Το σχίσμα ανάμεσα σε FIBA και Euroleague παίρνει διαστάσεις όμοιες με το αυτό που υπάρχει στον Χριστιανισμό. Μπορεί η κεφαλή της μιας πλευράς να άλλαξε, αλλά η λύση δεν φαίνεται να υπάρχει προθυμία να βρεθεί.
Η νέα διοίκηση της Euroleague διατήρησε την παραχώρηση που άφησε φεύγοντας η προηγούμενη και επέτρεψε στις ομάδες της να “δώσουν” παίκτες τους στις Εθνικές ομάδες. Όμως, το έκανε ενώ έτρεχε κανονικά το δικό της πρόγραμμα. Άρα δέσμευσε έτσι τους καλύτερους της παίκτες και ουσιαστικά στις εθνικές ομάδες “έστελνε” όσους έκλειναν τις δωδεκάδες των συλλόγων. Οπότε ουσιαστικά το βήμα που όλοι περιμέναμε δεν έγινε ποτέ.
Η Εθνική μας, λοιπόν, έπεσε θύμα τόσο του σχίσματος που προαναφέραμε όσο και του ίδιου της του εαυτού. Το αναπτυξιακό πρόγραμμα της χώρας μας “ξεγυμνώθηκε” για άλλη μια φορά μπροστά στα μάτια ενός κατάμεστου γηπέδου. Πριν τρείς μήνες συζητούσαμε για την καλύτερη δωδεκάδα που έχει κατεβάσει ποτέ το εθνικό μας συγκρότημα και τώρα μιλάμε πάλι για μια “δεξαμενή” που αντί να μην έχει πάτο, χωράει μόνο τους δέκα παίκτες του καλοκαιριού. Όσα γράφονται παραπάνω δεν έχουν κανένα σκοπό να ψέξουν τα παιδιά που έπαιξαν χθες στα “Δύο Αοράκια”, αλλά είναι ο μοναδικός τρόπος να αναδείξουμε το πρόβλημα που υπάρχει στις υποδομές μας. Τα παιδιά που έπαιξαν στον χθεσινό αγώνα αξίζουν μόνο το χειροκρότημα και την υπόκλιση μας για το γεγονός ότι πήγαν και σταθηκαν απέναντι σε μια ομάδα πολύ πιο έτοιμη και δεμένη υπομένοντας μια βασανιστική διαδικασία και “πληρώνοντας” ένα “μάρμαρο” που άλλοι τους έχουν χρεώσει.
Δεν υπάρχει άλλος τρόπος να κλείσει το κείμενο από την επίκληση μας στους ιθύνοντες του ευρωπαϊκού μπάσκετ να βρεθεί λύση στη φαρσοκωμωδία που ζει το άθλημα την τελευταία πενταετία.
Υ.Γ.:Ραντεβού τη Δευτέρα στις 21:30 για την πρόκριση απέναντι στο Βέλγιο.
