Οι “πολίτες” το τελευταίο διάστημα ζουν εγκλωβισμένοι στο “σύμπαν” που οι ίδιοι επέλεξαν να δημιουργήσουν.
Η τελευταία εβδομάδα της Μάντσεστερ Σίτι θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι ότι είναι η πλησιέστερη στην πραγματικότητα εκδοχή που μπορεί να σκεφτεί κάποιος όταν αναρωτιέται τι είναι η Μάντσεστερ Σίτι στο ποδοσφαιρικό στερέωμα.
Καθώς, οι “γαλάζιοι” του Μάντσεστερ από τη μια είδαν τις καταφανείς οικονομικές τους απάτες να αποκαλύπτονται και από την άλλη επικράτησαν της Άρσεναλ στο “Emirates” περνώντας στην κορυφή της Premier League.
Ας εστιάσουμε ωστόσο στο αγωνιστικό σκέλος της ιστορίας που είναι και αυτό που αδικείται κατάφορα στη συγκεκριμένη περίπτωση. Αφού τα αξιόλογα επιτεύγματα των παικτών του Πεπ Γκουαρντιόλα εμποτίστηκαν (αδίκως) από την αμφισβήτηση που επισύρουν οι αδιαμφισβήτητες οικονομικές ατασθαλίες του συλλόγου.
Τι θέλω να πω με αυτό; Μα φυσικά ότι η Σίτι θα μπορούσε να έχει καταφέρει ακριβώς τα ίδια επιτεύγματα χωρίς να χρειαστεί να λερωθεί το όνομα της με τους “λεκέδες” των εκατοντάδων οικονομικών ατασθαλιών. Διότι το υλικό που πρόσθεσε στις τάξεις της ήταν ούτως ή άλλως ικανό για όσα τελικά κατάφερε καθιστώντας αχρείαστο οποιοδήποτε οικονομικό “αμάρτημα”.
Εν κατακλείδι, θα μπορούσαμε να πούμε ότι η Μάντσεστερ Σίτι αδικεί τον εαυτό της κατ’ επιλογή έχοντας στο “τιμόνι” της τους πάμπλουτους ιδιοκτήτες από το Άμπου Ντάμπι.
