Το ποδόσφαιρο από μόνο του είναι ένα πολύ ωραίο άθλημα, όμως υπάρχουν μέρες σαν τη σημερινή που το κάνουν ακόμα ωραιότερο χάρη στις ιστορίες και τα συμβάντα που “γεννάει” η ζωή.
Στην Ελλάδα είχαμε σήμερα το παράδειγμα του Κοσμά Τσιλιανίδη που θέλοντας να δείξει την αλληλεγγύη του στους ανθρώπους που αγωνίζονται αυτή τη στιγμή ενάντια στον καρκίνο ξύρισε το κεφάλι του κερδίζοντας δικαίως το χειροκρότημα όλων μας.
Από την άλλη, στο εξωτερικό είχαμε την επιστροφή στα γκολ του Σεμπαστιάν Αλέ, ο οποίος αν και λίγους μήνες πριν κλήθηκε να αντιμετωπίσει τον πιο δύσκολο αντίπαλο της ζωής του, τελικά βγήκε νικητής σκοράροντας ένα τέρμα απέναντι στην άμυνα της Φράιμπουργκ που έμοιαζε τόσο μικρή μπροστά στο πανύψηλο εμπόδιο που κατάφερε και υπερκέρασε ο Ιβοριανός.
Καταλήγοντας, θα ήθελα να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στο ποδόσφαιρο που αν όντως είναι “καθρέφτης” της κοινωνίας τότε αντικατοπτρίζει μια κοινωνία στην οποία θα ήθελα να ζω.
Υ.Γ.: Μη φοβάστε να λέτε τη λέξη καρκίνος, γιατί τότε σημαίνει ότι διστάζετε να τον αντιμετωπίσετε, άρα η ήττα είναι προδιαγεγραμμένη.
