Η ποδοσφαιρική “απόβαση στη Νορμανδία” που δεν είχαν την ευκαιρία να ζήσουν οι Βέλγοι, το γκολ του Κόλο Μουανί που έδιωξε από πάνω του το φάντασμα του Κατάρ και ο Βερτόνγκεν που έβαλε την υπογραφή του σε ακόμα ένα τέλος της βελγικής “χρυσής γενιάς” που βέβαια δε μοιάζει οριστικό.
Η συνάντηση ανάμεσα σε Γαλλία και Βέλγιο φάνταζε στα μάτια των απανταχού ποδοσφαιρόφιλων ως η πρώτη μεγάλη ευκαιρία για ένα πραγματικά σπουδαίο παιχνίδι αρκετά νωρίς χρονικά στη διοργάνωση. Μόνο που το ενενηντάλεπτο δεν μας το έδωσε αυτό. Αντίθετα, εμφανίστηκαν μπροστά μας δύο εμφανώς ποιοτικές ομάδες που θέλησαν και στο τέλος χάραξαν δύο διαφορετικά μονοπάτια προς τη νίκη. Με τη μια να αγωνίζεται με τρόπο που να την κάνει να δείχνει αλύγιστη μηχανή και την άλλη να ψάχνει τις δικές τις ευκαιρίες στα κενά των απέναντι.
Διαμορφώνοντας έτσι ένα σκηνικό σαν αυτό της απόβασης των Συμμάχων στη Νορμανδία (6 Ιουνίου 1944). Όπου βασισμένοι στον αιφνιδιασμό τόσο οι Γαλλοι όσο και πολλά ακόμα συμμαχικά έθνη πέτυχαν τη μεγαλύτερη σε σημασία και έκταση επικράτηση επί των δυνάμεων του Αδόλφου Χίτλερ.
Η διαφορά με παρόλα αυτά με την περίπτωσή μας εδράζεται στο γεγονός πως αυτοί που έκαναν την απέλπιδα προσπάθεια για τη νίκη (Βέλγοι) έστρεψαν τελικά τα όπλα τους στον εαυτό τους. Με συνέπεια να μη φτάσουν ποτέ στην ακτή και τον εξόχως θελκτικό για εκείνους στόχο της οκτάδας.
Το ματς
Ο αγώνας ξεκίνησε με τις δύο ομάδες να χρησιμοποιούν τα πρώτα του λεπτά όχι για να ξαφνιάσουν η μία την άλλη αλλά για να δουν με ποιους τρόπους και πρόσωπα μπορούν να επιτεθούν. Γι’ αυτό και έπρεπε να φτάσουμε στο 10′ για να δούμε το πρώτο σουτ της αναμέτρησης. Το οποίο εξαπέλυσε ο Αντουάν Γκριεζμάν μετά από ωραίο συνδυασμό των συμπαικτών του. Χωρίς ωστόσο να βάλει την απαραίτητη δύναμη. Με αποτέλεσμα να μπλοκάρει εύκολα ο Καστίλς. Για να ακολουθήσει τέσσερα λεπτά αργότερα ο Κιλιάν Εμπαπέ που αν και σούταρε δυνατά δεν προσέγγισε και πάλι τον στόχο. Με τον διαιτητή να υποδεικνύει λανθασμένα άουτ αντί για κόρνερ στη συγκεκριμένη φάση. Την οποία διαδέχθηκε μια δυάδα φάσεων από τους Βέλγους. Οι οποίοι πρώτα πόνταραν στην πονηριά του Ντε Μπρούινε και έπειτα στην ταχύτητα του Οπεντά. Με την κατάληξη ωστόσο να μην είναι η επιθυμητή. Αφού πρώτα ο Μενιάν στο 23′ και μετά η γαλλική άμυνα στο 26′ αποσόβησαν τον κίνδυνο που δημιούργησαν οι προαναφερθέντες και ο Γιανίκ Καρασκό. Ακολούθως η σκυτάλη πέρασε ξανά στους Γάλλους. Με τους Τσουαμενί, Κουντέ και Τουράμ να βγάζουν στο 34′ έναν πολύ άμεσο συνδυασμό, παρότι αυτός συνέβη με μεγάλες μπάλες και τον τελευταίο να στέλνει τη μπάλα περίπου ένα μέτρο μακριά από το γάμα της εστίας του Καστίλς. Που κοιτούσε ανήμπορος να αντιδράσει. Όπως και στο 39′ μετά από δυνατό σουτ του Αουρελιέν Τσουαμενί στην τελευταία αξιόλογη φάση του ημιχρόνου.
Με το πέρας της ανάπαυλας τώρα, οι “μπλε” του Ντιντιέ Ντεσάμπ μεγιστοποίησαν την διάθεσή τους για γκολ. Με τη μπάλα όμως να μην τους κάνει για διάφορους λόγους τη χάρη στο μεγαλύτερο διάστημα του δεύτερου μισού. Παρά το γεγονός πως κσι οι αντίπαλοι βρέθηκαν πολλές φορές στο όριο να λυγίσουν με δική τους υπαιτιότητα. Όπως παραλίγο να συμβεί στο 49′ και το πλασέ εκτός περιοχής του Τσουαμενί που κόντραρε στον Φαές. Και όπως τελικά συνέβη στο 85′. Όταν οι “τρικολόρ” κυκλοφόρησαν τη μπάλα παράλληλα με την μικρή περιοχή μέχρι ο Γκριεζμάν να τη στείλει εντός αυτής και στα πόδια του Κουντέ που με τη σειρά του τροφοδότησε τον Κόλο Μουανί, ο οποίος επιχείρησε να τη γυρίσει στο πέναλτι και αντ’ αυτού την έστειλε στα πόδια του Γιάν Βερτόνγκεν που αποτέλεσε τον τελευταίο της σταθμό πριν τα δίχτυα του Καστίλς. Ολοκληρώνοντας έτσι μια μακρά περίοδο αλλεπάλληλων γαλλικών επιθέσεων που δεν καρποφόρησαν αλλά όπως φαίνεται κούρασαν τους “κόκκινους διαβόλους” του Τεντέσκο, οι οποίοι δεν κατάφεραν να αμυνθούν επαρκώς αλλά ούτε και να επιτεθούν. Πλην ελαχίστων εξαιρέσεων. Μεταξύ των οποίων συγκαταλέγονται μια κόντρα που προέκυψε από εξαιρετική πάσα του Κέβιν Ντε Μπρούιν και δεν ευδοκίμησε και άλλο ένα σουτ του ηγέτη του βελγικού συνόλου που σταμάτησε στα χέρια του Μάικ Μενιάν.
Οι ενδεκάδες
Γαλλία (Ντιντιέ Ντεσάμπ): Μενιάν, Κουντέ, Ουπαμεκανό, Σαλίμπα, Τ. Ερναντέζ, Καντέ, Τσουαμενί, Ραμπιό, Γκριεζμάν, Τουράμ (Κόλο Μουανί 62′), Εμπαπέ.
Βέλγιο (Ντομίνικο Τεντέσκο): Καστίλς, Καστάν (Ντε Κετελάρε 88′), Φαές, Βερτόνγκεν, Τεάτ, Ντε Μπρούιν, Ονάνα, Καρασκό (Λουκεμπάκιο 88′), Οπεντά (Μανγκαλά 63′), Ντοκού, Λουκάκου.
Κλείνοντας να πούμε ότι πλέον οι φιναλίστ του προηγούμενου Παγκοσμίου Κυπέλλου διασταυρώνονται με τον νικητή του ζευγαριού Σλοβενία – Πορτογαλία την Παρασκευή 5 Ιουλίου στις 22:00 με έπαθλο μια θέση στα ημιτελικά του EURO 2024.
