Πολύς λόγος γίνεται περί… αντρικού και γυναικείου μπάσκετ.Πρέπει να καταλάβουμε ότι το μπάσκετ είναι ένα και δεν διαιρείται.Αν θέλουμε να διευκρινίσουμε, οι σωστοί όροι είναι «μπάσκετ αντρών» και «μπάσκετ γυναικών».
Γράφει ο coach Πάνος Παναγιωτόπουλος
Το μπάσκετ τα τελευταία χρόνια έχει αλλάξει ρότα. Βασίζεται πολύ στα
αθλητικά στοιχεία κάθε αθλητή, ενώ η ατομική βελτίωση των παικτών/παικτριών, βρίσκεται πλέον στο καθημερινό τους πρόγραμμα. Εν έτη 2021 παρακολουθούμε αθλητές και αθλήτριες να εστιάζουν πολύ στο σώμα του, στη σωστή εκγύμναση, προκειμένου να έχουν καλύτερα αποτελέσματα στο γήπεδο.Άλλωστε το απαιτεί και η ταχύτητα του παιχνιδιού, η οποία έχει αυξηθεί.
Παρόλα αυτά, όσο πιο γρήγορο και να γίνει το μπάσκετ, η οξύτητα ενός
αθλητή δεν κερδίζεται εύκολα.Αν δε, ο αθλητής ή η αθλήτρια συνδυάσει την
οξύτητα με ένα καλογυμνασμένο σουλούπι που θα του επιτρέπει να ελίσσεται
παραπάνω στο γήπεδο, τότε ο αυτός ο συνδυασμός είναι μοναδικός.
Οι φετινοί τελικοί της Α1 Γυναικών μας έδειξαν που πάει το μπάσκετ και πως
θα πρέπει να ακολουθηθεί από ομάδες, προπονητές και δημοσιογράφους.Ας
ξεκινήσουμε από τους τελευταίους…
Λίγοι είναι εκείνοι που ακολουθούν και καταγράφουν τα τεκταινόμενα του
μπάσκετ γυναικών.Η κάλυψη από τα κανάλια είναι ανεπαρκέστατη και η μόνη
δίοδος να παρακολουθήσει κανείς αγώνα μπάσκετ γυναικών, είναι να βρεθεί
στο γήπεδο ή σε κάποιο κανάλι του YouTube.Στον 21 ο αιώνα, ενώ όλα έχουν
προχωρήσει, οι γυναίκες εξακολουθούν να βρίσκονται ακόμη στην αφάνεια
στα ομαδικά αθλήματα, όπως είναι και το μπάσκετ.
Στους φετινούς τελικούς παρακολουθήσαμε ομάδες με κορμιά, παίκτριες που
έχουν φυσική κατάσταση και εξαιρετικά γυμνασμένα κορμιά.Βεβαίως είδαμε
και παίκτες που δεν μπορούμε να τις χαρακτηρίσουμε ως αθλητικές, αλλά η
ψυχή τους, η οξύτητα τους, επικάλυψε τις σωματικές αδυναμίες τους.
Όλα ξεκινάμε από τις ακαδημίες και από τον τρόπο εκμάθησης του
αθλήματος.Ήδη υπάρχει μεγάλος ρατσισμός, αφού σε αρκετές ομάδες (έχω
την τύχη να βρίσκομαι σε ομάδα που προσέχει το ίδιο αγόρια και κορίτσια)
υπάρχει άτυπος διαχωρισμός στον τρόπο εκμάθησης.Δηλαδή σε ένα τμήμα
2009 αγοριών, ο προπονητής θα μάθει τα παιδιά να πασάρουν, να σουτάρουν, θα προσπαθήσει να τους κάνει έναν πρόλογο στις αποστάσεις και στις θέσεις που θα πρέπει να έχουν μέσα στο γήπεδο.
Σε ένα αντίστοιχο τμήμα κοριτισών, ο εκάστοτε έμπειρος προπονητής
αρκεστεί σε παιχνίδια που ουδεμία σχέση έχουν με το μπάσκετ.Δηλαδή, δεν
υπάρχει ισοτιμία και ίδια συμπεριφορά σε δύο ηλικιακά τμήματα, που το μόνο
που τους διαχωρίζει είναι το φύλο.Οι δυνατότητες είναι οι ίδιες, μπορεί
κάποια παιδιά να έχουν μεγαλύτερη δύναμη, αλλά αυτό δεν έχει καμία
σημασία.Η εκμάθηση στα βασικά του αθλήματος, δεν επιτρέπεται να κάνει
διακρίσεις.Έτσι τα παιδιά ωθούνται στην κέντρα ατομικής βελτίωσης, όχι για
να βελτιώσουν μια αδυναμία τους, αλλά για να μάθουν τα βασικά.
Όλα ξεκινάνε από τις ακαδημίες και από τον τρόπο που ο προπονητής
προσεγγίζει τα παιδιά.Ευτυχώς, βρίσκομαι σε μια ομάδα που ποτέ δεν έκανε
κάποια διάκριση.Πάντα φρόντιζε να παρέχει τα ίδια εχέγγυα σε όλους τους
αθλητές και τις αθλήτριες.
Χαριτολογώντας, εξάλλου όλοι ίδια συνδρομή δεν πληρώνουν;
