Σήμερα ο «Αθλητικός Κόσμος» έχει την τιμή & τη χαρά να φιλοξενεί έναν εξαιρετικό πετοσφαιριστή με καρδιά λιονταριού. Αναφερόμαστε στον Γιάννη Παντακίδη, ο οποίος υπήρξε αρχηγός και ακρογωνιαίος λίθος των τίτλων και των επιτυχιών της ομάδας του ΠΑΟΚ.
Δείχνοντας το ταλέντο του, από το ξεκίνημά του στον Αριστοτέλη Σκύδρας (1999-2004), φτάνει η στιγμή (2005) να κάνει το μεγάλο άλμα στην καριέρα του πηγαίνοντας στον ΠΑΟΚ. Με διάλειμμα ενός έτους (2011-12) στη Λαμία, ο Γιάννης επιστρέφει στην ομάδα που αγαπάει από παιδί για ακόμα 6 χρόνια (2018).
Σε αυτή τη δεύτερη του θητεία με τον «Δικέφαλο του Βορρά» πανηγύρισε 3 πρωταθλήματα Ελλάδας (2015, 2016, 2017), καθώς και 2 Κύπελλα Ελλάδας το 2015 & το 2018.Στη συνέχεια έπαιξε ερασιτεχνικά στον Αριστοτέλη Σκύδρας και συγχρόνως ήταν προπονητής στις ακαδημίες στον Φ.Ο. Αριδαίας. Το παρόν τον βρίσκει στο τιμόνι της ακαδημίας κοριτσιών του Αριστοτέλη Σκύδρας, ενώ από τη νέα σεζόν θα αναλάβει και την ακαδημία αγοριών του συλλόγου.
Ο Γιάννης μίλησε αποκλειστικά στην ιστοσελίδα μας, για τη νέα σελίδα στην καριέρα του ως προπονητής, για τον αγαπημένο του ΠΑΟΚ, αλλά και για το άθλημα που υπηρετεί εδώ και χρόνια, σε μία ενδιαφέρουσα συνέντευξη.
1) Ποιοι είναι οι στόχοι της Ακαδημίας;
«Στόχος μας, είναι να μάθουν και να αγαπήσουν τα παιδιά το άθλημα όσο πιο πολύ μπορούν και σίγουρα χρόνο με το χρόνο να δημιουργηθεί μια ομάδα και αυτά τα κορίτσια να πρωταγωνιστήσουν σε μεγάλα πρωταθλήματα».
2) Τι θα άλλαζες στο βόλεϊ της χώρας μας, ώστε να γίνει από τα κορυφαία της Ευρώπης;
«Πιστεύω πως θα έπρεπε όλοι οι προπονητές να δίνουν μεγαλύτερη βαρύτητα στους Έλληνες πετοσφαιριστές και όχι τόσο στους ξένους. Οι ξένοι είναι πολύ καλοί αθλητές, αλλά θα πρέπει να έχουν όλοι την ίδια αντιμετώπιση».
3) Ποια είναι η καλύτερη και ποια η χειρότερη στιγμή της καριέρας σου;
«Χειρότερες στιγμές της καριέρας μου, ήταν όταν με τον ΠΑΟΚ προσπαθούσαμε να μην υποβιβαστούμε και βέβαια ο πρόσφατος σοβαρός τραυματισμός μου στο πόδι και στον ώμο, που ήταν ο λόγος να σταματήσω το άθλημα σε επαγγελματικό επίπεδο.
Οι καλύτερες μου στιγμές, σαφώς και ήταν όλοι οι τίτλοι που κέρδισα με τον ΠΑΟΚ και σίγουρα ο πρώτος τίτλος στην έδρα μας (ο οποίος ήταν και ο πιο γλυκός), με 10.000 κόσμο στο πλευρό μας».
4) Τι σημαίνει για σένα ο ΠΑΟΚ;
«Ο ΠΑΟΚ (όπως το έχω πει πολλές φορές) ήταν και είναι η δεύτερη μου οικογένεια. Μετά τον Αριστοτέλη Σκύδρας που έπαιξα βόλεϊ, στον ΠΑΟΚ βρήκα τον εαυτό μου και αυτά τα υπέροχα 12-13 χρόνια που φόρεσα τον Δικέφαλο στο στήθος, ήταν μοναδικά… και όταν δεν είμασταν στις πρώτες θέσεις του πρωταθλήματος, αλλά και όταν η ομάδα τα τελευταία χρόνια έκανε πρωταθλητισμό. Έκανα πολλές παρέες, φίλους… αλλά το πιο σημαντικό είναι πως έπαιζα για την ομάδα που έχω στην καρδιά μου».
5) Ποιο θεωρείς πως είναι για έναν αθλητή το πιο δύσκολο κομμάτι σε έναν αγώνα βόλεϊ;
«Το πιο δύσκολο κομμάτι πιστεύω πως είναι η αυτοσυγκέντρωση που έχει πριν τον αγώνα, αλλά και κατά τη διάρκεια του. Λίγο να χάσεις την αυτοσυγκέντρωση σου, μπορεί το ματς πολύ εύκολα να γυρίσει εις βάρος σου».
6) Αν δεν έπαιζες βόλεϊ, θα ήθελες να ακολουθήσεις κάποιο άλλο άθλημα;
«Η αλήθεια είναι ό,τι στον πρωταθλητισμό είμαι από πολύ μικρό παιδί. Όσα χρόνια έπαιζα βόλεϊ, παράλληλα έπαιζα και μπάσκετ. Το πρωί ήμουν στο μπάσκετ και το απόγευμα ήμουν στο βόλεϊ, μέχρι που το 1999 μπήκα στα κλιμάκια προεπιλογής Εθνικών ομάδων και έτσι με κέρδισε το βόλεϊ».
7) Παρακολουθείς μπάσκετ Γιάννη;
«Μπάσκετ θα κάτσω να δω μόνο αν παίζει ο ΠΑΟΚ, ενώ αν πρόκειται για βόλεϊ ή ποδόσφαιρο θα παρακολουθήσω κι άλλες ομάδες. Γενικότερα όμως, όταν αγωνίζεται ο ΠΑΟΚ σε κάθε άθλημα, κάνω τα πάντα για να τον παρακολουθώ».
