Πολλές τραγελαφικές έως και τραγικές ιστορίες, γύρω από τις σχέσεις του καθεστώτος της 21ης Απριλίου, με το Ελληνικό ποδόσφαιρο έχουν ειπωθεί ανά διαστήματα. Γεγονός πάντως είναι πως ήδη μετά την κήρυξη του στρατιωτικού νόμου η κυβέρνηση της Χούντας είχε καταλάβει την δύναμη και την απίστευτα δημοφιλή πειθώ, που είχε το ποδόσφαιρο στα πλατιά στρώματα.Έτσι ήδη από το 1967 ξεκίνησε μια διαδικασία αναδιάρθρωσης όλων των Αθλητικών Σωματείων απ’ την Α’ έως την τότε Δ’ Εθνική Κατηγορία με σκοπό όχι μόνο να εκκαθαριστούν τα σωματεία εκείνα που δεν είχαν στις διοικητικές όσο και έμψυχες τάξεις τους Εθνικόφρωνες, αλλά και με πρόσχημα την οικονομική διαφάνεια και συνέπεια προς την τότε ΕΠΑΕ και την λειτουργία ενός ιδιότυπου θεσμού Κυπέλλου, που απέτυχε παταγωδώς αφού συμπεριελάμβανε με έναν άναρχο τρόπο τα επαγγελματικά με τα ερασιτεχνικά σωματεία στις χαμηλές κατηγορίες.
Και πόσα άλλα άραγε… από τα όσα ακούστηκαν δεκαετίες μετά για το Γουέμπλει, τους ισχυρισμούς ότι στα ξερονήσια οι κρατούμενοι έπαιζαν μπάλα με τους δεσμοφύλακες όπως ο Μουστακλής και ο Παναγούλης, μέχρι τις τοποθετήσεις στρατιωτικών σε διοικητικά πόστα του Ελληνικού Αθλητισμού και τις αφανείς καταχρήσεις, τις κατασκευές γηπέδων και σταδίων με περίεργα κονδύλια και προϋπολογισμούς, έτοιμα και συνοδευόμενα από την τότε ρήση :”Κάθε χωριό και δρόμος, κάθε κωμόπολη και γήπεδο, κάθε πόλη και στάδιο…”.
Γραφικότητες γύρω από τον πολιτισμό και επιδρομή της κιτς φιλοσοφίας, που φυσικά δεν θα άφηνε αλώβητο και τον Ελληνικό Αθλητισμό, με τους ιδιοκτήτες των μεγάλων ΠΑΕ να διατηρούν για λόγους οικονομικούς και επιχειρηματικούς για 7 χρόνια άριστες σχέσεις με το Καθεστώς των “Απριλιανών”, προς χάριν των Ναυπηγείων, των Εργοστασίων και των Ξενοδοχειακών μονάδων.
Παραστατικό έως και χαρακτηριστικότατο παράδειγμα της εποχής ήταν όταν στο ματς της Λεωφόρου μεταξύ Παναθηναϊκού και Ολυμπιακού τον Νοέμβριο του 1967, παρουσία του “Υπουργού Εσωτερικών” Δικτάτορα Στυλιανού Παττακού, γνωστού για τα Φίλαθλα του αισθήματα το παιχνίδι διεκόπη με εντολή του ίδιου ώστε να κάνει παρατηρήσεις στον σταρ του Ολυμπιακού Γιώργο Σιδέρη για Αντιαθλητικό Παιχνίδι.Στα μέσα του δευτέρου ημιχρόνου, ένας ανώτερος αξιωματικός της αστυνομίας εισήλθε στον αγωνιστικό χώρο και πλησίασε τον διαιτητή, ο οποίο χωρίς να έχει καταλάβει τι συμβαίνει, συνέχιζε να ακολουθεί τις φάσεις του παιχνιδιού.Τότε ο αξιωματικός πλησίασε τον Γιώργο Σιδέρη και του ζήτησε να τον ακολουθήσει προς τις θέσεις που κάθονταν, ο υπουργός Εσωτερικών κ. Στυλιανός Παττακός μαζί με τον ΓΓΑ κ. Κίτσιο και τον Δήμαρχο Αθηναίων κ. Πλυτά.
Ο Παττακός είχε δώσει εντολή να διακοπεί το παιχνίδι, προκειμένου να πει… δυο κουβέντες στον επιθετικό του Ολυμπιακού, με αφορμή μία αψιμαχία του με τον Φραγκίσκο Σούρπη του Παναθηναϊκού.
Σύμφωνα με άρθρο του αξέχαστου Πάνου Γεραμάνη, ο οποίος είχε δώσει το «παρών» στο ματς, στην εφημερίδα «Νέα» ο διάλογος πήγε ως εξής:
Παττακός : Θέλω να ηρεμήσεις… παίζεις πολύ σκληρά…
Σιδέρης: Δεν παίζω σκληρά κύριε Υπουργέ απλά παίζω δυναμικά, γιατί το ποδόσφαιρο είναι ένα δυναμικό άθλημα…
Για την ιστορία το παιχνίδι έληξε με νίκη του Παναθηναϊκού με 1-0 στις καθυστερήσεις με έμμεσο του Τάκη Λουκανίδη που αμφισβητήθηκε από τους Ερυθρόλευκους. Αναφορικά με την παρέμβασή του στο ματς, ο Παττακός είπε: «Έχω παρακολουθήσει ξανά μεγάλους αγώνες και έχω δει πως καταλήγουν τα πράγματα αν τα αφήσεις ανεξέλεγκτα. Επέλεξα τον Σιδέρη για να του κάνω παρατήρηση, επειδή θεωρώ ότι ως προσωπικότητα θα κατεύναζε τα πνεύματα στην ομάδα του. Αν ήθελα να κάνω παρατήρηση στον Παναθηναϊκό, θα επέλεγα αντιστοίχως τον Δομάζο».
Σε κάθε περίπτωση εκείνη η θλιβερή επταετία άφησε το στίγμα της σε όλους τους τομείς πέραν του ποδοσφαίρου.Σε αυτό άφησε τη σιγουριά πως το Άθλημα αυτό πάντα γινόταν έρμαιο σε πάσης φύσεως απολυταρχικά καθεστώτα, τα οποία ήθελαν να το ελέγξουν με οποιονδήποτε τρόπο, το καθένα για το δικό του σκοτεινό σκοπό αλλά με βασικό κίνητρο τον έλεγχο των Λαϊκών μαζών.
