Eνας άνθρωπος που αποτέλεσε μια μεγάλη φυσιογνωμία για την εποχή του «έφυγε» για το μεγάλο ταξίδι. Ο Γιάννης Ιωαννίδης, ο «ξανθός» της ελληνικής καλαθοσφαίρισης, είχε πολλούς υποστηρικτές αλλά και αρκετούς που στα δύσκολα του γύρισαν την πλάτη… έγραψε τη δική του ιστορία.
Με τον Γκάλη, τον Γιαννάκη και τα άλλα παιδιά του Άρη, έγραψε τη δική του ιστορία στο ελληνικό μπάσκετ. Τελειομανής, ισχυρογνώμων και πολύ νευρικός στις μεγάλες εξάρσεις του από τον πάγκο μιλούσε με τις χειρονομίες και τον ιδιαίτερο τρόπο του. Τον λάτρευες αν ήταν στην ομάδα σου, τον μισούσες λατρεύοντάς τον αν δεν ήταν στην ομάδα σου. Ο Γιάννης Ιωαννίδης ήταν ένα από τα μεγαλύτερα κεφάλαια στο μπάσκετ της χώρας μας και το μεγαλύτερο των πάγκων αυτής.
Όχι «ξανθέ», δε δέχομαι να γράφω για σένα το «ήταν». Σαν ψέμα είναι ότι «έφυγες». Σαν ψέμα πως ένα από τα παιδικά μου ινδάλματα δεν είναι πλέον εδώ γύρω…
Ο Γιάννης Ιωαννίδης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, στις 26 Φεβρουαρίου 1945 και το μπάσκετ υπήρξε η μεγάλη του αγάπη από την παιδική ηλικία. Έπαιξε στον Άρη, ομάδα στην οποία ξεκίνησε και τη μακρά προπονητική καριέρα, το 1978. Ακολούθησαν δύο χρόνια στη Λάρισα, το 1980 ανέλαβε την Εθνική Ελλάδας και το 1982 ξεκίνησε η δεύτερη θητεία του στον πάγκο του Άρη. Το 1991 πήγε στον Ολυμπιακό, όπου έγραψε ένα νέο κεφάλαιο. Οι «ερυθρόλευκοι» κατέκτησαν 4 διαδοχικά πρωταθλήματα υπό την καθοδήγησή του και έφτασαν 2 φορές στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών έως το 1996, όταν ο Γιάννης Ιωαννίδης ανέλαβε την ΑΕΚ. Με τη «βασίλισσα» έφτασε ξανά σε τελικό Ευρωλίγκας, προτού επιστρέψει στον Ολυμπιακό για μία σεζόν. Το 2002-03 έκανε την τελευταία του «θητεία» ως προπονητής, καθοδηγώντας την Εθνική ομάδα στο Ευρωμπάσκετ 2003. Ακολούθησε η ενασχόλησή του με την πολιτική. Εξελέγη βουλευτής με τη Νέα Δημοκρατία για πρώτη φορά το 2004, ενώ το 2007 ανέλαβε υφυπουργός Αθλητισμού. Έμεινε σε αυτή τη θέση έως τον Οκτώβριο του 2009 και τον Ιούνιο του 2012 ανέλαβε ξανά το συγκεκριμένο χαρτοφυλάκιο, για ένα χρόνο.
