Ο «Αθλητικός Κόσμος» έχει τη χαρά και την τιμή να φιλοξενεί σήμερα τον Τεχνικό Διευθυντή της Ακαδημίας του Θριάμβου Χαϊδαρίου, αλλά και μέλος της Εθνικής Ενόπλων Ποδοσφαίρου, Γιώργο Κυρίο, ο οποίος μας μίλησε για τον αθλητισμό και τον πρωταθλητισμό σε μικρή ηλικία.
«Όπως γίνεται κατανοητό, ο αθλητισμός έχει σαν σκοπό τη βελτίωσή μας, το να γινόμαστε δηλαδή όλο και καλύτεροι. Ο πρωταθλητισμός από την άλλη μεριά, έχει σαν ξεκάθαρο σκοπό τη νίκη με κάθε τρόπο.
Τι είναι προτιμότερο; Μια κανονική προπόνηση για τη χαρά που δίνει η ενασχόληση με τον αθλητισμό ή η εντατική και σκληρή προπόνηση με απώτερο σκοπό την πρωτιά;
Όλοι οι γονείς έχουν βρεθεί αντιμέτωποι με αυτό το δίλημμα. Το μόνο που θα πρέπει να κάνουν είναι να αφήσουν το παιδί να επιλέξει το ίδιο το άθλημα που βρίσκει ενδιαφέρον. Σημασία δεν έχει το σκορ, όσο το να αγαπήσει τον αθλητισμό και να καταλάβει από μόνο του τον λόγο για τον οποίο όλοι αυτοί οι επιτυχημένοι αθλητές αφιέρωσαν ολόκληρη τη ζωή τους στον αθλητισμό.
Μέσα από τον αθλητισμό, το παιδί κάνει φίλους, μαθαίνει να πειθαρχεί και ταυτόχρονα ωφελεί την υγεία του μειώνοντας τις πιθανότητες παχυσαρκίας. Αποκτά έτσι, πολύ σημαντικές δεξιότητες, θέτοντας τις βάσεις για έναν υγιεινό τρόπο ζωής. Το αν θα ασχοληθεί στο μέλλον πιο σοβαρά με τον αθλητισμό, είναι καθαρά δικό του θέμα.
Το ζήτημα της πίεσης για την αύξηση της αθλητικής απόδοσης είναι κομβικό σημείο, για το αν το παιδί αγαπήσει ή παρατήσει τον αθλητισμό. Για το λόγο αυτό μη βάλετε το παιδί σας από νωρίς στο κυνήγι της πρωτιάς. Η ενασχόληση του νεαρού αθλητή με το πρωταθλητισμό σε μικρή ηλικία, είναι πιθανόν να συμβαίνει σε βάρος άλλων στοιχείων της καθημερινότητας, όπως το σχολείο, οι κοινωνικές επαφές και η ανάπτυξη της προσωπικότητάς του. Είναι σημαντικό να υπάρχει ισορροπία μεταξύ των καθημερινών δραστηριοτήτων, ώστε να αποτελέσουν εφόδια για την εξέλιξή του στο μέλλον.
Ο πρωταθλητισμός απαιτεί μεγάλο όγκο ποιητικής και ποσοτικής προπόνησης. Απαιτεί εστίαση στη λεπτομέρεια. Τα παιδιά σε επίπεδο γνωστικής ανάπτυξης δεν είναι ικανά να το διαχειριστούν και δυστυχώς το ρόλο αναλαμβάνουν οι προπονητές και οι γονείς. Έτσι, το παιδί χάνει την ατομική πρωτοβουλία, δεν αυτονομείται και καταντάει πιόνι τους. Η επιδίωξη της νίκης και μόνο, σε αθλητές μικρής ηλικίας, δεν φαίνεται να αποτελεί στόχο των παιδιών. Το παιδί επειδή θέλει να ευχαριστεί τους γονείς του, θα προσπαθήσει διαρκώς να κερδίζει και όταν αυτό δεν συμβαίνει θα απογοητεύεται. Δεν θα αποδέχεται την ήττα και το πιθανότερο είναι να τα παρατήσει. Έτσι μια πιθανή καριέρα του στον αθλητισμό πηγαίνει χαμένη. Η αγάπη για τον αθλητισμό είναι τελείως αντίθετη έννοια από αυτή του πρωταθλητισμού.
Δείξτε στο παιδί με τον τρόπο σας ότι θα το αγαπάτε είτε νικήσει, είτε όχι, είτε επιλέξει μετά την εφηβεία το δύσκολο δρόμο του πρωταθλητισμού, είτε όχι. Δώστε του την κατάλληλη συναισθηματική και υλική υποστήριξη σε ότι επιλέξει το ίδιο, αρκεί να απολαμβάνει τον αθλητισμό και να διασκεδάζει…».
ΤΟ «WHO IS WHO»: