Δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψουν τη χαρά και την περηφάνεια που μας γέμισε για άλλη μια φορά αυτή η ΟΜΑΔΑ που μπορεί να έχασε το χρυσό με 14-13 από τους Ούγγρους αλλά είναι πάρα πολύ κοντά η δική της στιγμή στο κορυφαίο σκαλί του βάθρου.
Η προϊστορία ήταν εξ’ αρχής ενάντια στην Εθνική μας που έχει ηττηθεί 70+ φορές από του Μαγυάρους τους οποίους δεν έχει νικήσει ποτέ σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Η παράδοση αυτή δεν έσπασε ούτε τώρα που ήταν και η σπουδαιότερη ευκαιρία που είχαμε ποτέ.
Η παίκτες πήγαν για πρώτη φορά σε μια τόσο σπουδαία συνάντηση με τους εαυτούς τους σε θέση φαβορί. Δυστυχώς δεν τα κατάφερε προς το παρόν. Αλλά δεν τελείωσε τίποτα. Τα επόμενα πολύ καλά αποτελέσματα διαγράφονται ήδη στο εγγύς μέλλον που περιλαμβάνει Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα τον Ιανουάριο, εκ νέου Παγκόσμιο Πρωτάθλημα το Φεβρουάριο και Ολυμπιακούς Αγώνες τον ερχόμενο Ιούλιο.
Παιδιά είμαστε ΔΙΠΛΑ σας!
Ο αγώνας
Πρώτο οκτάλεπτο άρα και πρώτες εικόνες από αυτόν τον αγώνα που το τελευταίο 48ωρο αποτελεί τον εθνικό διακαή μας πόθο. Τα παιδιά του Θοδωρή Βλάχου ήταν εκεί. Με την αυτοπεποίθηση που τα χαρακτηρίζει στις μέρες τους στη Φουκουόκα έτοιμα να διεκδικήσουν αυτό που τόσο επιθυμούν. Απότοκο βέβαια αυτής αποτέλεσαν οι μικρές αμυντικές αβλεψίες που στην επίθεση “έσβησαν” (εν μέρει) από τα δύο τέρματα του Αλέξανδρου Παπαναστασίου που κράτησαν κοντά την Εθνική.
Με το πέρασμα στη δεύτερη περίοδο της αναμέτρησης ήταν πια επιτακτική η ανάγκη να “μιλήσει” η ελληνική άμυνα, διότι μέχρι εκείνη τη στιγμή ήταν ο Μάνος Ζερδεβάς εκείνος που διαφύλατε με τις αποκρούσεις του τα όνειρα μας. Ένα κλέψιμο στις πρώτες επιθέσεις έδωσε την εντύπωση που προσδοκούσαμε για τα “γαλανόλευκα” μετόπισθεν. Πλέον με την απόδοση στα επιθυμητά επίπεδα και στο πίσω μέρος της πισίνας η Εθνική μας ανακτούσε όποιες ελπίδες είχε απωλέσει τα προηγούμενα λεπτά.
Με το δεύτερο μισό ενόψει πια οι πολίστες μας έπρεπε οπωσδήποτε να κερδίσουν το αρχικό σπριντ για να σβήσει μια εις βάρος της αποβολή. Το έκανε και το ηθικό συνέχισε να αναρριχάται απτόητο ακόμα και όταν κάναμε λάθη που μας στερούσαν καλές επιθέσεις. Επακολούθως λόγω αυτής μας της ακατάπαυστης πνευματικής δυναμικής καταφέραμε ξανά να ανταπεξέλθουμε στη δυσκολία.
Στην τελευταία πια περίοδο του αγώνα, εκεί που παιζόταν ο παγκόσμιος τίτλος και οι δύο ομάδες ήταν αυτό που απαιτούσε η περίσταση μπροστά και πίσω. ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΕΣ. Ενδεικτική ήταν μια φάση που μας χτύπησαν στην πλάτη της άμυνας και την οποία με τη σειρά μας εξαλείψαμε με δικά μας τέρματα.
Τα πέναλτι
Τα πράγματα οδηγήθηκαν στην πιο ψυχοφθόρα διαδικασία που περιλαμβάνει ο ομαδικός αθλητισμός σε πολλά από τα αθλήματα του. Τα πέναλτι θα έκριναν τα πάντα. Εκεί, παρακολουθήσαμε να εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια μας μια από τις συγκλονιστικότερες διαδικασίες στην ιστορία ίσως και του παγκόσμιου αθλητισμού. Βόγκελ και Ζερδεβάς έκαναν πραγματικά ότι περνούσε από τα χέρια τους για να δοξάσουν τα εθνικά τους χρώματα. Τελικά ο Μαγυάρος ήταν αυτός που απέκρουσε το πέναλτι του Αλέξανδρου Παπαναστασίου και φόρεσε αυτόματα στον δικό του λαιμό αλλά και σε αυτόν των συμπαικτών του το χρυσό μετάλλιο.
Γκολκίπερ της διοργάνωσης αναδείχθηκε ωστόσο ο σημερινός του αντίπαλος Μάνος Ζερδεβάς.
Ελλάδα (Θοδωρής Βλάχος): Ζερδεβάς, Τζωρτζάτος, Φουντούλης, Γενηδουνιάς, Αργυρόπουλος – Κανακάκης, Δερβίσης, Γκιουβέτσης, Σκουμπάκης, Παπαναστασίου, Καλογερόπουλος, Γκίλλας, Αλαφραγκής, Χαλυβόπουλος, Κάκαρης, Νικολαΐδης.
Ουγγαρία (Ζολστ Βάργκα): Βόγκελ, Λεβάι, Βάργκα, Βιγκβάρι, Φέκετε, Γιάνσικ, Πολ, Μόλναρ, Νάγκι, Νέμετ, Ανγκιάλ, Μάχερτς, Βάμος, Βιγκβάρι, Ζάλανκι.
Τα οκτάλεπτα: 2-4, 2-1, 3-2, ,3-3
Τα πέναλτι: 3-4
