Ο πρώην διεθνής ποδοσφαιριστής Γιώργος Γεωργιάδης, αποτελεί μια ιδιαιτέρως εμβληματική φιγούρα του ελληνικού αθλητικού στερεώματος. Πιστός στα κελεύσματα του ΠΑΟΚ, βρίσκεται πλέον στις τάξεις του, ως τεχνικός διευθυντής της “ασπρόμαυρης” ΠΑΕ. Με την απαρχή της προσωπικής του επιτυχίας να τοποθετείται στην αρένα της Δόξας Δράμας, ακολούθησαν γεμάτα περάσματα από Παναθηναϊκό, ΠΑΟΚ, Ολυμπιακό, καθώς και η μεγάλη ανταμοιβή μιας ηχηρής μεταγραφής στα αγγλικά “σαλόνια, για λογαριασμό της Νιούκαστλ.
“Ό,τι αξίζει να το κάνεις, αξίζει να το κάνεις καλά“, διατύπωσε κάποτε ο Άγγλος συγγραφέας, Λόρδος Τσέστερφηλντ, και θα λέγαμε πως η πορεία του Γιώργου Γεωργιάδη δίνει πλήρες νόημα στα παραπάνω λόγια. Το ταλέντο του «Γου-Χου», όπως συνήθιζε πλήθος κόσμου να τον αποκαλεί, τον οδήγησε σε ιδιαίτερες επιτυχίες, και παραστάσεις, που θα μπορούσαν να συντελούν όνειρο για κάθε Έλληνα ποδοσφαιριστή. Από τα έξι μετάλλια τελικών Κυπέλλου Ελλάδος, και αυτά των τριών πρωταθλημάτων, μέχρι και το μέγιστης συναισθηματικής, και όχι μόνο, αξίας «χρυσό» της εθνικής του 2004, καθίσταται καταφανές πως ο Γ. Γεωργιάδης, δεν είχε ποτέ να αποδείξει τίποτα, και σε κανέναν. Επρόκειτο για έναν παίκτη οξυδερκή, που ήταν κάθε φορά εκεί να υπογράψει τις επιταγές της ιστορίας, γνωρίζοντας καλά το συναίσθημα του “όλα ή τίποτα“, από το οποίο διέπεται κάθε τελικός -κυριολεκτικός ή μη-. Γαλουχημένος με τη νοοτροπία του πρωταθλητή, βρισκόταν πάντα έτοιμος για κάθε ραντεβού με την ιστορία. Το τέλος της επαγγελματικής του σταδιοδρομίας, τον βρίσκει να υπηρετεί ξανά τα χρώματα μιας ομάδας, στην οποία αγάπησε και αγαπήθηκε πολύ. Πάντα ως ένας άνθρωπος που αγνοεί τις προκλητικές δηλώσεις, μα πάντα με ισχυρή άποψη, κι από ένα πόστο πια, που δεν χάνει τη σύνδεση του με το χορτάρι, προσπαθεί με ζήλο, να χτίσει ένα αθλητικό σύνολο -με κέντρο τη νεολαία- γεμάτο από τα ιδανικά, και τη φιλοσοφία του νικητή.
Για τους λόγους αυτούς, η συνομιλία με τον Γ. Γεωργιάδη, αποτέλεσε ιδιαίτερη τιμή, ενώ παράλληλα διατήρησε αμείωτο το ενδιαφέρον, μέχρι και το τελευταίο δευτερόλεπτο…
Συνέντευξη στην Τζωρτζίνα Καζαντσίδου
Ποια είναι η μεγαλύτερη ανάμνηση που θα διαλέγατε ανάμεσα στα χρόνια της αξιομνημόνευτης καριέρας σας;
“Μεγαλύτερη ανάμνηση θα έλεγα τα παιχνίδια μου στην Premier League, και το Euro του 2004!”
Αν είχατε τη δυνατότητα να γυρίσετε πίσω τον χρόνο και να παίξετε ξανά, κάποιο από τα παιχνίδια που συμμετείχατε, ποιο θα επιλέγατε;
“Θα διάλεγα τον επαναληπτικό του ημιτελικού Champions League, Παναθηναϊκός – Ajax, για την σπουδαιότητα του αγώνα. Αν κερδίζαμε εκείνο το παιχνίδι θα έπαιζα σε έναν τελικό Champions League. Καταλαβαίνεις ότι θα ήταν κάτι πάρα πολύ σπουδαίο για μια ελληνική ομάδα, κι έναν Έλληνα ποδοσφαιριστή”.
Υπάρχει για εσάς κάποιο ξεχωριστό γκολ που θυμάστε ακόμη χαρακτηριστικά;
“Αν κάποιο πρέπει να επιλέξω, θα έλεγα το γκολ στον τελικό ΠΑΟΚ – Άρης το 2003”.
Ήσασταν μέλος της “χρυσής” εθνικής του 2004. Ποιο είναι το συναίσθημα του τότε, και τι έχετε να πείτε για τις προσπάθειες που γίνονται ώστε να αποκτήσει η εθνική μας, τη χαμένη της αίγλη;
“Ήταν μια μεγάλη έκπληξη αυτό που έγινε τότε. Μια χώρα ποδοσφαιρικά μικρή όπως η Ελλάδα να πάρει το Euro, πολύ δύσκολα θα επαναληφθεί. Και από τη δικιά μας χώρα σαν χώρα, κι από άλλες μικρές ποδοσφαιρικά χώρες θα έλεγα. Δε νομίζω ότι μπορεί να ξαναγίνει. Προφανώς τα συναισθήματα ήταν πολύ έντονα. Όσον αφορά την τωρινή εθνική, νομίζω θα πρέπει σιγά-σιγά να σταθεροποιηθεί σε ένα γκρουπ κάτω από τις ισχυρές, να βρει χημεία, και τους κατάλληλους παίκτες, ώστε να μπορέσει να διεκδικεί, να βρίσκεται σε σταθερή βάση σε τελικά Euro ή Παγκοσμίου Κυπέλλου. Για να φτάσουμε όμως εκεί, έχουμε νομίζω ακόμη αρκετό δρόμο να διανύσουμε…”
Η αθλητική παιδεία του Γιώργου Γεωργιάδη, δεν του επιτρέπει να φανταστεί τη ζωή του μακριά από τα γήπεδα, με οποιοδήποτε τρόπο. Έτσι, από το 2019 ο πάλαι ποτέ εμβληματικός ποδοσφαιριστής του “Δικέφαλου του Βορρά”, ανέλαβε τα καθήκοντα του τεχνικού διευθυντή των ακαδημιών της ομάδας της Θεσσαλονίκης.
Τώρα είστε σε άλλο πόστο, πάντα βέβαια υπηρετώντας μια ομάδα στην οποία αγαπήσατε και αγαπηθήκατε. Θα μπορούσατε να μας πείτε λίγα λόγια για τα παιδιά του ΠΑΟΚ, και τη φιλοσοφία που ξεχωρίζει της ακαδημίες σας;
“Νομίζω ότι για αρκετά χρόνια η ακαδημία μας είναι σε πολύ υψηλό επίπεδο. Ο ΠΑΟΚ και η οικογένεια Σαββίδη, δίνουν όλες τις δυνατότητες ώστε να εξελίξουν και να εκπαιδεύσουν τα παιδιά με τον κατάλληλο τρόπο. Διαχρονικά πολλοί νεαροί Έλληνες παίκτες έχουν παίξει στην πρώτη ομάδα, έχουν πουληθεί στο εξωτερικό, ενώ πάρα πολλοί συνεχίζουν να παίζουν σε μικρότερες ομάδες της Super League, και της Super League 2. Οπότε νομίζω ότι αυτός είναι και ο στόχος της ακαδημίας μας. Να εκπαιδεύσει παιδιά ώστε να παίζουν στην πρώτη ομάδα. Αν όχι, γιατί σίγουρα δεν μπορούν να το πετύχουν όλοι, να βρίσκουν το δρόμο τους σε άλλες ποδοσφαιρικές ομάδες. Οπότε θα’ λεγα πως για πάρα πολλά χρόνια, η ακαδημία μας έχει ένα πετυχημένο έργο”.
Απαιτεί κάποιο ποσοστό συναισθηματικής νοημοσύνης το γεγονός ότι έχετε να κάνετε ουσιαστικά με παιδιά;
“Προφανώς και χρειάζεται γνώση, και από μας, και από τους προπονητές. Πρέπει να εξελίσσεσαι πάνω σε αυτό. Στο νοητικό, στο πως θα προσεγγίζεις τα παιδιά. Το κάνουμε και μέσω της ψυχολόγου που έχουμε εδώ στην ακαδημία. Δίνουμε μεγάλη βάση σε αυτό”.
Εξετάζονται κάποια νέα ταλέντα αυτή την περίοδο;
“Ναι, ναι συνεχώς. Η παρακολούθηση νέων ταλέντων και παιδιών που θα μπορούσαν να ενισχύσουν την ακαδημίας μας, είναι μια διαδικασία που συμβαίνει όλο το χρόνο. Θα έλεγα πως δεν είναι μια περίοδος. Προφανώς τώρα που είναι και τέλος της χρονιάς, γίνεται και πιο έντονη αυτή η αναζήτηση”.
Κι επειδή ο αν μη τι άλλο σοφός ελληνικός λαός, λέει αλήθεια όταν μιλάει για το μήλο που θα πέσει κάτω από τη μηλιά, είναι γνωστό πως το ποδόσφαιρο αποτελεί οικογενειακή υπόθεση για τον Γιώργο Γεωργιάδη, τα χνάρια του οποίου ακολουθεί επιτυχώς και ο γιος του. Ο Χάρης Γεωργιάδης, αποτελεί σημαντικό μέλος των ακαδημιών των “ασπρόμαυρων”, με τους οποίους έχει αναδειχθεί και πρωταθλητής Ελλάδος. Κατά πως φαίνεται, όσο κι αν οι εποχές αλλάζουν, η ΠΑΕ ΠΑΟΚ έχει ανάγκη από έναν Γεωργιάδη!
Γνωρίζουμε επίσης πως ο γιος σας αποτελεί μέλος των ακαδημιών και στέφθηκε πρωταθλητής με την Κ-17. Πόσο υπερήφανος είστε για τα επιτεύγματα του γιου σας, και τι είδους συμβουλές θα του δίνατε σχετικά με τη νοοτροπία του πρωταθλητισμού;
“Εγώ ως πατέρας, εντάξει και ως πρώην ποδοσφαιριστής, έχοντας περάσει όλη τη διαδρομή από παιδί, στον επαγγελματισμό, μέχρι και το τέλος της καριέρας μου, νομίζω έχω την εμπειρία που μπορώ να του δώσω κάποιες συμβουλές. Βέβαια, ο κάθε χαρακτήρας, το κάθε παιδί είναι διαφορετικό. Τουλάχιστον να έχει τη σωστή νοοτροπία, και να παλεύει κάθε μέρα για τα όνειρα του, ότι κι αν πετύχει”.
Τι έχετε να πείτε σχετικά με την πίεση μιας πιθανής σύγκρισης των δικών σας επιτυχιών, με την μελλοντική εξέλιξη του γιου σας;
“Σίγουρα δεν είναι εύκολο να συζητάμε, και να μιλάω γι’ αυτό. Ούτε από την πλευρά τη δική μου, ούτε από την πλευρά του γιου μου. Απλά νομίζω πλέον είναι μια κατάσταση που υπάρχει. Συμβαίνει και με άλλους πρώην ποδοσφαιριστές. Απλά πρέπει να το διαχειριστεί ο ίδιος. Από εμένα δεν υπάρχει καμία πίεση πάνω σε αυτό, και νομίζω ότι και ο ίδιος το αντιλαμβάνεται έτσι. Κάθε αθλητής σε ακαδημίες, είτε σε επαγγελματικό επίπεδο, είναι ο ίδιος του ο εαυτός. Δεν είναι ο γιος του οποιουδήποτε. Οπότε συνεχίζει τη δική του διαδρομή”.
Θα θέλαμε ένα σχόλιο σας σχετικά με τον τελικό Κυπέλλου, από τον οποίο δεν έχουν περάσει πολλές μέρες, και υπάρχουν ακόμη εξελίξεις γύρω από αυτόν.
“Σίγουρα το λυπηρό ήταν, αυτά όλα τα επεισόδια που γίνανε. Δεν άρεσε σε κανέναν υγιή και σκεπτόμενο φίλαθλο όλο αυτό το σκηνικό που ζήσαμε. Από εκεί και πέρα στο αγωνιστικό, νομίζω δεν έγινε ένα καλό παιχνίδι. Οι ομάδες φάνηκαν πολύ αγχωμένες για το τρόπαιο. Φάνηκαν ισοδύναμες, και κρίθηκε από ένα πέναλτι κατ’ εμέ πολύ αμφισβητούμενο, ως προς το ότι πιστεύω πως δεν ήτανε. Αλλά, εντάξει αυτά γίνονται σε ένα ποδοσφαιρικό παιχνίδι, και σίγουρα ο Παναθηναϊκός στάθηκε αρκετά τυχερός στο δεύτερο ημίχρονο, που ο ΠΑΟΚ θα μπορούσε να ισοφαρίσει και να στείλει το ματς στην παράταση, που θα ήτανε και πιο δίκαιο. Έτσι είναι όμως τα μονά παιχνίδια, οι τελικοί… Αυτός που είναι πιο τυχερός, πιο καλός, μπορεί να κερδίσει ένα τρόπαιο, και γι’ αυτό να δώσω συγχαρητήρια στον Παναθηναϊκό”.
Ποια είναι η πρόβλεψη σας για τον τελικό του Champions League, που θα βρίσκεται ένας Έλληνας αυτή τη στιγμή;
“Η Ρεάλ Μαδρίτης είναι η βασίλισσα του Champions League. Έχει πάρει τα περισσότερα, έχει τη βαριά φανέλα… Η Λίβερπουλ είναι τα τελευταία χρόνια, ίσως η κορυφαία ομάδα στην Ευρώπη. Το βλέπω ανοιχτό παιχνίδι. Νομίζω θα γίνει καλό παιχνίδι. Εμείς και λόγω Τσιμίκα, θα έλεγα πως θα ήθελα να κερδίσει η Λίβερπουλ. Από κει και πέρα, θα απολαύσουμε ένα ωραίο ποδοσφαιρικό παιχνίδι”.
Υπάρχει τελικά κάποιο αισιόδοξο μήνυμα για τη συνέχεια του ελληνικού ποδοσφαίρου, που θα παρακινήσει ακόμη περισσότερα νέα παιδιά να μπούνε στον κόσμο του;
“Τα νέα παιδιά πρέπει να μπούνε έτσι κι αλλιώς. Αυτοί που έχουν τη θέληση, και την όρεξη το κάνουν για τον εαυτό τους. Δεν το κάνουν για το γύρω-γύρω. Από εκεί και πέρα, δεν ξέρω τι να πω… Πάρα πολλά χρόνια τα ίδια πράγματα ακούμε, τα ίδια πράγματα γίνονται… Η ευχή μου είναι να γίνει, αλλά δεν ξέρω πώς μπορεί να γίνει όλο αυτό… Να καθαρίσει το ποδόσφαιρο, να έχουμε ένα ποδόσφαιρο όπως παίζεται στην Ευρώπη!”
