Μια πονεμένη ιστορία όλο αυτό το διάστημα εξελίσσεται στις τάξεις των Αβαντίδων, μία ομάδα που αποτέλεσε τη «ναυαρχίδα» του Ευβοϊκού αθλητισμού τα τελευταία χρόνια έχει την τύχη του «Τιτανικού».
Παγόβουνο τα μύρια οικονομικά προβλήματα, ανάγκασαν τον μεγαλομέτοχο και τους συν αυτώ να αποχωρήσουν από μια ομάδα που έκανε υπερήφανη την Εύβοια. Σε καιρούς χαλεπούς για τον δύσμοιρο ευβοϊκό αθλητισμό οι γυναίκες των Αβαντίδων αποτέλεσαν μια πραγματική όαση. Οι παίκτριες πλέον βρήκαν ή θα βρουν άλλες ομάδες να τις δεχτούν στα σπλάχνα τους, το προπονητικό τιμ αποτελεί κι αυτό παρελθόν ενώ η ΕΠΟ στον πρόσφατο καταρτισμό των ομίλων για το νέο πρωτάθλημα (αρχίζει 19-20/11) έβαλε τις Αβαντίδες στον Βόρειο όμιλο με ΠΑΟΚ και λοιπές δυνάμεις προφανώς περιμένοντας τους τίτλους τέλους και επίσημα γι’ αυτή την ομάδα.
Το επικείμενο Δ.Σ. απλά θα αποτελειώσει την ομάδα με καμία διάθεση ανάληψης από κάποιους πολυσχήμονες παράγοντες, με την ομάδα πλέον αν μη τι άλλο να ψάχνει για νέα αγωνιστική και όχι μόνο ταυτότητα. Δυστυχώς στην Χαλκίδα δεν υπάρχουν Σαββίδηδες ούτως ώστε να εμπλακούν στα του γυναικείου ποδοσφαίρου. Ο ΠΑΟΚ μπορεί να είναι άτρωτος και αχτύπητος στον Ελλαδικό χώρο, όμως ήταν τυχερός που μαζί με την ανδρική ομάδα «ποτίζεται» και η γυναικεία από τον μεγαλομέτοχο του.
Στην Χαλκίδα της μιζέριας δεν θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση και το γυναικείο ποδόσφαιρο. Απλά μας έδωσε κάποιες ελπίδες οι οποίες αποδείχθηκαν στην πορεία «φρούδες». Και όπως λέει και το λαϊκό άσμα με τον Μπάμπη Τσετίνη «ότι αρχίζει ωραίο τελειώνει με πόνο οι πικραμένες καρδιές το ξέρουνε μόνο… ».
