Δύο ημέρες μετά την “απρόσμενη” ισοπαλία με τη Γεωργία και αφού περάσαμε την οξεία φάση της απογοήτευσης , ήρθε η ώρα να δούμε την κατάσταση στην επίσημη αγαπημένη με μια πιο ψύχραιμη ματιά. Κάτι που οφείλαμε να κάνουμε και μετά την “απρόσμενη” ισοπαλία με την Ισπανία 10 ημέρες πριν.
Ας ξεκινήσουμε επομένως, με το στόχο της Εθνικής και τα όνειρα των οπαδών της. Πρόκριση με τον οποιοδήποτε τρόπο ή χτίσιμο ομάδας , όμορφο ποδόσφαιρο και μακροπρόθεσμο πλάνο προκρίσεων; Η επιλογή του Τζον Φαν’ τ Σχιπ υποδήλωνε ότι ακολουθούμε το δεύτερο μονοπάτι, με το όποιο ρίσκο. Το ρίσκο είναι να ξεκινάς από χαμηλά γκρουπ δυναμικότητας λόγω “απρόσμενων’ αποτυχιών. Πάμε να δούμε τώρα ποιος είναι ο κόουτς Φαν’τ Σχιπ.
Προπονητική καριέρα κυρίως σε ομάδες , όπου είχε να δουλέψει με ακατέργαστους παίκτες . Με με συγχωρέσετε αλλά τέτοιοι προπονητές είναι οι πλέον ακατάλληλοι για εθνικές ομάδες και ιδιαίτερα επιπέδου Ελλάδας. Κάτι παρόμοιο έγινε και με την επιλογή Λοπετέγι στην Εθνική Ισπανίας. Καλό και ρομαντικό το πλάνο με παίκτες τύπου Σβάρνα, Μαυρία, Ρόκα κ.α αλλά στις Εθνικές ομάδες πρέπει να παίζουν οι καλύτεροι , οι πιο έμπειροι παίκτες με μεγάλες παραστάσεις και επίσης οι πιο φορμαρισμένοι. Τέτοιοι παίκτες θέλουν και την ανάλογη διαχείριση Αν κάνουμε μια αναδρομή σε επιτυχίες διάφορων εθνικών ομάδων, θα δούμε ότι αρκετοί προπονητές επέλεγαν στο αρχικό σχήμα αρκετούς παίκτες που ανήκαν στον ίδιο σύλλογο. Δεν είναι τυχαίο ότι οι επιτυχίες της Εθνικής Ισπανίας συμπίπτανε με τις επιτυχίες της Μπαρτσελόνα και της Ρεάλ και της Εθνικής Γερμανίας με την ομάδα μοντέλο της Μπάγερν του Γκουαρντιόλα. Ας ξαναγυρίσουμε στην Εθνική Ελλάδος. Είτε το θέλουμε είτε όχι δεν έχουμε 3-4 ισάξιες επιλογές πίσω από Μανωλά και Παπασταθόπουλο. Ούτε έχουμε την ευχέρεια να αφήνουμε εκτός ενδεκάδας τον πρώτο σκόρερ του Ολλανδικού πρωταθλήματος και τον πρώτο Έλληνα σκορερ του Ελληνικού πρωταθλήματος. Μιλάω για το Γιακουμάκη και το Μασούρα. Η μαγκιά του προπονητή μιας εθνικής είναι να στήσει μια ομάδα με βάση τους παίκτες που υπάρχουν. Ακόμα και ο αυστηρός Ότο Ρεχάγκελ επέλεγε πάντα τους καλύτερους. Θα μου πείτε ότι ο Ζήκος , ο Γεωργάτος και ο Στολτίδης δεν ήταν οι καλύτεροι ρε ντοκ; Επιφυλάσσομαι να απαντήσω όταν υπήρχε ένας πιο πλήρης αμυντικός μέσος ο Κατσουράνης που από τρίτο στόπερ μετατρέπονταν σε δεύτερο επιθετικό, ένα κομπιούτερ χαφ ο Μπασινάς, ο Ζαγοράκης , ο Καραγκούνης, ο Καφές που δε γκρίνιαζε ως αλλαγή και υπήρχαν δύο αριστερά μπακ επιπέδου Φύσσα και Βενετίδη. Θυμάμαι χαρακτηριστικά επίσης ότι ο Ρεχάγκελ , παρά τις τρομερές εμφανίσεις με την Ξάνθη, κάλεσε τον Τοροσίδη όταν έκανε μεταγραφή στον Ολυμπιακό. Ο Μαυρίας για παράδειγμα που ως χαφ ήταν μεγάλο ταλέντο , δεν πρόκειται να γίνει ποτέ δεξί μπακ επιπέδου ΕΘνικής. Την ίδια στιγμή υπάρχει ο Ανδρούτσος που δοκιμάστηκε σε υψηλό επίπεδο κι επίσης και ο Κιβρακίδης. Ο προπονητής της Εθνικής Σκωτίας χώρεσε στην ίδια ενδεκάδα τον Τιέρνι και το Ρόμπερτσον. Εμείς ακόμα συζητάμε για το ποιος εκ των Γιαννούλη και Τσιμίκα πρέπει να παίζει. Να με συγχωράς coach αλλά θα βρεις τρόπο να παίξουν και οι δύο. Με Τζόλη στα εξτρέμ που συγκλίνει έχεις ανάγκη από τα Overlaps του Τσιμίκα. Και από την άλλη πλευρά βάλε μαζί Μασούρα και Λημνιό . Λέω εγώ με το φτωχό μου το μυαλό. Ακόμα και η επιλογή τερματοφύλακα έχει να κάνει με ποιον έχεις αντίπαλο. Αν πρόκειται να δεχτείς πολλές τελικές επιλέγεις Διούδη με καλύτερα reflexes , ενώ αν θες να χτίσεις επιθέσεις από πίσω η μόνη επιλογή είναι ο Βλαχοδήμος , που γαλουχήθηκε στη μεγάλη σχολή τερματοφυλάκων της Γερμανίας. Θα μπορούσαμε να συζητάμε και να γράφω μέρες. Η Εθνική Ελλάδος θέλει αποτελέσματα χθες. Βρείτε λοιπόν έναν καλό coach και αφήστε τα πειράματα. Εγώ ξέρω έναν ελεύθερο Ισπανό , που έστηνε υπέροχα τον Ολυμπιακό και ενέπνεε όλους τους παίκτες. Κι έφερνε και πολύ καλά αποτελέσματα. Αυτά…. Ραντεβού το Σεπτέμβρη σε ότι αφορά την Εθνική Ελλάδος.
Υ.Γ Αν εξαιρέσουμε τη θέση του δεξιού οπισθοφύλακα πρώτη φορά βλέπω τόσους παίκτες με υψηλή ποιότητα..Διορθώστε με!
