πολεμιστών δεν περιλαμβάνει μόνο τις δύο χώρες της Ασίας αλλά εκτείνεται μέχρι την Αφρική περνώντας και από την Ωκεανία.Μαρόκο και Αυστραλία πέταξαν έξω Βέλγιο και Δανία αντίστοιχα δίνοντας ένα σημαντικό μάθημα στους Ευρωπαίους.
Το μαύρο άλογο και αυτοί που αδίκησε η μοίρα
Η παράγραφος αυτή είναι αφιερωμένη στην Σενεγάλη που χωρίς τον Μανέ την είχαν τελειωμένη,αλλά όταν έπρεπε έδειξε τα δόντια της και κατασπάραξε το Εκουαδόρ του λαβωμένου την κρίσιμη στιγμή Ένερ Βαλέντσια.Οι Σενεγαλέζοι δίχως τον μεγάλο τους ηγέτη φάνταζαν ανήμποροι στο μυαλό πολλών.Όμως έκαναν ένα βήμα μπροστά άλλοι ποιοτικοί παίκτες που διαθετουν και βοήθησαν την ομάδα του συμπαθέστατου Αλιού Σισέ να περάσει τον όμιλο και να φτάσει σε ακόμα μία μεγάλη επιτυχία για το αφρικανικό ποδόσφαιρο.
Τα Αμερικανάκια
Αλήθεια πείτε μου σε τι δεν είναι μια κατηγορία μόνοι τους αυτοί άνθρωποι;Πρόκειται για τη χώρα που έχει το χάρισμα να κλέβει την παράσταση σε ότι κι αν κάνει.Ο Κρίστιαν Πούλισιτς και οι συμπαίκτες ταξίδεψαν στο Κατάρ με ένα πολύ νεανικό σύνολο που όμως δεν του έλειπαν οι πινελιές εμπειρίας με σκοπό να μας θυμίσουν ότι “it’s called soccer” αλλά και να μας δείξουν ότι αυτό το πράγμα όπως κι αν το λένε έχουν μάθει να το παίζουν κι αυτοί.Χθες βράδυ βέβαια αποκλείστηκαν από τους Ολλανδούς δίκην απειρίας άρα και αδυναμίας διαχείρισης της δύσκολης κατάστασης.Παρά ταύτα ότι κι αν έκαναν απέναντι στους “οράνιε” δεν αλλάζει την εντύπωση μας πως η “αστερόεσσα” μπορεί να ζήσει μεγάλες στιγμές και στο soccer αν η ομάδα που παρουσίασε στο Κατάρ αποκτήσει εμπειρία σε μεγάλες διοργανώσεις.
Οι απαράδεκτοι
Οι επόμενες γραμμές είναι αφιερωμένες στις δύο χειρότερες ομάδες του φετινού Μουντιάλ.Κατάρ και Γερμανία ήταν οι δύο ομάδες που σίγουρα δεν έλαμψαν σε αυτό το Παγκόσμιο Κύπελλο.Από τη μια οι Καταριανοί έδειξαν ότι δεν θα μπορούσε να υπάρξει άλλος τρόπος να βρίσκονται στη διοργάνωση πέρα από το να τη διοργανώσουν,καθώς το επίπεδο του ποδοσφαίρου που παρουσίασαν θύμιζε ερασιτέχνες.Από την άλλη οι Γερμανοί επικύρωσαν πια την πεποίθησή μας πως η ατέρμονη “δεξαμενή” τους ίσως ξύνει τον πάτο της,διότι σε πολλές θέσεις και κυρίως στην αμυντική γραμμή δεν υπάρχουν πια οι ποιοτικές λύσεις του παρελθόντος.Επίσης,όσον αφορά την επίθεση είναι φανερό πως το μεγάλο ατού που ονομάζεται Τόμας Μίλερ γερνάει και ακόμα δεν έχει βρεθεί σταθερή υποστήριξη τουλάχιστον από έναν ομοεθνή του.Υπάρχει βέβαια ο νατουραλιζέ Μουσιάλα και κατά διαστήματα ο Χάβερτς,αλλά δεν μπορούν όπως φαίνεται αυτοί οι δύο κούκοι να φέρουν την “άνοιξη”.Όλα αυτά βέβαια αλλάζουν όταν κατευθυνόμαστε στο κέντρο.Εκεί Γκουντογκάν και Γκορέτσκα μοιάζουν να δίνουν το απαραίτητο “φιλί της ζωής” στη “μαραζωμένη” γερμανική καρδιά.
Η ομάδα που θα ‘θελα να ‘χω χίλια μάτια για να βλέπω
Κάπου εδω μετά από συγχαρητήρια,κατσάδες και διαπιστώσεις ήρθε η ώρα να δούμε την ομάδα που αξίζει κατά τη γνώμη μας λίγο παραπάνω χειροκρότημα,διότι είναι μια από αυτές που είχαμε πάρα πολύ καιρό να δούμε στο top επίπεδο και ήρθε πρόθυμη να παρουσιάσει κάτι απόλυτα σύγχρονο που βέβαια ήταν εμποτισμένο με την αφέλεια του πρωτάρη.Ο Καναδάς ήταν ότι καλύτερο είδαμε στα γήπεδα της Μέσης Ανατολής ακόμα κι αν δεν είναι στα νοκ άουτ,πολύ απλά επειδή έβαλε κάτω τις αρχές του σύγχρονου ποδοσφαίρου και τις τήρησε κατά γράμμα.Γρήγορες μεταβιβάσεις;Έχει!Ταχύτατη μετάβαση;Έχει!Άρα έχει και απεριόριστη προοπτική εξέλιξης.Το μόνο που χρειάζεται είναι συνέχεια στις μεγάλες προκρίσεις και όλα τα καλά θα απλωθούν μπροστά της.
Κλείνοντας αυτό το κείμενο σίγουρα θα καταλήξετε στο συμπέρασμα ότι το άθλημα που αγαπάμε δεν είναι αρκετά δίκαιο.Όμως μήπως αυτό είναι που το κάνει και θεσπέσιο;
Υ.Γ.:Το σπουδαιότερο γκολ των ομίλων ΔΕΝ ήταν κάποιο από τα ωραία του Εμπαπέ,ΔΕΝ ήταν κάποιο από τα πολλά των Αγγλων,ΔΕΝ ήταν ούτε καν ένα από εκείνα εκείνα του Μέσι ή του Ρονάλντο.Αντίθετα,πρόκειται για την καρφωτή κεφαλιά του Αλφόνσο Ντέιβις απέναντι στην Κροατία που πια βρήκε τον απόλυτο και πιο αδιαμφισβήτητο τρόπο να στιγματίσει ένα ποδόσφαιρο που του ανήκει.
