Η πρώτη αγωνιστική του Μουντιάλ του Κατάρ ανήκει πια στο παρελθόν και μαζί στις επόμενες γραμμές θα ταξιδέψουμε μέχρι το Κατάρ για να δούμε κάποια γεγονότα που προσέλκυσαν το ενδιαφέρον μας και δεν αφορούν τόσο τα σκορ,τα γκολ και τις βαθμολογίες.
Νομίζω ότι οι πιο παρατηρητικοί έχετε ήδη αρχίσει να σκέφτεστε όσα θα ακολουθήσουν…
Το ευτράπελο της ποινικοποίησης της μπύρας και οι Κροάτες
Η σχέση του Κατάρ με το αλκοόλ είναι ότι χειρότερο υπάρχει στη χώρα των αμμόλοφων μετά τον συσχετισμό της με τα ανθρώπινα δικαιώματα. Αυτό δεν γινόταν να αφήσει,όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό,ανεπηρέαστη τη μπύρα.Το αγαπημένο ποτό των ποδοσφαιρόφιλων έγινε για τους φιλάθλους που ταξίδεψαν στη Μέση Ανατολή ένας καρπός απαγορευμένος που χρειάζεται θάρρος για να τον καταναλώσεις.Αυτό βέβαια φαίνεται πως περίσσευε στους Κροάτες,οι οποίοι με παρρησία τα ήπιαν στις κερκίδες την ώρα του αγώνα της Εθνικής τους με το Μαρόκο για να δείξουν στη FIFA πως “δε μπλέκεις με Βαλκάνιους”.
Η επιστροφή στις ρίζες και η πίστη στη “Γη της ευκαιρίας”
Τα αδέρφια Γουίλιαμς αποτελούν άλλη μια ιδιόμορφη περίπτωση στα χρονικά του ποδοσφαίρου.Δεν είναι οι πρώτοι που αγωνίζονται κάτω από διαφορετικές σημαίες.Αυτό που ξεχωρίζει στην περίπτωση τους όμως είναι η αγάπη που τους ώθησε να πάρουν δύο ξεχωριστές και εν μέρει γενναίες αποφάσεις.Από τη μια πλευρά υπάρχει ο Ινιάκι που για χάρη του πατέρα του και μιας υπόσχεσης που κάποια στιγμή του είχε δώσει αρνήθηκε να συνεχίσει να φορά τα χρώματα της Ισπανίας για να αγωνιστεί τελικά υπό τον ύμνο της πατρίδας των γονιών του.Από την άλλη έχουμε τον Νίκο,ένα παιδί μεταναστών από τη Γκάνα που δεν γνώρισε άλλη πατρίδα πέρα από τη Βασκονία.Για αυτό και τώρα την εκπροσωπεί με το ταλέντο στη “φούρια ρόχα”.Κάπως έτσι καταλήγουμε στα αδέρφια Γουίλιαμς που τους χειμώνες καταπλήσσουν το Μπιλμπάο και στα διαλείμματα χωρίζουν ταξιδεύοντας σε άλλες πολιτείες.
Η σύγκρουση του καθήκοντος με το συναίσθημα και ο σεβασμός στη χαμένη πατρίδα
Στη φωτογραφία βλέπουμε τον Εμπολό μετά το γκολ του ενάντια στο Καμερούν.Ο Ελβετός μόλις έχει σκοράρει ενάντια στην πατρίδα των γονιών του τους οποίους η μοίρα τελικά έστειλε στην Ελβετία που τελικά γεννήθηκε κι ο ίδιος.Η κίνηση του λοιπόν να σεβαστεί (και) τη δική του χαμένη πατρίδα αξίζει τον απεριόριστο σεβασμό μας.
Λούκα Μόντριτς,ο διαχρονικός,ο ανεξάντλητος
Τι να πει κανείς για αυτόν τον παίκτη;Η καριέρα του μοιάζει σαν μια διαρκής προσπάθεια να μας κάνει εντύπωση.Πρώτα ήταν ένας λιλιπούτειος μέσος στην Τότεναμ.Μετά έγινε μια πάράξενη μεταγραφή για τη Ρεάλ Μαδρίτης.Έπειτα άρχισε να ανεβαίνει στις τάξεις της “Hrvatska” ωσότου έγινε αρχηγός της.Τώρα έχει μείνει στη μνήμη ως ο πρώτος “Magic Luka” που γνωρίσαμε και αυτή του την υπόσταση φρόντισε να μας τη θυμίσει με ένα ακόμα ρεκόρ,αφού εκτός των άλλων είναι και ο πρώτος ποδοσφαιριστής που κατάφερε να αγωνιστεί σε Παγκόσμιο Κύπελλο και Πρωτάθλημα Ευρώπης σε τρεις διαφορετικές δεκαετίες (’00,’10,’20).Κυρίες και κύριοι χειροκροτήστε μαζί μας τον διαχρονικό και ανεξάντλητο Λούκα Μόντριτς.
Άντριες Νόπερτ:Από το τίποτα στην κορυφή σε ένα βράδυ
Για πολλούς ανθρώπους το Μουντιάλ του Κατάρ είναι ένα αγκάθι σαν αυτά που περιβάλλουν τα πολύ όμορφα λουλούδια και μας τσιμπούν για να μας κάνουν να τα προσέξουμε.Στον κόσμο όμως θα βρούμε και έναν που αυτοί οι αγώνες θα του μείνουν αξέχαστοι και αυτό δε θα συμβεί για τους λάθος λόγους.Μιλάμε φυσικά για τον Άντριες Νόπερτ που απέναντι στη Σενεγάλη έκανε πραγματικότητα ένα όνειρο που μέχρι πριν 2,5 χρόνο έμοιαζε “θερινής νυκτός”.Ο πορτιέρο των “οράνιε” στην πρεμιέρα χάρισε στον εαυτό του την ευχαρίστηση του να “μην τα παρατάς” και αυτό τον κατέστησε ανίκητο για τους αντιπάλους του που μπροστά στην ίδια τη ζωή που μόλις είχε κερδίσει έμοιαζαν πολύ μικροί για να τον καταβάλουν.
Με λένε Στέφανι Φραπάρ και ήρθα να σας κατακτήσω!
Το όνομα της ίσως να μη σας λέει και πολλά.Η φιγούρα της όμως μέσα στο γήπεδο δε μπορεί να μη σας θυμίζει κάτι.Πρόκειται για την κορυφαία γυναίκα διαιτήτρια της δικής μας και ίσως όλων των εποχών.Η Στέφανι Φραπάρ αυτή που ανέδειξε και την “άλλη πλευρά του φεγγαριού”.Χάρη σ’ αυτή και τις πρωτιές της αναγνώρισε το ανδρικό κοινό του ποδοσφαίρου τη δυνατότητα και την ικανότητα που έχουν και οι γυναίκες να διευθύνουν ένα ποδοσφαιρικό παιχνίδι.Κι αυτό η Φραπάρ το πέτυχε όντας η πρώτη γυναίκα που διηύθυνε:
- Τελικό ευρωπαϊκού Super Cup (2019)
- Αγώνα Champions League (2021)
- Αγώνα προκριματικών Mundial (2021)
- Τελικό Κυπέλλου Γαλλίας (2022)
Επιπροσθέτως,τα πεπραγμένα της έρχεται να εμπλουτίσει το πιο πρόσφατο από τα επίτευγμα της,το οποίο εντοπίζετε στον αγώνα Μεξικό – Πολωνία για τον Γ’ όμιλο του Παγκοσμίου Κυπέλλου.Με την έναρξη αυτού του αγώνα,η διαιτήτρια από τη Γαλλία έγινε η πρώτη γυναίκα που σφυρίζει σε Μουντιάλ ανδρών προσθέτοντας έτσι άλλη μια μοναδική στιγμή στο βιογραφικό της.Τέλος,αξίζει να σημειωθεί πως η Γαλλίδα ρέφερι δεν είναι η μόνη γυναίκα διαιτήτρια στο τουρτνουά καθώς θα δούμε άλλες δύο συναδέλφους της σε αυτό.Μαζί της λοιπόν θα σφυρίξουν η Σαλίμα Μουκανσάγκα από τη Ρουάντα και η Γιοσίμι Ιαμάστα από την Ιαπωνία.
Δεν θα τους κλείσετε εσείς το στόμα!Το κάνουν μόνοι τους!
Η Εθνική Ομάδα της Γερμανίας βρήκε για άλλη μια φορά τον τρόπο να μείνει στην ιστορία.Η πρωτοβουλία των ποδοσφαιριστών της “National Manschaft” να καλύψουν τα στόματα τους κατά τη διάρκεια της ομαδικής αναμνηστικής φωτογραφίας τους καταδεικνύει ξεκάθαρα το καθεστώς υπό το οποίο διεξάγεται η διοργάνωση του Κατάρ και πρέπει να αποτελεί βασική εικόνα του μηνύματος που στέλνει το ποδόσφαιρο στον εαυτό του ώστε να μην υποπέσει ποτέ ξανά στα ίδια λάθη.
Μπορεί ένα περιβραχιόνιο να αλλάξει το ποδόσφαιρο;
Η απαγόρευση από τη FIFA προς τους αρχηγούς των εθνικών ομάδων που συμμετέχουν στην καμπάνια του “One Love” να φορέσουν το ανάλογο περιβραχιόνιο με την πολύχρωμη καρδιά που αφορά τη στήριξη της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας έφερε κύμα αντιδράσεων από τα μέλη της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Ποδοσφαίρου.Ωστόσο μια εξ’ αυτών ήταν αυτή που έκανε τη διαφορά κυρίως λόγω της διάθεσης που είχε η χώρα που αντέδρασε να “τραβήξει το σκοινί”.Πρόκειται για τη Δανία η οποία μέσω του προέδρου της ομοσπονδίας της εξέφρασε την πιθανότητα να φύγει από τη FIFA αν δεν αλλάξει κάτι στο υπάρχον τοπίο.
Πόσο πιο όμορφο και καθαρό μπορούν να κάνουν τον κόσμο οι Ιάπωνες;
Η παράδοση των Ιαπώνων σχετικά με το πόσο εύκολα μπορούν να κλέψουν την παράσταση συνεχίζεται και σε αυτό το Μουντιάλ.Οι κάτοικοι της χώρας του ανατέλλοντος έχοντας αρχίσει από το προηγούμενο Παγκόσμιο Κύπελλο δεν σταματούν να παραδίδουν μαθήματα πολιτισμού αποδεικνύοντας ότι αποτελούν ένα διαρκές παράδειγμα προς μίμηση.Εμείς σημειώνουμε και επικροτούμε τις πράξεις τους για άλλη μια φορά,διότι απέδειξαν και πάλι πόσο μακριά είναι όσον αφορά όχι την χιλιομετρική αλλά την “αξιακή τους απόσταση” από τον δήθεν ανεπτυγμένο δυτικό πολιτισμό.
Καλώς ήρθατε στο ποδόσφαιρο των ατελείωτων λεπτών
Το Παγκόσμιο Κύπελλο του Κατάρ πέρα από τα όσα κουβαλούσε ως τη σέντρα του,έχει δημιουργήσει και νέα ζητήματα τα οποία το κρατούν καυτό και μετά από αυτή.Το σημαντικότερο από αυτά και σίγουρα ένα θέμα που θα μας απασχολήσει αρκετά το επόμενο διάστημα είναι ο καταλογισμός δεκάδων λεπτών καθυστερήσεων ανά αγώνα.Η Παγκόσμια Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου φαίνεται πως κάνει πράξη τις ιδέες που εξέφρασε δημόσια πριν από λίγο καιρό για αγώνες 100 λεπτών κ.λ.π.,αφού όπως φαίνεται και από την καταμέτρηση των στατιστικών των πρώτων τεσσάρων αγώνων της φετινής διοργάνωσης ο μέσος όρος καθυστερήσεων σε αυτούς ήταν 13,5 λεπτά.Η μεγαλύτερη διάρκεια έχει εντοπιστεί στον αγώνα Αγγλία – Ιράν με τα 25 λεπτά να είναι ο χρόνος που κρατήθηκε συνολικά.Ενώ η μικρότερη διάρκεια καθυστερήσεων μεταξύ των τεσσάρων αγώνων είναι τα 12 λεπτά που κρατήθηκαν στο εναρκτήριο αγώνα ανάμεσα σε Κατάρ και Εκουαδόρ.Όπως φαίνεται πλέον οι διαιτητές δεν θα τσιγκουνεύονται ούτε θα κάνουν τα στραβά μάτια.Οπότε οι πιο δύσκολες μέρες είναι μπροστά για το αγαπημένο μας άθλημα.
Αυτά είναι σε γενικές γραμμές όσα αξίζει ως μας προξένησαν το ενδιαφέρον όσον αφορά την πρώτη αγωνιστική του πολύπαθου Παγκοσμίου Κυπέλλου του Κατάρ.
