Ο “Αθλητικός Κόσμος” έχει τη χαρά να φιλοξενεί αποκλειστικά την αθλήτρια Μαρία Παλαμά, η οποία μίλησε για την επιλογή της να ασχοληθεί με το ποδόσφαιρο, για το γυναικείο ποδόσφαιρο στη χώρα μας, αλλά και για το μεγάλο κεφάλαιο της Εθνικής Ελλάδος.
Η 21χρονη κεντρική αμυντικός από τον Κορινό Πιερίας, έκανε τα πρώτα της βήματα στη γυναικεία ομάδα των Πιερίδων Μουσών σε ηλικία μόλις 13 ετών. Η πορεία της συνεχίστηκε με ένα μονοετές πέρασμα από ομάδες της πρωτεύουσας, ενώ έπειτα φόρεσε τη φανέλα των Ελπίδων Καρδίτσας. Το αδιαμφισβήτητο ταλέντο της νεαρής παίκτριας, οδήγησε νωρίς στον πρώτο -μέχρι εκείνη τη στιγμή- μεγαλύτερο σταθμό της καριέρας της σε συλλογικό επίπεδο, με τη μεταγραφή της στον “Δικέφαλο του Βορρά“. Με την ομάδα της Θεσσαλονίκης μέτρησε ένα πρωτάθλημα Ελλάδος, καθώς και συμμετοχές στην κορυφαία ευρωπαϊκή διασυλλογική διοργάνωση.
Τα σημαντικά πράγματα στη ζωή λένε πως απαιτούν χρόνο…Όμως, η πίστη, η θέληση και η υπομονή της Μαρίας, ήταν πάντα εκεί να την βοηθούν να πάει παρακάτω, αφού η απόσταση από την πραγματικότητα μέχρι την κάθε κορυφή, δεν απέχει περισσότερο από την προσωπική μας δράση. Το 2018 λοιπόν, οι άνθρωποι της Έμπολι, είδαν στις ικανότητες της Ελληνίδας αμυντικού, αυτό που έλειπε από την ομάδα για την επίτευξη των στόχων της. Έτσι, η 18χρονη τότε παίκτρια “φορώντας” τα όνειρα της σαν φτερά, προσγειώθηκε στα γήπεδα της Ιταλίας, όπου έμεινε για δύο χρόνια, μιας και από το 2020 μέχρι σήμερα, αγωνίζεται με τα χρώματα της ουγγρικής Ντιοσγκιόρι Μίσκολτς.
Συνέντευξη στην Τζωρτζίνα Καζαντσίδου
Πως πήρες την απόφαση να ξεκινήσεις το ποδόσφαιρο;
“Το έναυσμα το πήρα από τον πατέρα μου, που παλιότερα ασχολούταν με το ποδόσφαιρο, και στη συνέχεια από τον αδερφό μου που έπαιζε κι αυτός. Το 2013 άρχισα κατευθείαν σε γυναικεία ομάδα, τις Πιερίδες Μούσες, αλλά από το δημοτικό που με θυμάμαι, με μια μπάλα στα πόδια ήμουν.”
Όπως γνωρίζουμε, η ενασχόληση μιας γυναίκας με το ποδόσφαιρο, δεν είναι κάτι τόσο σύνηθες στη χώρα μας. Βίωσες ποτέ οποιοδήποτε είδος ρατσισμού για την επιλογή σου;
“Εγώ προσωπικά όχι δεν είχα ποτέ κάτι τέτοιο. Υποθέτω επειδή είμαι από μια μικρή κοινωνία, και γενικά είχα καλές σχέσεις με όλα τα παιδιά. Εντάξει, όντως μπορεί να φαινόταν αργότερα σε κάποιους λίγο περίεργο, όμως δεν έχω βιώσει καταστάσεις ρατσισμού. Πιθανότατα να έχει βιώσει κάποια άλλη κοπέλα που ασχολείται, αλλά εγώ όχι. Ήμουν αρκετά τυχερή ας πούμε…”
Είχες κάποιον παίκτη ως πρότυπο;
“Κριστιάνο Ρονάλντο! Και από γυναίκες την Μάρτα… Βέβαια, δεν έχει καμία σχέση η θέση που αγωνίζομαι με τη δική τους, όμως ο Κριστιάνο κατά κύριο λόγο γιατί δουλεύει πολύ σκληρά, και έχει χτίσει τα πάντα με τη σκληρή δουλειά και τη θέληση του.”
Η προοπτική της Ευρώπης πότε άρχισε να υπάρχει στο μυαλό σου;
“Γενικά όταν ξεκίνησα να ασχολούμαι με το ποδόσφαιρο, εννοείται πως ήθελα απλά απλά να βελτιώνομαι ολοένα και περισσότερο. Αργότερα, μετά τα 15-16 πάντα υπήρχε στο μυαλό μου, πως θα ήθελα κάποια στιγμή να βελτιωθώ τόσο που να μπορώ να παίξω στο εξωτερικό. Σαν άνθρωπος όμως κοιτούσα το παρόν, και το είχα στο πίσω μέρος ότι αν μου έρθει η ευκαιρία θα το κυνηγήσω…”
Πώς ένιωσες λοιπόν όταν άκουσες πως υπάρχει κάλεσμα από την Έμπολι;
“Ήμουν πολύ χαρούμενη γιατί θα πήγαινα σε ένα δυνατό πρωτάθλημα στο γυναίκειο όπως είναι της Ιταλίας. Τότε ήταν στη Σέριε Β η ομάδα και είχε ως στόχο την άνοδο, την οποία πετύχαμε κιόλας. Ήμουν ικανοποιημένη γιατί έκανα το επόμενο βήμα, που όντως κάθε παίκτης θέλει να κάνει στην καριέρα του, και πείσμωσα να δουλέψω παραπάνω ώστε να τα καταφέρω. Στην Ιταλία έμεινα δύο χρόνια, αλλά είχα κι έναν σοβαρό τραυματισμό στο διάστημα αυτό. Είχα φύγει από την ομάδα για επίσημα φιλικά της εθνικής, κι έπαθα ρήξη χιαστού. Δεν γλίτωσα το χειρουργείο μετά από εξετάσεις που έκανα με την ομάδα μου και την εθνική, αλλά όλα για κάποιο λόγο συμβαίνουν. Βγαίνουμε πιο δυνατοί από αυτά θεωρώ…”
Πόσο δύσκολο είναι για ένα κορίτσι νεαρής ηλικίας να προσαρμόζεται σε ένα ξένο περιβάλλον;
“Σίγουρα είναι δύσκολο να αφήνεις την οικογένεια σου, τους φίλους, τα πάντα, για να πας σε μία χώρα που δεν ξέρεις κανέναν. Το ποδόσφαιρο όμως είναι κάτι που αγαπάω, και είπα ότι αφού η οικογένεια μου με στηρίζει, αξίζει να πάρω το ρίσκο. Προσαρμόστηκα αρκετά εύκολα στην Ιταλία, γιατί έχουμε πάνω-κάτω ίδιες συνήθειες, και οι άνθρωποι της ομάδας ήταν πολύ φιλόξενοι. Βέβαια, από την α’ λυκείου είχα φύγει στην Αθήνα, μετά στην Καρδίτσα και τον ΠΑΟΚ, οπότε είχα αρχίσει να προσαρμόζομαι στο να βρίσκομαι εκτός…Το εξωτερικό είναι κάτι διαφορετικό σίγουρα, αλλά είχα κάνει τα πρώτα βήματα από την Ελλάδα.”
Είσαι μόνο 21 ετών, κι έχεις ένα αρκετά γεμάτο βιογραφικό, με πέρασμα ήδη από δύο χώρες. Ποιες διαφορές διακρίνεις ανάμεσα στο ποδόσφαιρο της Ελλάδας και του εξωτερικού;
“Έχει αρκετές διαφορές στο οργανωτικό κομμάτι. Στο εξωτερικό διεξάγονται πρωταθλήματα με τις Under19, όπως για παράδειγμα η ομάδα μου έχει την Ντιοσγκιόρι U19 που έχει κανονικό πρωτάθλημα, την U17 και πάει λέγοντας…Στην Ελλάδα απ’ όσο γνωρίζω δεν έχουμε πρωταθλήματα για κοριτσάκια U17 ή U15…Επιπλέον, οι εγκαταστάσεις των ομάδων είναι πολύ υψηλού επιπέδου. Περιέχουν γυμναστήρια, εστιατόρια, διάφορα γήπεδα με φυσικό ή τεχνητό γρασίδι. Εμείς έχουμε γήπεδο ποδοτέννις, και κλειστό γήπεδο λόγω των χαμηλών θερμοκρασιών. Στα γήπεδα ο κόσμος υποστηρίζει πολύ τις γυναικείες ομάδες. Στην Ιταλία υπήρχε ζωντανή κάλυψη παιχνιδιών του γυναικείου ποδοσφαίρου από συνδρομητικό ή κρατικό κανάλι. Στην Ουγγαρία το κρατικό κανάλι δείχνει κυρίως τα ντέρμπι, και γενικά καλύπτεται μεγάλος αριθμός αγώνων από την κρατική τηλεόραση, κάτι που στην Ελλάδα δεν ισχύει. Ελπίζω κάποτε να φτάσουμε το γυναικείο ποδόσφαιρο σε ευρωπαϊκά επίπεδα, καθώς στο εξωτερικό είναι ήδη αρκετά αναγνωρισμένο.
Λίγα λόγια για την τωρινή σου ομάδα…Ποιοι είναι οι στόχοι σας μέχρι το τέλος της σεζόν;
“Τα πράγματα στην ομάδα είναι πολύ επαγγελματικά…Οι προπονήσεις είναι αρκετά δυνατές, πολύ καλές ποιοτικά, και γενικά έχει ένα απαιτητικό πρόγραμμα. Οι στόχοι οι οποίοι ισχύουν, είναι σίγουρα ένα τρόπαιο, είτε αυτό είναι το πρωτάθλημα, είτε το κύπελλο, κι εννοείται να παίζουμε ωραίο ποδόσφαιρο. Θεωρούμαστε μια από τις δυνατές ομάδες, και όντως έχουμε πολύ καλές παίκτριες. Θεωρώ ότι είναι σημαντικό για εμάς, αλλά και για τους φιλάθλους που μας ακολουθούν, να κερδίσουμε ένα τρόπαιο.”
Ποιο θεωρείς πως είναι το “ατού” στο παιχνίδι σου;
“Η ταχύτητα… Από φυσική κατάσταση και τρεξίματα, θα έλεγα πως είμαι γρήγορη και καλός κόφτης. Είμαι καλή στο να κόβω τη μπάλα ουσιαστικά.”
Κεφάλαιο Εθνική Ελλάδος…Ποιο είναι το συναίσθημα, και ποια η κορυφαία στιγμή με το εθνόσημο;
“Το γεγονός ότι αποτελώ μέλος της Εθνικής Ελλάδος, είναι ύψιστη τιμή για μένα, όπως και για κάθε αθλητή. Σίγουρα είναι μοναδικές οι στιγμές που αγωνίζεσαι με τα χρώματα της χώρας σου. Σαν σημαντική θα έβαζα την πρώτη μου αποστολή με την U17. Είχαμε στον όμιλο μας, τη Σουηδία, το Μαυροβούνιο και τη Μάλτα. Για πρώτη φορά στην ιστορία μας, προκριθήκαμε ως πρώτες στον όμιλο, φέρνοντας 1-1 με τη Σουηδία, και περνώντας στα γκολ ουσιαστικά ως πρώτες. Δεύτερη…που νομίζω για μένα ήταν η κορυφαία, είναι που κερδίσαμε την U17 της Γαλλίας μέσα στη χώρα τους. Οι Γαλλίδες στην Ευρώπη είναι πάντα στις πρώτες θέσεις, ενώ παγκοσμίως είναι τέταρτες. Παρότι στη συνέχεια αποκλειστήκαμε, είναι ένα αποτέλεσμα που έμεινε…”
Κλείνοντας αυτή την ευχάριστη κουβέντα, θα ήθελα να μου πεις πως βλέπεις τον εαυτό σου σε 5 χρόνια, καθώς και αν έχεις κάποιος προσωπικούς στόχους εκτός γηπέδων…
“Κλείνοντας λοιπόν, θα ήθελα αρχικά να ευχαριστήσω τον προπονητή Νίκο Ίσσαρη, και την προπονήτρια Γιώτα Ζακοβά, οι οποίοι είναι πάντα δίπλα μου, βοηθώντας με τόσο εντός όσο κι εκτός γηπέδων. Όσον αφορά στον εξωγηπεδικό μου στόχο, είναι να πάρω με έναν καλό βαθμό το πτυχίο της σχολής μου, αφού παράλληλα σπουδάζω δημόσια διοίκηση. Είναι σημαντικό για μένα, διότι το ποδόσφαιρο κάποια στιγμή θα τελειώσει, και τότε θα πρέπει να υπάρχει κάποια άλλη επιλογή ενασχόλησης. Στο κοντινό μέλλον σίγουρα ελπίζω να έχω βελτιωθεί ακόμη περισσότερο σαν παίκτρια σε σχέση με τώρα, να συνεχίσω να παίζω ποδόσφαιρο σε ένα καλό επίπεδο, και γιατί όχι να συνεχίσω το όνειρο μου σε έναν πολύ μεγάλο σύλλογο της Ευρώπης…”
Σε ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σου. Σου εύχομαι καλή επιτυχία από εδώ και πέρα! Ελπίζω να τα ξαναπούμε σύντομα!
