Σήμερα ο «Αθλητικός Κόσμος» έχει την τιμή & την χαρά να φιλοξενεί τον εξαιρετικό παλαίμαχο καλαθοσφαιριστή του ΚΑΟΔ, Στάθη Κεραμιτσόπουλο.
18 ολόκληρα χρόνια καριέρας (1984-2002), με περισσότερες από 450 συμμετοχές σε πρωτάθλημα & κύπελλο… όλα με την ομάδα της Δράμας. Είναι ένας απ’ τους λίγους καλαθοσφαιριστές, που πέρασε όλη την «μπασκετική» του ζωή σε έναν σύλλογο, αλλά και από τους ελάχιστους που έχουν αγωνιστεί σε όλες τις κατηγορίες στο μπάσκετ της χώρας μας.
Ο Δραμινός πάουερ φόργουορντ/σέντερ,μίλησε αποκλειστικάστο site μας για τις αναμνήσεις του με την «πορτοκαλί θεά», για τον αγαπημένο του ΚΑΟΔ, για την Εθνική Ελλάδας, αλλά και γενικότερα για το μπάσκετ.
1) Τι συναισθήματα σου άφησε η πορεία σου, στο χώρο του μπάσκετ;
«Η ενασχόλησή μου με το μπάσκετ με ολοκλήρωσε και σαν άνθρωπο. Έκανα πολλούς φίλους, γνώρισα συμπαίκτες, ανθρώπους και την αναγνώριση σε τοπικό επίπεδο. Αν κάποιος δεν έχει ασχοληθεί με τον αθλητισμό και με το συνεχές κυνήγι για τη νίκη μέσα από την άμιλλα, δεν μπορεί να καταλάβει τι εννοώ. Όταν σταμάτησα ένιωθα γεμάτος και είχα τη χαρά και την τιμή να παίξω σε όλες τις κατηγορίες. Τοπικό, Γ’ Εθνική, Β’ Εθνική, Α2 & Α1 με την ίδια ομάδα (ΚΑΟΔ), πλαισιωμένος με έναν βασικό κορμό παικτών και παραγόντων».
2) Τι σημαίνει ο ΚΑΟΔ για σένα Στάθη;
«Ο ΚΑΟΔ για μένα ήταν οικογένεια και ποτέ δεν προσπάθησα να φύγω από την ομάδα. Ήταν η μισή ζωή των εφηβικών και των μετεφηβικών μου χρόνων. Εκείνη την εποχή δεν μπορούσα να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς τον ΚΑΟΔ, τους συμπαίκτες μου, χωρίς το μπάσκετ. Με μία λέξη, ο ΚΑΟΔ ήταν η δεύτερη οικογένειά μου».
3) Μπορεί ο ΚΑΟΔ να επιστρέψει κάποια στιγμή στη Μπάσκετ Λιγκ;
«Για μένα η Μπάσκετ Λιγκ στην οποία βρέθηκε ο ΚΑΟΔ, ήταν πολυτέλεια για την κοινωνία της Δράμας, την οποία όπως φάνηκε δε μπόρεσε να την αντέξει. Για να φτάσει εκεί που έφτασε η ομάδα, κάποιοι άνθρωποι εκμεταλλεύτηκαν το όνομα του ΚΑΟΔ και όλο αυτό το οικοδόμημα το οποίο χτίστηκε μέχρι τότε από όλους τους ανθρώπους του μπάσκετ της Δράμας, έφτασε σε σημείο να γκρεμιστεί και ο σύλλογος να σβηστεί από τον χάρτη.
Είναι πολύ δύσκολο σε αυτή την εποχή να ξαναχτίσεις μία ομάδα από το μηδέν. Πιστεύω πως η ομάδα με τις προσπάθειες από τους ανθρώπους που την πλαισιώνουν τώρα, οι οποίοι είναι αγνοί μπασκετόφιλοι, μπορεί να φτάσει ξανά ψηλά γιατί ο κόσμος της Δράμας αγαπάει και το μπάσκετ, πέρα από το ποδόσφαιρο. Ελπίζω και πιστεύω πως θα έρθει ο καιρός να φτάσει η ομάδα να παίξει (αν όχι στην Μπάσκετ Λιγκ) στις μεγάλες κατηγορίες του Ελληνικού μπάσκετ. Μια υγιής ομάδα του ΚΑΟΔ, θα μπορούσε να σταθεί πολύ εύκολα στη Β’ Εθνική και γιατί όχι στην Α2».
4) Τι διαφορές πιστεύεις πως έχει το μπάσκετ στα χρόνια που αγωνιζόσουν, σε σχέση με αυτό που βλέπουμε εν έτη 2021;
«Το μπάσκετ πλέον είναι έτη φωτός μπροστά και η εξέλιξή του είναι ραγδαία. Είναι πολύ πιο γρήγορο και πιο αθλητικό σε σχέση με τα χρόνια που παίζαμε εμείς. Καμία φορά βλέπω παλιά βίντεο δικά μας, αλλά και από την Α1 και εκεί φαίνεται η διαφορά. Φαίνεται ξεκάθαρα πόσο μα πόσο πολύ έχει εξελιχθεί το άθλημα, ενώ το μπάσκετ στα χρόνια μας βασιζόταν πιο πολύ στη δύναμη και όχι τόσο στην τεχνική. Για να είσαι σήμερα καλαθοσφαιριστής πρέπει να είσαι δεκαθλητής πρώτα απ’ όλα. Επίσης έχει ξεφύγει και προπονητικά το μπάσκετ (κυρίως το Ελληνικό), και το βλέπουμε σε μεγάλες ομάδες στο εξωτερικό, οι οποίες έχουνε αρκετούς Έλληνες προπονητές».
5) Είναι εύκολο η Εθνική Ελλάδας να επανέλθει στα μετάλλια, σε μεγάλη διοργάνωση;
«Για να επανέλθει η Εθνική μας στα μετάλλια, θα πρέπει πρώτα να επανέλθουν οι μικρές Εθνικές ομάδες στα μετάλλια. Να βγάλουμε παίκτες που βγάζαμε στο παρελθόν, γιατί δυστυχώς οι Εθνικές ομάδες των εφήβων και των παίδων έχουν πολύ καιρό να πανηγυρίσουν μετάλλιο και αυτοί οι ελάχιστοι παίκτες που είναι ικανοί, χάνονται στις υψηλές απαιτήσεις των μεγάλων ομάδων.
Για να πάει λοιπόν η Εθνική μας μπροστά, πρέπει να υπάρχουν νεαροί παίκτες που να έχουν χρόνο συμμετοχής στις ομάδες τους και να γίνουν αυτοί πρωταγωνιστές. Το δικό μας πρωτάθλημα έχει μείνει πίσω σε σχέση με άλλα Ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, με αποτέλεσμα να μη μπορεί και η Εθνική μας να κάνει βήματα μπροστά. Μπορεί να έχουμε τον Αντετοκούνμπο και άλλους καλούς παίκτες, αλλά πιστεύω πως ακόμα δεν είμαστε έτοιμοι για να επιστρέψουμε στις παλιές επιτυχίες».
6) Ποιον εν ενεργεία καλαθοσφαιριστή θα ήθελες να αντιμετωπίσεις, αν έμπαινες σήμερα για έναν τελευταίο αγώνα στο παρκέ;
«Αυτή τη στιγμή θα παρακαλούσα να μπω ξανά στο παρκέ κι ας αντιμετώπιζα οποιονδήποτε καλαθοσφαιριστή. Μακάρι να είχα τις δυνάμεις να ξαναέπαιζα για μία νύχτα, γιατί μου λείπει πάρα πολύ το μπάσκετ, αν και κάποιες φορές παίζουμε με τους παλαιμάχους, διασκεδάζουμε και γινόμαστε ξανά μικρά παιδιά. Αυτόν τον οποίο βλέπω και σαν μέγεθος και σαν δύναμη, είναι ο ΛεΜπρόν Τζέιμς. Δεν θα μπορούσα να φανταστώ πως είναι να αντιμετωπίζεις και να μαρκάρεις αυτόν τον αθλητή. Επίσης, τον Γιάννη Αντετοκούνμπο, ο οποίος είναι δυνατός και εκπληκτικός σε κάθε τομέα. Είναι δύο παίκτες που τους θαυμάζω πολύ».
