Η Εθνική ήταν μία ζωή η ομάδα που έπαιζε το λεγόμενο «τσούκου τσούκου γκολ». Με αυτό το «σύστημα» κατάφερε να πάρει προκρίσεις σε τελικές φάσεις, αλλά και να κατακτήσει ακόμα και το Euro 2004.
Πλέον όμως με τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς στον πάγκο όλο αυτό έχει αλλάξει. Η Εθνική παίζει μπάλα, που θα ζήλευαν και μεγάλα κλαμπ. Οι αυτοματισμοί που δημιουργεί στις προωθήσεις τους, η κινητικότητα όλων των παικτών, σε συνδυασμό παράλληλα με την εξαιρετική αμυντική λειτουργία δίνει κάτι εντυπωσιακό για Εθνική Ελλάδος.
Οι συνδυασμοί Μπακασέτα με εξτρέμ και Ρότα, ο Σιώπης που παίρνει ακόμα και κεφαλιές, ο Παυλίδης μαζί με τον Ιωαννίδη που δείχνουν πως μπορούν να σκοράρουν με όλους τους τρόπους, κάνουν τους φιλάθλους να ανυπομονούν για το επόμενο ματς. Την ίδια στιγμή ο Μαυροπάνος, ο οποίος αν εξαιρέσουμε το ματς στο Παρίσι (στα προηγούμενα προκριματικά), έχει πάρει τον ρόλο του Δέλλα στο Euro 2004, μαζί με τον Κουλιεράκη ή τον Χατζηδιάκο, δείχνουν πως αποτελούν μία αμυντική γραμμή που δύσκολα θα νικηθεί, αλλά ακόμα και αν νικηθεί, είναι εκεί ο Βλαχοδήμος.
Όμως η αλήθεια είναι πως όλο αυτό χειροκροτήθηκε από όλους μας, ειδικά μετά τον τραγικό θάνατο του Τζορτζ Μπάλντοκ και την απίστευτη αντίδραση που είχαν οι Έλληνες διεθνείς μέσα στο Γουέμπλεϊ, στο οποίο να σημειώσουμε πως έλλειπαν και οι δύο πιο ποιοτικοί παίκτες της Super League, ο Φώτης Ιωαννίδης και ο Γιάννης Κωνσταντέλιας.
Βέβαια, σε όλο αυτό το σύνολο έχει παίξει σημαντικό ρόλο πως είναι μία ομάδα που παίζει από την εποχή του Φαν Σχιπ, δεν άλλαξε με τον Πογιέτ και ήρθε πλέον ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς να την απογειώσει, ο οποίος μάλιστα είναι ο πρώτος προπονητής κοινής αποδοχής, κάτι που έχει να συμβεί από την εποχή του Φερνάντο Σάντος.
Για τον λόγο αυτό που και όλοι οι Έλληνες φίλαθλοι αναφωνούν με μια φωνή… να ‘χα χίλια μάτια την μπάλα σου να βλέπω…
