Ένα σύντομο και πολύ ενδιαφέρον άρθρο αφιερωμένο στον Σ.Φ.Λεβαδειακού , την ιστορία του, τις κοινωνικές δράσεις αλλά και την έντονη πολιτικοποιημένη ιδεολογική του άποψη.
Τα μεγέθη και τα επίπεδα οργανωμένης οπαδικής δράσης είναι δυσανάλογα σε ότι αφορά στους μικρούς, ανίσχυρους συλλόγους τοπικής εμβέλειας και στους συνδέσμους ισχυρών, αστικών ομάδων οι οποίοι δραστηριοποιούνται και σε υπερτοπικό επίπεδο. Σε επίπεδο υπερ-ομάδων, παγκόσμιας εμβέλειας, παρατηρείται μία τακτική υπερτοπικού επεκτατισμού με στρατηγικές από-εδαφοποίησης και άκρατης εμπορευματοποίησης. Στην παρούσα εργασία επιλέξαμε τον Σύνδεσμο Φιλάθλων του Λεβαδειακού λόγω της ισχυρής αίσθησης τοποφιλίας που διακρίνει τα μέλη του, την ισχυρή πρόσδεση με την παραδοσιακή κουλτούρα του ποδοσφαίρου, την έντονη «αντιεξουσιαστική» του δράση αλλά και τη διασύνδεση της ΠΑΕ του Λεβαδειακού με ισχυρό σύλλογο της πρωτεύουσας και την εμπλοκή της διοίκησης με φαινόμενα αθλητικής διαφθοράς.
Σύνδεσμος Φιλάθλων Λεβαδειακού- Θύρα 1
Ο σύνδεσμος αυτός ιδρύθηκε το 2004, με έδρα στη Λιβαδειά, στην οδό Πάροδος Στρ. Ιωάννου[1] ,με μεταστέγαση στην πλατεία Ταμπάχνας, ενώ αναγνωρίσθηκε επίσημα από την Επιτροπή Επαγγελματικού Αθλητισμού το 2005 [2], χρονολογία που συμπίπτει με την άνοδο του Λεβαδειακού στην Α’ Εθνική Κατηγορία. Από προφορική μαρτυρία μαθαίνουμε ότι προσπάθεια δημιουργίας συνδέσμου φιλάθλων είχε γίνει και το 1987 (χρονολογία που επίσης συμπίπτει με την άνοδο του συλλόγου, για πρώτη φορά, στην Α’ Εθνική) με το χαρακτηριστικό όνομα Barbarians, αλλά δεν γνωρίζουμε εάν ο εν λόγω σύνδεσμος διέθετε καταστατικό ή όχι. Ο σύλλογος Θύρα 1, αποτελεί συνέχεια των Barbarians, όσον αφορά στην οπαδική δράση και μετονομασία των τελευταίων για ευνόητους λόγους, κοινωνικού ελέγχου και αποδοχής.
Διαδικτυακά, ο σύνδεσμος διαθέτει επίσημη ιστοσελίδα στο Facebook και περιορίζεται σε ένα ευρείας χρήσης ιστολόγιο (blog:levadeiakosgate1.blogspot.gr) χωρίς να αναφέρονται όροι χρήσης και πολιτικής προστασίας. Η πλοήγηση μαρτυρά έναν «φθηνό» και ερασιτεχνικό τρόπο διάρθρωσης του ιστολογίου με έμφαση σε φωτογραφίες και βιντεοσκοπήσεις που αφορούν στην κοινωνική και αθλητική δράση τόσο των μελών του συνδέσμου όσο και της αγαπημένης τους ομάδας. Στην σελίδα «διαφημίζονται» τα προϊόντα του συλλόγου (κασκόλ, κονκάρδες κτλ.) τα οποία αποτιμώνται περισσότερο ως σύμβολα και λιγότερο ως προϊόντα κατανάλωσης, οικονομικής ενίσχυσης. Ο αριθμός διασυνδέσεων προς άλλους ιστότοπους είναι σχετικά μικρός και αφορά κυρίως αθλητικές, ειδησεογραφικές σελίδες, blogs σχεδιασμένα από οπαδούς του ΑΠΟΛ και ιστοσελίδες υπερτοπικής εμβέλειας, που αφορούν σκληροπυρηνικούς οπαδούς διεθνών ομάδων, όπως η ultras.tifo η οποία περιέχει κατάστημα ηλεκτρονικού εμπορίου, συμβατικής ένδυσης αλλά και προώθησης προϊόντων της ιδιαίτερης ταυτότητας και συμβολικής του συνδέσμου, τα οποία όμως δεν σχετίζονται σε καμία περίπτωση με την ομάδα του Λεβαδειακού.
Δεν πρόκειται απλά για υποστηριχτές ενός αθλητικού σωματείου αλλά για μια συλλογική ταυτότητα αντιεξουσιαστική, αντισυμβατική που απευθύνεται σε ένα ορισμένο κοινό εκφράζοντας έναν «πολιτισμό» αμφισβήτησης στα ηγεμονικά κοινωνικά και πολιτικά πρότυπα. Το ιστολόγιο βρίθει από «επαναστατικές» εικόνες και μηνύματα πολιτικοποιημένων νέων οι οποίοι διατηρούν σαφείς αποστάσεις από την αθλητική βιομηχανία του ποδοσφαίρου ενώ, παράλληλα, φαίνεται να ταυτίζονται με τις αξίες ενός επιθετικού ανδρισμού και μιας ηγεμονικής, αντισυμβατικής αρρενωπότητας.
«Against modern football», «stop control» είναι τα κεντρικά μηνύματα του ιστολογίου, ενώ οι οπαδοί υιοθετούν και τον ξενόφερτο, χαρακτηρισμό των ultras. Αναδεικνύουν το πάθος τους για την ομάδα και το ποδόσφαιρο, παρουσιάζονται ως ανατρεπτικοί αλλά διεκδικούν και τον τίτλο του θεματοφύλακα παραδοσιακών, κοινωνικών και ηθικών αξιών. Προβάλλουν την κοινωνική τους δράση ενάντια σε φασιστικούς, εξουσιαστικούς μηχανισμούς, εκφράζουν εμπράκτως την αλληλεγγύη τους στους πρόσφυγες και αντιτίθενται στις μνημονιακές πολιτικές με εκτενή αλλά αποσπασματικά κείμενα. Συνειδητή, ιδεολογική επιλογή των επικεφαλής του συνδέσμου ήταν και η εκδήλωση άρνησης αποδοχής της νέας διοίκησης του ΑΠΟΛ η οποία ενεπλάκη σε εγκληματική οργάνωση που λυμαίνονταν τον χώρο του ποδοσφαίρου. Η υποτέλεια της ΠΑΕ και ο έλεγχος της από μεγάλο αθηναϊκό σύλλογο έστρεψαν τους οπαδούς του Λεβαδειακού κατά της διοίκησης, οι οποίοι απέχουν τα τελευταία χρόνια (από το 2014 και μετά) από τα εντός έδρας παιχνίδια ως ένδειξη διαμαρτυρίας και αντίθεσης της πολιτικής που θέλει το αγαπημένο τους άθλημα και την αγαπημένη τους ομάδα να πωλείται σε χορηγούς και κανάλια.
Σήμερα γνωρίζουμε, από προφορική επίσης μαρτυρία, ότι ο Σ. Φ. Λεβαδειακού Θύρα 1, εκφράζει εμπράκτως την συμπαράστασή της, στο τοπικό πρωτάθλημα Βοιωτίας, στην ομάδα «Ρήξη, Λιβαδειάς». Επίσης, συνεχίζει τον κοινωνικό της αγώνα κατά της διαφθοράς κάθε μορφών εξουσίας. Χαρακτηριστικά αναφέρουμε ότι- μαζί με τους οπαδούς άλλων 12 αθλητικών σωματείων- υπέγραψε κείμενο για την άμεση απελευθέρωση της Ηριάννας και του Περικλή, στην γνωστή υπόθεση[3].
Βιβλιογραφία
- Ζαϊμάκης Γ. -Κοταρίδης Ν., Πολιτική οικονομία του ποδοσφαίρου στην ύστερη νεωτερικότητα: στο Ποδόσφαιρο και Κοινότητες Οπαδών. Αντιπαλότητες και πολιτικές της ταυτότητας, εκδ. ΠΛΕΘΡΟΝ, Αθήνα, 2013.
Σχετικές ιστοσελίδες
- http://levadeiakosgate1.blogspot.gr/
- http://verdebluegroup.blogspot.gr/2011/06/verde-blue-group.html
- https://www.facebook.com/Levadiakos-GATE-1-143470552730855/
- https://www.facebook.com/%CE%9B%CE%AD%CF%83%CF%87%CE%B7-%CE%A6%CE%AF%CE%BB%CF%89%CE%BD-%CE%9B%CE%B5%CE%B2%CE%B1%CE%B4%CE%B5%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CF%8D-310054622670144/about/
