Αγγλία – Γαλλία 1-2
Το παιχνίδι που θα δούμε βήμα βήμα παρακάτω, αποτελεί μια από τα κλασσικότερες μονομαχίες του ευρωπαϊκού και κατ’ επέκταση του παγκόσμιου ποδοσφαίρου και ευτυχώς εχθές το βράδυ δεν μας απογοήτευσε για ακόμα μια φορά.
Η αρχή είναι το ήμισυ του παντός
Ας πάμε όμως στην ουσία. Ο αγώνας ξεκίνησε με τις δύο ομάδες να προσπαθούν να καταπλήξουν τον αντίπαλο. Οι Γάλλοι αρχικά μετατόπισαν το βάρος της επίθεσης τους από τα αριστερά και τον Κιλιάν Εμπαπέ και τα αριστερά στον Ουσμάν Ντεμπελέ στα δεξιά. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα δύο σέντρες εκ των οποίων βρήκε το κεφάλι του Ζιρού ζεσταίνοντας τον Πίκφορντ που μπλόκαρε σχετικά εύκολα στο κέντρο της εστιας.Κάπως έτσι κύλησε το πρώτο τέταρτο των “τρικολόρ” στο παιχνίδι πριν να έρθει ο ανέλπιστος ήρωας για τον αγώνα και τους “μπλε”, Ορελιέν Τσουαμενί που παίρνοντας την πρωτοβουλία να σουτάρει σε μια αντεπίθεση των Γάλλων στο 17′ ξάφνιασε θεατές και αντιπάλους βάζοντας μπροστά την ομάδα του με 0-1.
Στον αντίποδα, οι Άγγλοι μαχητές του Γκάρεθ Σαουθγκέιτ πέρασαν ένα άνοστο πρώτο εικοσάλεπτο. Για την ακρίβεια, είχαν την ευκαιρία να βάλουν και αυτοί φωτιά στον αγώνα με δύο κλεψίματα στη μεσαία γραμμή που όμως δεν κατέληξαν κάπου, διότι στην περίπτωση του Σάκα οι αμυνόμενοι γύρισαν γρήγορα και σε αυτή του Ράις το γλυκό χάλασε από τα πόδια του κλέφτη όπου μετά από κακή πάσα στον Κέιν ανάγκασε τη μπάλα να γυρίσει πίσω.Έτσι,το άνοστο πρώτο μισό (του πρώτου ημιχρόνου) των Άγγλων έδωσε τη θέση του σε μια πιο δυναμική προσέγγιση του αγώνα από τα “τρία λιοντάρια”,η οποία περιείχε ένα πολύ καλό αλλά άστοχο μακρινό σουτ του Χάρι Κέιν και διάφορες προσπάθειες των παικτών του Σαουθγκέιτ να σπάσουν την τελευταία γραμμή άμυνας των Γάλλων.Μέχρι και το 45′ όμως τίποτα δεν άλλαξε και η γραμμή Μαζινό των παιδιών του Ντεσάμπ άντεξε κάθε κλυδωνισμό ή υποψία αυτού, ακόμα κι όταν παρολίγο να αυτοκαταστραφεί με την κλωτσιά του Ουπαμεκανό στον Κέιν (ευτυχώς για τους Γάλλους) εκατοστά έξω από την περιοχή.
Ο ιστορικός Χάρι
Το δεύτερο ημίχρονο ξεκίνησε όπως ακριβώς τελείωσε το πρώτο.Δηλαδή, με τους Άγγλους να πιέζουν ουσιαστικά και τους Γάλλους να προσπαθούν να διαφυλάξουν τα προ αρκετών λεπτών κεκτημένα.Υπάρχει βέβαια μια βασική διαφορά των δύο περιοδων και αυτή δεν είναι άλλη από το πέναλτι – γκολ του Κέιν. Ο φορ της Τότεναμ, που στο πρώτο ημίχρονο χάλασε το απόλυτο που είχε σε γκολ ανά τελικές στην εστία, δεν λάθεψε και έφερε το ματς στο 1-1 (54′) ισοφαρίζοντας έτσι και τον Γουέιν Ρούνεϊ στην πρώτη θέση των σκόρερ της Αγγλίας. Το γκολ του Κέιν πέρα από μια στιγμή αφέλειας της ομάδας του έφερε μια νηνεμία ενός τετάρτου.Όσπου ήρθε ο Μαγκουάιρ για να μας δείξει για άλλη μια φορά ποσο μικρή είναι στο ποδόσφαιρο η απόσταση που χωρίζει τη χαρά από τη λύπη. Τα δεινά όμως δεν σταμάτησαν εκεί.
Ο σπουδαίος Ζιρού και το τιμονι
Με την Αγγλία να κάνει αισθητή την παρουσία της σε καθε ευκαιρία και τις πλευρές της Γαλλίας αμπαρωμένες από τους αμυντικούς του Σαουθγκέιτ εμεναν μόνο δύο παίκτες των “τρικολόρ” που μπορούσαν να επιδράσουν καθοριστικά στον αγώνα μετά και την ισοφάριση των “λιονταριών”. Αυτοί ήταν ο Αντουάν Γκριεζμάν και ο Ολιβιέ Ζιρού. Ο μεν Γκριεζμάν διότι επέλεξε να τον αφήσει να αλωνίζει ο αγγλικός άξονας και ο δε Ζιρού επειδή τον μάρκαρε ο Χάρι Μαγκουάιρ. Οι τρεις ήταν και αυτοι που τελικά με τις ενέργειες τους έκριναν τον αγώνα.Όταν στο 78ο η ομάδα του Ντεσάμπ έφτασε στο δεύτερο για εκείνη τέρμα μετά από σέντρα του Γκριεζμάν και κεφαλιά του Ζιρού που αλλοιώθηκε βρίσκοντας το σώμα του Μαγκουάιρ.Έτσι οι “τρικολόρ” συνεχίζουν με οδηγό τον Ζιρού, αλλά και με την απειροελάχιστη αρωγή της τύχης, παίρνοντσς την πρόκριση για την πολυπόθητη 4αδα και δείχνοντας πολύ ικανοί για το repeat.
Ο μοιραίος Κέιν
Οι Άγγλοι,σαν να μην τους έφτανε το πικρό καρδιοχτύπι με τον Χάρι Μαγκουάιρ (όπως διαβάσατε παραπανω), τους έλαχε να δούν στο 84ο λεπτό και τον Κέιν να στέλνει από την άσπρη βούλα τη μπάλα στα “πουλιά” την ώρα που η ομάδα του βρισκόταν πίσω στο σκορ και έψαχνε να βρει τη σωτηρία.
Τελικά, τα αγόρια του Σαουθγκέιτ δε σώθηκαν ποτέ και γυρίζουν στην πατρίδα διαψεύδοντας για άλλη μια φορά τις μεγάλες προσδοκίες που προέκυψαν. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μη δούμε τον Μπέλιγχαμ στα ακόμα πιο κρίσιμα, στα οποία έκλεισε θέση ο Λιορίς.
Υ.Γ.1: Υπόκλιση στον μεγάλο Ντέκλαν Ράις που πήρε στο Κατάρ μια άδεια βαλίτσα για να έχει το τρόπαιο την άπλα του όταν “γυρίσει σπίτι”.Ντέκλαν ευχόμαστε τα καλύτερα την επόμενη φορά.
Υ.Γ.2: Ο Κέιν έφτασε τα 53 γκολ για λογαριασμό των “τριών λιονταριών” σε 80 αγώνες. Αυτοί είναι 40 λιγότεροι από τον Γουέιν Ρούνεϊ με τις 120 συμμετοχές.
Υ.Γ.3: Το γκολ του Κέιν σε συνάρτηση με το γκολ του Ζιρού έχουν φέρει τους πρώτους σκόρερ των δύο χωρών στα ίδια τέρματα (53).
Υ.Γ.4: “It’s not coming home. We go home!”
Αυτή είναι η πρόταση μας για το νέο σύνθημα των Άγγλων οπαδων, διότι μετά από τόσες αποτυχίες πιστεύουμε πως πρέπει το υπάρχον να αλλαχθεί. Έστω και για το γούρι.
Υ.Γ5: Καλά τα λέμε για τον Ζιρού και τον Έμπαπέ που τα βαζουν, αλλά υπαρχει κι ο Γκριεζμάν που τα δημιουργεί και αξίζει εξίσου την προσοχή και τον θαυμασμό μας.
