Ακούγεται σαν τίτλος από μυθιστόρημα τρόμου και μυστηρίου ωστόσο δεν πρόκειται για τέτοιο. Σίγουρα όμως τρόμο νιώθουν οι φίλοι της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ που βλέπουν άλλη μία χρονιά μετά την φυγή του τεράστιου Σερ Άλεξ να πηγαίνει στον κάλαθο των αχρήστων, ενώ παράλληλα μυστήριο καλύπτει τη συνέχεια. Και όλα αυτά πριν καλά καλά φτάσουμε στα μέσα της σεζόν.
Με αφορμή την λύση της συνεργασίας με τον Όλε Γκούναρ Σόλσκιερ είναι μια καλή στιγμή να κάνουμε έναν απολογισμό των πεπραγμένων του. Αφενός για να δούμε τους λόγους που και αυτός όπως και οι επίδοξοι διάδοχοι του Σκωτσέζου απέτυχαν στον σημαντικότερο στόχο τους. Να επαναφέρουν την Μάνστσετερ Γιουνάιτεντ στην κορυφη του αγγλικού ποδοσφαίρου. Για να το κάνουμε αυτό θα πρέπει να γυρίσουμε τον χρόνο πίσω στην ημέρα που ο Σερ Άλεξ αποφάσισε να αποσυρθεί από το ποδόσφαιρο μετά από 27 χρόνια στον πάγκο των κόκκινων.
Όταν σταμάτησε ο χρόνος την Άνοιξη του 2013
Ήταν η σεζόν 2012-13 όταν ο Σερ Άλεξ Φέργκιουσον έβαζε τέλος στην πολύχρονη καριέρα του. Μια καριέρα που συνοδεύτηκε με πολλές επιτυχίες και διακρίσεις τόσο για τον ίδιο όσο και για την ομάδα του. Ενδεικτικά να αναφέρουμε τις κατακτήσεις 13 τίτλων στην Πρέμιερ Λιγκ και 2 τίτλων στο Τσάμπιονς Λιγκ. Το τι σήμαινε για τη Γιουνάιτεντ αυτός ο άνθρωπος μπορεί να το καταλάβει ο οποιοσδήποτε. Αρκεί μόνο να ρίξει μια ματιά στο αντίκτυπο που είχε η αποχώρησή του από τότε μέχρι και σήμερα.
Στις 22 Απριλίου του 2013 η Μάντσεστερ στέφεται πρωταθλήτρια για 20η φορά στην ιστορία της και με αυτόν τρόπο ο 72χρονος τότε τεχνικός φεύγει με τον καλύτερο τρόπο. Στους υπόλοιπους στόχους δεν τα πήγε το ίδιο καλά αλλά αυτό μικρή σημασία έχει. Το σημαντικότερο επιτευγμά του ήταν πως μετέτρεψε τη Γιουνάιτεντ σε ένα από τα σημαντικότερα κλαμπ παγκοσμίως επιδεικνύοντας τρομακτική σταθερότητα και εξέλιξη κατά τη διάρκεια των χρόνων. Αναμένομενο επομένως η διοίκηση της ομάδας να λάβει πολύ σοβαρά υπόψιν την άποψή του για τον άνθρωπο που θα τον διαδεχτεί. Χωρίς πολύ σκέψη ο Σερ Άλεξ χρίζει ως καταλληλότερο έναν συμπατριώτη του με εξίσου μεγάλη καριέρα στα αγγλικά γήπεδα, τον Ντέιβιντ Μόγιες.
Εν αρχή ην ο Ντέιβιντ Μόγιες
Οι ομοιότητες μετάξυ τους πολλές. Από την πιο ανούσια, που είναι ο κοινός τόπος καταγωγής τους ως το γεγονός πως είχε πίσω του 11 χρόνια επιτυχημένης παρουσίας στον πάγκο της Έβερτον. Άλλος ένας προπονητής δηλαδή, που ιδανικά θα μείνει και θα δουλέψει για πολλά χρόνια στο Μάντσεστερ. Φαίνεται ότι ο Μόγιες αναλαμβάνει τη Γιουνάιτεντ με τις καλύτερες των προϋποθέσεων. Τα πράγματα όμως δεν είναι ακριβώς έτσι.
Καταρχάς ο άμεσος διάδοχος του Σερ Άλεξ είναι λογικό να συγκριθεί σε κάθε ευκαιρία με τον προκάτοχό του. Η σκιά που έχει αφήσει πάνω από το Όλντ Τράφορντ είναι μεγάλη και σκεπάζει τα πάντα. Ο Μόγιες όσο καλά και να τα πήγε με την Έβερτον, διατηρώντας την σε επίπεδο 5-6 όσον αφορά την κατάταξη της στο πρωτάθλημα (κάτι σαν τη Τότεναμ σήμερα) , δεν ήταν εύκολο να σηκώσει αυτό το βάρος. Επιπλέον, θα πρέπει από την αρχή να αποδεικνύει πως είχαν δίκιο όσοι τον επέλεξαν και να δικαιώσει τις προσδοκίες. Για έναν προπονητή που δεν είχε διαχειριστεί ποτέ στην καριέρα του το άγχος και την πίεση μιας τόσο μεγάλης ομάδας, κάτι τέτοιο δεν είναι καθόλου εύκολο.
Επιπρόσθετα, θα πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψιν σε τι κατάσταση ανέλαβαν τη Γιουνάιτεντ οι δύο άνδρες. Όταν ανέλαβε ο Φέργκι για παράδειγμα, η Λίβερπουλ κυριαρχούσε και η Γιουνάιτεντ αντί για 20 πρωταθλήματα είχε 7, ενώ αντί για 2 Τσάμπιονς Λίγκ κανένα! Διαφορετικές απαιτήσεις είχε να αντιμετωπίσει τότε ο ίδιος σε σχέση με αυτές που κλήθηκε να εκπληρώσει ο διάδοχός του. Το ταβάνι των κόκκινων ήταν σημαντικά ανεβάσμενο το 2013 σε σχέση με το 1986.
Σίγουρα κανείς δεν περίμενε θαύματα με το καλημέρα από τον πρώην προπονητή των ”ζαχαρωτών”. Ωστόσο, το γεγονός πως τερμάτισε στην 7η θέση εκείνη τη σεζόν και ότι απέτυχε να βγάλει τη Γιουνάιτεντ στην Ευρώπη δεν άφησε και πολλά περιθώρια στη διοίκηση. Έπειτα από 10 μήνες λοιπόν, ο πρώτος διάδοχος του Σερ Άλεξ είναι παρελθόν με το πέρασμα του να θεωρείται αν μη τι άλλο αποτυχημένο. Οι εποχές έχουν αλλάξει και η Μάντσεστερ δεν μπορεί να δείξει την ίδια υπομονή και στήριξη σε έναν προπόνητη με τίμημα να θυσιαστούν κάποιες χρονιές στο βωμό του να χτιστεί κάτι καλό.
Απότομη στροφή στο ολλανδικό μοντέλο
Μετά το παγκόσμιο κύπελλο του 2014,λοιπόν, η Γιουνάιτεντ βρίσκει τον διάδοχο του Μόγιες στο πρόσωπο του Λουίς Φαν Χάαλ. Ο διάσημος Ολλανδός προπονητής ήρθε στο Μάντσεστερ με σκοπό να αλλάξει τη φιλοσοφία του κλάμπ και να δουλέψει κυρίως στην ανάπτυξη των νεότερων ποδοσφαιριστών. Έχοντας πίσω του καριέρα σε ομάδες όπως η Μπαρτσελόνα, ο Άγιαξ και η Μπάγερν Μονάχου φάνταζε ικανός να οδηγήσει το δύσκολο και απαιτητικό καράβι του Μάντσεστερ.
Παρά τις προγραμματικές δηλώσεις του Ολλανδού, το καλοκαίρι της Γιουνάιτεντ είναι αρκετά δαπανηρό σε επίπεδο μεταγραφών με τους Ντι Μαρία, Φαλκάο, Λουκ Σο να ντύνονται στα κόκκινα μεταξύ άλλων. Το ξεκίνημα της σεζόν ωστόσο μόνο ιδανικό δεν ήταν. Η κόκκινοι πραγματοποίησαν το χειρότερο ξεκίνημά τους στο πρωτάθλημα από τη σεζόν 1986-87 ευρισκόμενοι στην 9η θέση της βαθμολογίας. Χτυπημένος από τους τραυματισμούς και προσπαθώντας να εντρυφήσει τον ολλανδικό τρόπο παιχνιδιού στην ομάδα, ο Φαν Χάαλ ισχυρίζεται ότι θα χρειαστεί τρία χρόνια για να φτάσει τη Γιουνάιτεντ εκεί που ο ίδιος θέλει. Χρονικό διάστημα που στη σύγχρονη εποχή της Γιουνάιτεντ φαντάζει μεγαλύτερο. Το καλό τελείωμα της χρονιάς, στο οποίο κατάφερε να βγάλει την ομάδα στο Τσάμπιονς Λιγκ τερματίζοντας στην 4η θέση, του έδωσε ψήφο εμπιστοσύνης και για την επόμενη χρονιά.
Αφού ολοκληρώθηκε η πρώτη χρονιά του Ολλανδού χωρίς την κατάκτηση κάποιου τίτλου, η Γιουνάιτεντ ενισχύεται ακόμη περισσότερο και μπάινει στη σεζόν δυναμικά. Κάτι που δεν διήρκησε και πολύ ομώς αφού τα αρνητικά αποτελέσματα δεν άργησαν να έρθουν με αποκορύφωμα τον αποκλεισμό από τη συνέχεια του Τσάμπιονς Λιγκ. Οι κόκκινοι συνέχισαν βέβαια ως τρίτοι στο Γιουρόπα Λιγκ αλλά το πλήγμα είναι εμφανές. Τα σκαμπανεβάσματα συνεχίστηκαν και τα πρώτα σύννεφα πάνω από το κεφάλι του 64χρονου τεχνικού άρχισαν να κάνουν την εμφάνισή τους. Φήμες μάλιστα τον ήθελαν να υποβάλλει την παραίτησή του στα μέσα της σεζόν με τη διοίκηση της Μάντσεστερ από τη μεριά της να μην τη δέχεται.
Η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι ήρθε τον Απρίλιο του 2016 και μετά από μια ήττα με 3-0 από την Τότεναμ. Τότε ο Φαν Χάαλ ήρθε σε ανοιχτή ρήξη με τους παίχτες, οι οποίοι από τη πλευρά τους αμφισβήτησαν τη φιλοσοφία και τη δουλειά του στην τακτική των αγώνων. Το παράδοξο της υπόθεσης είναι πως Ολλανδός τεχνικός απολύθηκε ένα μήνα αργότερα και έπειτα από την κατάκτηση του Κυπέλλου FA με το 2-1 εις βάρος της Κρίσταλ Πάλας.
Με απολογισμό ένα τρόπαιο στα δύο χρόνια παρουσίας του στην ομάδα δεν μπορούμε να πούμε ότι ο Φαν Χάαλ είχε επιτυχημένο πέρασμα από τη Γιουνάιτεντ. Σε ένα μεγάλο βαθμό η φιλοσοφία του δεν ταίριαξε ποτέ με αυτήν της ομάδας. Προσπάθησε να προσαρμόσει την Μάντσεστερ στα θέλω του χωρίς να καταφέρει να προσαρμοστεί ο ίδιος στα θέλω της ομάδας και στις ανάγκες του αγγλικού ποδοσφαίρου. Κάτι απολύτως θεμιτό. Οι καλοί προπονητές ζουν και πεθαίνουν με τις ιδέες τους. Η επιθυμία του να δοθεί βάρος στην ανάπτυξη νεαρών ποδοσφαιριστών ήρθε σε κόντρα με την μεταγραφική πολιτική της Γιουνάιτεντ. Συνεπώς και επί της ουσίας αυτός ήταν ένας γάμος που εξαρχής έμοιαζε καταδικασμένος.
Η ώρα του special one
Χωρίς να χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις ο Ζοσέ Μουρίνιο φτάνει στο Μάντσεστερ μέσα σε ενθουσιασμό και οι προσδοκίες για την ομάδα εκτοξεύονται. Σε ένα περίεργο παιχνίδι της μοίρας ο Πορτογάλος διαδέχεται τον Φαν Χάαλ, τον προπονητή του οποίου ήταν βοηθός όταν έκανε τα πρώτα του βήματα στην προπονητική, στην Μπαρτσελόνα. Όση φασαρία έκανε η άφιξη του Μουρίνιο άλλη τόση έκαναν και οι μεταγραφές που ακολούθησαν. Η Γιουνάιτεντ το καλοκαίρι του 2016 πραγματοποιεί την ακριβότερη μεταγραφή στην μέχρι τότε ιστορία του ποδοσφαίρου με τον ερχομό του Πολ Πογκμπά (105 εκατομμύρια ευρώ). Παράλληλα υπογράφει τους Ζλάταν Ιμπραίμοβιτς και Χένριχ Μχιταριάν δίνοντας θεωρητικά μερικά πολύ καλά εργαλεία στα χέρια του Πορτογάλου για να δουλέψει.
Η αλήθεια είναι ότι ξεκίνησε ιδανικά κατακτώντας το Κομιούνιτι Σίλντ με 2-1 κόντρα στην τότε πρωταθλήτρια Λέστερ. Ωστόσο, η συνέχεια ήταν αρκετά μέτρια με έλλειψη σταθερότητας από πλευράς αποτελεσμάτων αλλά και με την εικόνα της ομάδας στο γήπεδο να μην πείθει. Ο πάντα καυστικός βρετανικός Τύπος ασκεί συχνά πυκνά κριτική στον Μουρίνιο σχετικά με τον τρόπο παιχνιδιού της ομάδας του. Από την πλευρά του ο Πορτογάλος, που φημίζεται για το μεσογειακό του ταμπεραμέντο έρχεται συνεχώς σε αντιπαράθεση με τους δημοσιογράφους για να υπερασπιστεί τη δουλειά του. Κάτι που αναπόφευκτα επισύρει φθορά στον ίδιο, στο κλαμπ αλλά ακόμα και στους ποδοσφαιριστές.
Ο σκεπτικισμός και η αμφισβήτηση έχουν εισβάλλει στα αποδυτήρια της Γιουνάιτεντ και έτσι τα μίντια βρίσκουν άλλο ένα πάτημα να στριμώξουν τον Μουρίνιο. Παρά τα προβλήματα η κόκκινοι φτάνουν στην κατάκτηση του Λιγκ Καπ με 3-2 απέναντι στη Σαουθάμπτον, με τον Μουρίνιο να γίνεται ο πρώτος προπονητής στην ιστορία του συλλόγου που κατακτά σημαντικό τρόπαιο στην πρώτη του χρονιά. Δεν σταμάτησε όμως εκεί. Λίγο καιρό αργότερα νίκησε τον Άγιαξ με 2-0 στον τελικό του Γιουρόπα Λιγκ κατακτώντας έτσι και ένα ευρωπαϊκό κύπελλο.
Τη δεύτερη χρονιά του στο Μάντσεστερ δεν κατάφερε να κατακτήσει κάποιο τρόπαιο, ενώ η κριτική για τον τρόπο παιχνιδιού της Γιουνάιτεντ όλο και αυξάνοταν. Επιπλέον, για πολλούς ο 54χρονος τεχνικός είχε χάσει ήδη την εμπιστοσύνη των αποδυτηρίων του και η αποχώρηση του έμοιαζε αναπόφευκτη. Δεν είναι η πρώτη φορά που κατηγορείται για κακές σχέσεις με τους παίχτες ο Πορτογάλος. Το ίδιο συνέβη τόσο στη Ρεάλ Μαδρίτης όσο και στο δεύτερο πέρασμα του από την Τσέλσι. Έχει τη φήμη του σκληρού και σε ένα γκρουπ παιχτών όπως αυτό που είχε τότε η Γιουνάιτεντ αυτό του δημιούργησε πρόβλημα. Στο βωμό του να είναι ευχαριστημένα τα μεγάλα ονόματα και συμβόλαια θυσιάζοταν το συμφέρον της ομάδας και βρίσκοταν εκτεθειμένος ο Πορτογάλος.
Μπορεί σε θέματα αγωνιστικής φιλοσοφίας ο Μουρίνιο να έμεινε πίσω και να τον ξεπέρασε το ποδόσφαιρο. Δεν παύει όμως να είναι ένας πολύ καλός προπονητής και χρεώθηκε μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης από αυτό που του αναλογεί. Στην Γιουνάιτεντ αντιμετώπισε, μεταξύ άλλων, θέματα κακής νοοτροπίας από πλευράς ποδοσφαριστών και αυτά τον έφερναν συχνά σε αντιπαράθεση με τους παίχτες του. Τον Δεκέμβριο του 2018 έλυσε κοινή συναινέσει το συμβόλαιο του.
Ουδέν μονιμότερον του προσωρινού
Τον Μουρίνιο έρχεται να διαδεχθεί ο Όλε Γκούναρ Σόλσκιερ, μία ιστορική μορφή του συλλόγου και από τα αγαπημένα παιδιά της εξέδρας του Όλντ Τράφορντ. Ο Νορβηγός αναλαμβάνει στα μέσα της σεζόν 2018-19 ως υπηρεσιακός προπονητής προκειμένου η Γιουνάιτεντ να βρει τον κατάλληλο διάδοχο για τον πάγκο της ομάδας. Ωστόσο, τα αποτελέσματα (14 νίκες σε 19 παιχνίδια) αλλά και η εικόνα συσπείρωσης της ομάδας έπεισαν τη διοίκηση να του δώσει το χρίσμα ως βασικό προπονητή δένοντας με τριετές συμβόλαιο.
Την δεύτερη (και περίεργη εξαιτίας της πανδημίας) χρονιά, ο Όλε οδηγεί τη Γιουνάιτεντ στην τρίτη θέση του πρωταθλήματος, την υψηλότερη στη μετά Φέργκιουσον εποχή. Αποτέλεσμα που βέβαια είναι παραπλανητικό καθώς σε μεγάλο βαθμό οφείλεται στην αγωνιστική πτώση των ανταγωνιστών της. Επιπλέον, φτάνει στα ημιτελικά και τριών άλλων διοργανώσεων που μετέχει (FA Καπ, Λιγκ Καπ και Γιουρόπα Λιγκ) και γίνεται σύνθημα στα χείλη των οπαδών.
Επομένως, το καλοκαίρι του 2021 η Μάντσεστερ κάνει όνειρα πρωταθλητισμού μετά από χρόνια και ενισχύεται σημαντικά αποκτώντας τους Ραφαέλ Βαράν, Τζέιντον Σάντσο αλλά και ολοκληρώνοντας την πολυπόθητη επιστροφή του Κριστιάνο Ρονάλντο. Ο ερχομός του Πορτογάλου προκάλεσε πανδαιμόνιο στο Νησί και οι φωνές πως η Γιουνάιτεντ πάει για πρωτάθλημα άρχισαν να πυκνώνουν.Όλα αυτά μέχρι να έρθει η ανώμαλη προσγείωση της πραγματικότητας.
Παρόλο που οι κόκκινοι μπαίνουν πολύ δυνατά και με ενθουσιασμό στη σεζόν, τα στραβά αποτελέσματα και η μουρμούρα δεν αργούν να κάνουν την εμφάνισή τους. Ο Σόλσκιερ κριτικάρεται πως δεν έχει διδάξει στην ομάδα του ένα αποτελεσματικό σχέδιο επιθετικής τακτικής και πως βασίζεται κατά κύριο λόγο στην ποιότητα και στις εμπνεύσεις των επιθετικών που διαθέτει. Κάτι που δεν απέχει και πολύ από την πραγματικότητα. Παράλληλα, η ομάδα παρουσιάζει αστάθεια και στην αμυντική της λειτουργία, κάνοντας το πρόβλημα ακόμα μεγαλύτερο.
Η αλήθεια είναι πως ο Νορβηγός κατάφερε κάτι που δεν μπόρεσαν να πετύχουν οι προκάτοχοί του. Να ξαναβάλει τη Γιουνάιτεντ στις ράγες και να τις δώσει μια σωστή κατεύθυνση ως προς τον τρόπο λειτουργίας της σαν σύλλογος αγωνιστικά αλλά και γενικότερα. Ίσως όμως να μην είναι ο ιδανικός για να κάνει πρωταθλητισμό με την ομάδα και να την επαναφέρει στην κορυφή. Στο Μάντσεστερ κατάλαβαν μάλλον αργά ότι δεν έχουν αυτό που χρειάζεται στον πάγκο τους αλλά και πως μάλλον δεν έχουν τόσο καλή ομάδα όσο μπορεί να πιστεύουν. Γιατί άλλο 11 μονάδες και άλλο 1 ομάδα. Παρόλο που στηρίχθηκε αρκετά, λοιπόν, ο Σόλσκιερ και παρέμεινε στο τιμόνι ακόμα και μετά την ήττα με 0-5 από τη Λίβερπουλ, πλήρωσε το σερί των κακών αποτελεσμάτων. Έτσι μετά την ήττα και από τη Γουότφορντ με 4-1, αποχαιρέτησε.
Καταλήγοντας, στο πέρασμα των χρόνων από την φυγή του Σερ Άλεξ πέρασαν ικανοί και λιγότεροι ικανοί προπονητές από τον πάγκο της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Κάποιοι πέτυχαν πράγματα με την ομάδα και κάποιοι άλλοι όχι. Πέρα από όποια λάθη έκαναν οι προπονητές αυτά τα χρόνια, σημαντικό μερίδιο ευθύνης έχει και η διοίκηση του συλλόγου. Αυτό είναι κάτι που αξίζει να αναλυθεί κάποια άλλη στιγμή. Η ουσία είναι ότι οι κόκκινοι διάβολοι παραμένουν χωρίς πρωτάθλημα από το 2013 και πιο ανησυχητικά χωρίς χρονιά πρωταθλητισμού έκτοτε. Μάλλον θα πρέπει να κάνουμε υπομονή για να το ξαναδούμε αυτό καθώς πάνω που φάνηκε να μπαίνει ξανά σε μια σειρά, μοιάζει να κάνει βήματα πίσω.
