Η μοναξιά στο Ράλι Ακρόπολις, η απουσία των γυναικών από το ράλι και η μακρά διαδρομή των Τσετίνκαγιά και Πονς που τις καθιστά αξία για σημαιοφόρους.
Περίπου τέτοια ώρα ήταν όταν πριν δύο εβδομάδες το Ράλι Ακρόπολις βρισκόταν υπό το καθεστώς εκκίνησης και συνάμα παρουσίασης των πληρωμάτων που αργότερα θα βλέπαμε να διασχίζουν το μεγαλύτερο μέρος της χώρας μας με σκοπό είτε την ανέλιξη στο παγκόσμιο πρωτάθλημα είτε την προβολή της δουλειάς της εγχώριας αγωνιστικής κοινότητας είτε την απεικόνιση της προόδου μερικών ξεχωριστών συμμετοχών.
Στις οποίες αδιαμφισβήτητα συγκαταλέγεται το δίδυμο Τσετίνκαγιά – Πονς. Που αποτέλεσε και τη μοναδική αμιγώς θηλυκή οδηγική συμμετοχή του τετραημέρου. Κρατώντας έτσι ψηλά μια σημαία που δεν σηκώνεται συχνά και αφορά τη θέση της γυναίκας στο ράλι και γενικότερα στον μηχανοκίνητο αθλητισμό.
Που στο πρόσωπο των δύο κυριών βρήκε δύο πρόσωπα συγκεντρώνουν αδιαμφισβήτητα τα απαραίτητα γαλόνια, ώστε να μπορέσουν να ηγηθούν στο προσδοκώμενο άνοιγμα των αγώνων αυτοκινήτου στο γυναικείο φύλο.
Κι αυτό γιατί πρόκειται για μια δυάδα, της οποίας η οδηγός υπάρχει 18 επαγγελματικά χρόνια στο ράλι. Με παρουσίες σε αγώνες στην πατρίδα της, την Τουρκία. Την ώρα που η συνοδηγός έχει τρέξει πριν από το Ακρόπολις του 2024 σε αυτό του 1982. Και πάλι έχοντας τον δεύτερο πρωταγωνιστικό ρόλο στο πλήρωμα που τότε είχε πίσω από το τιμόνι τη θρυλική Μισέλ Μουτόν.
Η οποία, κλείνοντας, πέρα από συνοδηγό για την Πονς αποτέλεσε και έμπνευση για την Τσετίνκαγιά. Που σε μια συνέντευξη της στο Autotypos.gr έμοιαζε να διαβάζει το μέλλον όταν έλεγε ότι το Ακρόπολις είναι ένας αγώνας που μπορεί να σπάσει το αυτοκίνητο. Κάτι που της συνέβη λίγες μέρες αργότερα. Με αποτέλεσμα να μην τερματίσει το Ράλι Ακρόπολις. Αφού αποχώρησε μαζί με την Πονς μετά την 9η ειδική διαδρομή.
Δείτε ακόμη:
F1: Το πρώτο μεγάλο βήμα προς το όνειρο
Ελληνικό ποδόσφαιρο γυναικών: Νέο ξεκίνημα, ημέρα 1η
