25 Νοεμβρίου 2005… Το μελαγχολικό βρετανικό πρωινό γίνεται ακόμα πιο μουντό μετά την είδηση πως ο Τζορτζ Μπεστ, ένας από τους κορυφαίους ποδοσφαιριστές όλων των εποχών, αφήνει την τελευταία του πνοή στο Cromwell Hospital του Λονδίνου, σε ηλικία 59 ετών…
Λίγες ώρες αργότερα, στο πρωινό σοκ έρχεται να προστεθεί ένα ακόμα, αυτό του θανάτου του Ρίτσαρντ Μπερνς, του χαμογελαστού παιδιού του Ρέντινγκ και Παγκόσμιου Πρωταθλητή Ράλι του 2001 που μόλις στα 34 χρόνια του βρήκε στέγη στη γειτονιά των αγγέλων…
Και αν για τον μεγάλο ποδοσφαιριστή Τζορτζ Μπεστ θα μπορούσε να υποστηρίξει κανείς πως «έφυγε» αφού κατόρθωσε να ζήσει μια καριέρα γεμάτη επιτυχίες και εκπλήξεις, αυτό δε συνέβη και με τον έτερο εκλιπόντα. Ο Ρίτσαρντ Μπερνς λάτρευε να χαμογελά, ζούσε τους αγώνες στο maximum, είχε πάντα το μέγιστο σεβασμό για τους αντιπάλους τους, ωστόσο δεν πρόλαβε να εκπληρώσει στο ακέραιο τα όνειρά του…
Στο χαμογελαστό παιδί από το Ρέντινγκ και τον οδηγό που ήθελε να δοκιμάζει τα πάντα στο όριο αναφέρεται το σημερινό αφιέρωμα του Αθλητικού Κόσμου. Πολύ απλά γιατί κάποια πρόσωπα δεν σβήνουν και δε μπορεί να σβήσουν ποτέ από τις μνήμες μας…
Τα πρώτα χρόνια
Ο Ρίτσαρντ Αλεξάντερ Μπερνς γεννήθηκε στο Ρέντινγκ της Μεγάλης Βρετανίας στις 17 Ιανουαρίου του 1971. Μάλιστα, όπως συμβαίνει με τους περισσότερους οδηγούς που έγραψαν με χρυσά γράμματα το όνομά τους στην ιστορία του WRC, έτσι και αυτός έδειξε το ταλέντο του στην οδήγηση από τα 8 του μόλις χρόνια. Τότε ήταν που ο πατέρας του, τού έδωσε τη δυνατότητα να καθίσει πίσω από το τιμόνι ενός Triumph 2000. Παρά το γεγονός πως ο μικρός Ρίτσαρντ με δυσκολία έβλεπε πάνω από το τιμόνι, παρακαλούσε καθημερινά τον πατέρα του να επαναλαμβάνουν την επαφή με το αυτοκίνητο. Φυσικά ο δεύτερος ουδέποτε του το αρνήθηκε.
Οδηγός της χρονιάς το 1984
Τρία χρόνια αργότερα ο Μπερνς έγινε μέλος σε μια λέσχη αυτοκινήτων κάτω των 17 ετών. Μάλιστα εκεί ανακηρύχθηκε οδηγός της χρονιάς το 1984. Δύο μόλις χρόνια αργότερα ο πατέρας του κανόνισε ένα ταξίδι στη σχολή οδήγησης Jan Churchill’s. Εκεί, κοντά στο Newtown, ο Ρίτσαρντ οδήγησε ένα Ford Escort για μια μέρα. Και ήταν γεγονός, από εκείνη τη στιγμή ανακάλυψε επακριβώς τι ήθελε να κάνει… Έτσι πίεσε τον πατέρα του να τον αφήσει να γίνει μέλος στη λέσχη αυτοκινήτων Craven που είχε ως έδρα τη γενέτειρα του, το Ρέντινγκ.
Το ταλέντο του αναγνωρίστηκε εκεί από τον αφηγητή και λάτρη των αγώνων αυτοκινήτου Ντέιβιντ Γουίλιαμς. Μάλιστα ο τελευταίος αποτέλεσε για πολλά χρόνια προσωπικό φίλο και συμβουλάτορα του Ρίτσαρντ Μπερνς. Το 1990 ο Μπερνς συμμετείχε στο Peugeot Challenge αφού πρώτα ο Ντέιβιντ Γουίλιαμς του αγόρασε ένα Peugeot 205 GTI. Εκεί πήρε την πρώτη γεύση ενός αγώνα WRC, στη Μεγάλη Βρετανία.
Ένα χρόνο αργότερα ο Ρίτσαρντ συνάντησε τον Ρόμπερτ Ρέι, τον άνθρωπο που έμελλε να γίνει ο συνοδηγός του για τα επόμενα 12 χρόνια. Οι δυο τους μάλιστα δημιούργησαν μια από τις πιο μακροχρόνιες συνεργασίες στο χώρο του WRC. Το 1993 μπήκε στην ομάδα της Subaru για το Βρετανικό Πρωτάθλημα Ράλι μαζί με τον Άλιστερ ΜακΡέι επικρατώντας σε 4 αγώνες. Οι νίκες αυτές ήταν αρκετές για να του δώσουν τον τίτλο του νεότερου πρωταθλητή.
Ο Μπερνς στη Mitsubishi
Το 1996 o Μπερνς υπογράφει στη Mitsubishi για μια σειρά επιλεγμένων αγώνων. Με περίσσιο μάλιστα σθένος δράττεται της ευκαιρίας και κατακτά τη νίκη στο Ράλι της Νέας Ζηλανδίας. Από τότε έτρεξε μόνο μια σειρά αγώνων στο Πρωτάθλημα Ασίας – Ειρηνικού κατακτώντας τη δεύτερη θέση. Ένα χρόνο αργότερα τερμάτισε δεύτερος στο Σαφάρι και έβδομος στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα.
Ωστόσο, η μεγάλη ευκαιρία του δίνεται το 1998. Τη χρονιά εκείνη για πρώτη φορά παίρνει μέρος σε ένα πλήρες πρόγραμμα αγώνων WRC, ως δεύτερος οδηγός της ομάδας του. Μπροστά του ήταν άλλη μια τεράστια μορφή του WRC, ο Τόμι Μάκινεν. Είναι η χρονιά που ο Μπερνς στο τιμόνι του Mitsubishi Carisma GT κατακτά τη νίκη στο Σαφάρι και στη Μεγάλη Βρετανία και τερματίζει 6ος στο Πρωτάθλημα Οδηγών.
Επιστροφή στη Subaru και Παγκόσμιος Τίτλος
Ύστερα από το διετές πέρασμα από τη Mitsubishi, ο Μπερνς επέστρεψε στη Subaru. Φαίνεται ξεκάθαρα πως η μοίρα του είχε γράψει πως με τα χρώματα της μπλε ομάδας θα φτάσει στην κορυφή του κόσμου. Και αν αρχικά το 1999 έφερε τον Ρίτσαρντ στη δεύτερη θέση του Πρωταθλήματος Οδηγών έχοντας σημειώσει νίκες σε Ακρόπολις, Αυστραλία και Μεγάλη Βρετανία και εν συνεχεία το 2000 βρήκε τον Βρετανό στην ίδια θέση (νίκες σε Σαφάρι, Πορτογαλία, Αργεντινή και Μεγάλη Βρετανία), η επόμενη χρονιά αποτέλεσε για τον Μπερνς τη μεγάλη δικαίωση.
Σε ένα από τα πιο συναρπαστικά Πρωταθλήματα όλων των εποχών, Ρίτσαρντ Μπερνς, Κόλιν Μακ Ρέι και Τόμι Μάκινεν φτάνουν να διεκδικούν τον τίτλο στον τελευταίο αγώνα της χρονιάς στη Μεγάλη Βρετανία. Ωστόσο εκεί, από τις πρώτες κιόλας ειδικές, η κατάσταση αρχίζει να ξεκαθαρίζει.
Την ίδια ώρα που οι άλλοι δύο μνηστήρες του τίτλου βλέπουν την εξέλιξη του αγώνα έχοντας εγκαταλείψει, ο Ρίτσαρντ Μπερνς με συντηρητική οδήγηση και προσεκτικά περάσματα, τερματίζει τρίτος, πίσω από Γκρόνχολμ και Ροβάνπερα. Έτσι φτάνει στην κατάκτηση του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος με 44 πόντους, έναντι 42 του Σκωτσέζου και 41 του Φινλανδού. Μάλιστα αυτό, έχοντας πετύχει μόλις μια νίκη στη Νέα Ζηλανδία. Η ιστορία όμως έγραψε!! Ο Ρίτσαρντ Μπερνς έγινε ο πρώτος Άγγλος Παγκόσμιος Πρωταθλητής WRC.
Η μετακόμιση στην Peugeot και η αρχή του κακού
Όντας Παγκόσμιος Πρωταθλητής, ο Ρίτσαρντ Μπερνς μετακομίζει την επόμενη χρονιά στην Peugeot. Μάλιστα οι ιθύνοντες της γαλλικής ομάδας ευελπιστούν πως ο Βρετανός μπορεί να επαναλάβει το θρίαμβο του 2001.
Ωστόσο ο Μπερνς, ύστερα από μια μέτρια χρονιά, τερματίζει πέμπτος με 34 πόντους και χωρίς να πετύχει νίκη. Παρ’ όλα αυτά, οι Γάλλοι πανηγυρίζουν τους τίτλους τόσο στο Πρωτάθλημα Οδηγών (Μάρκους Γκρόνχολμ) όσο και στο Πρωτάθλημα Κατασκευαστών.
Η επόμενη χρονιά φέρνει τον Μπερνς να μάχεται από την αρχή για τον τίτλο και παρά το γεγονός πως ο Άγγλος αδυνατεί να πανηγυρίσει μια νίκη, όλα αναμένεται να κριθούν στον τελευταίο αγώνα της χρονιάς, στην Ουαλία.
Εκεί όμως, ο Μπερνς δε θα είναι παρόντας καθώς κατά τη διάρκεια της μετάβασής του στους χώρους του αγώνα υπέστη ένα ανεξήγητο blackout το οποίο του στέρησε τη δυνατότητα να διεκδικήσει τη νίκη και τον τίτλο. Αυτό όμως ήταν το λιγότερο… Στις ιατρικές εξετάσεις στις οποίες υποβλήθηκε λίγο αργότερα, η διάγνωση έκανε λόγο για αστροκύτωμα, μια μορφή εγκεφαλικού όγκου που τελικά αποδείχθηκε η αρχή του τέλους του…
25 Νοεμβρίου 2005, το τέλος…
Ο Μπερνς δεν έχασε σε κανένα σημείο την αισιοδοξία του και το μοναδικό του χαμόγελο και με διαρκείς χημειοθεραπείες και ραδιοθεραπείες προσπάθησε από την αρχή να αντιμετωπίσει το πρόβλημα που του είχε παρουσιαστεί.
Δυστυχώς όμως, αν και αρχικά τα αποτελέσματα της θεραπείας ήταν ιδιαίτερα ενθαρρυντικά, ο καρκίνος που είχε εισχωρήσει στον οργανισμό του αναπτύχθηκε με φοβερά γρήγορο ρυθμό, με αποτέλεσμα η κατάσταση να γίνει μη ανατρέψιμη.
Έτσι, αργά το βράδυ της Παρασκευής 25 Νοεμβρίου 2005, και αφού ο Μπερνς είχε πέσει αρκετές μέρες νωρίτερα σε κώμα, οι γιατροί του νοσοκομείου ανακοίνωσαν την είδηση του θανάτου του Άγγλου οδηγού σκορπίζοντας θλίψη σε ολόκληρο τον κόσμο του μηχανοκίνητου και όχι μόνο αθλητισμού. Το λαμπερό χαμόγελο είχε σβήσει για πάντα… Ο Ρίτσαρντ Μπερνς είχε ήδη επιβιβαστεί στο όχημα που θα οδηγούσε την ίδια μέρα και τον Τζορτζ Μπεστ στη γωνιά των αθανάτων, το ίδιο όχημα που, σαν τραγική ειρωνεία, θα μετέφερε το 2020 – και μάλιστα την ίδια ακριβώς ημερομηνία – και το Ντιέγκο Μαραντόνα στη γειτονιά των αγγέλων...
Ο θρύλος και η περιπέτεια του Μπερνς έμειναν χαραγμένα στις μνήμες όλων. Μάλιστα, το διάσημο Σκοτσέζικο συγκρότημα Travis αφιέρωσε ως ελάχιστο φόρο τιμής στον αδικοχαμένο Ρίτσαρντ το άλμπουμ του με τίτλο «The Boy With No Name».
