Κάθε πόλη στην υφήλιο έχει και ένα δικό της ντέρμπι, μια ποδοσφαιρική κόντρα και έναν ανταγωνισμό που ξεκινάει από παλιά και έχει μια η’ και πολλές αιτίες… Άλλες φορές την χιλιομετρική απόσταση, άλλοτε τις κοινωνικοοικονομικές ανισότητες και άλλοτε τις ενδο-σωματειακές διαφωνίες που γίνονται διαλύσεις και αποχωρήσεις και σχηματισμός άλλων σωματείων και αθλητικών συλλογών με άλλους ηγήτορες.Στην συγκεκριμένη περίπτωση το αιώνιο ντέρμπι της Θεσσαλονίκης ξεκίνησε στις 9 Αυγούστου 1925 μεταξύ Άρη και’ ΠΑΟΚ και έληξε με 5-2 υπέρ των κιτρινόμαυρων και το διακύβευμα του πρώτου αυτού αγώνα δεν ήταν οι 3 βαθμοί αλλά τα κιτρινόμαυρα χρώματα του Βυζαντίου που θα κοσμούσαν την φανέλα της νικήτριας ομάδας…
Συγκεκριμένα η σπίθα που πυροδότησε το μίσος ανάμεσα στον «Θεό του πολέμου» και τον «Δικέφαλο αετό» μπήκε στις 9 Αυγούστου του 1925 και μάλιστα σε φιλική αναμέτρηση!
Μετά την Μικρασιατική καταστροφή, ιδρύθηκε στη Θεσσαλονίκη από τους πρόσφυγες η Ένωση Κωνσταντινουπολιτών (1924). Από την Ένωση Κωνσταντινουπολιτών Θεσσαλονίκης, προέκυψε αρχικά η ΑΕΚ Θεσσαλονίκης (1925) και ένα χρόνο αργότερα (1926) ο ΠΑΟΚ. Τα δύο σωματεία, ΑΕΚ Θεσσαλονίκης και ΠΑΟΚ συνυπήρξαν ως αντίπαλοι στο τοπικό πρωτάθλημα Θεσσαλονίκης για διάστημα τριών ετών, το Μάρτιο του 1929 όμως η ΑΕΚ Θεσσαλονίκης και ΠΑΟΚ συνυπήρξαν ως αντίπαλοι στο τοπικό πρωτάθλημα Θεσσαλονίκης για διάστημα τριών ετών, το Μάρτιο του 1929 όμως η ΑΕΚ Θεσσαλονίκης διαλύθηκε και απορροφήθηκε από τον ΠΑΟΚ.Ο Άρης που είχε ιδρυθεί από το 1914 αλλά και η ΑΕΚ Θεσσαλονίκης είχαν ως χρώματα το κίτρινο και το μαύρο με ξεκάθαρους συμβολισμούς για το Βυζάντιο. Στις τάξεις των φιλάθλων υπήρχαν μεγάλες κοινωνικές διαφορές. Ο κόσμος του ΠΑΟΚ είχε τη βάση του στου πρόσφυγες, που προσπαθούσαν να κάνουν ένα καινούργιο ξεκίνημα στη ζωή τους και οι οποίοι βίωναν δύσκολες καταστάσεις όπως γίνεται αντιληπτό. Αντιθέτως ο Άρης, που είχε βάση την περιοχή της Αγίας Τριάδας, προσέλκυε περισσότερο τους αστούς της εποχής.
Η κόντρα ανάμεσα στους δύο «αιώνιους»… φούντωσε όταν τέσσερις Κωνσταντινουπολίτες ποδοσφαιριστές του Άρη (Βεντουρέλης, Αρμάς, Πάγκαλος, Μαλτζέζος) άλλαξαν στρατόπεδο και πήγαν στην ΑΕΚΘ. Μάλιστα, ο πρώτος ύμνος του ΠΑΟΚ τόνιζε χαρακτηριστικά πως «δεν φοβόμαστε κανέναν, Άρη ούτε Ηρακλή, γιατί έχουμε αρχηγό μας Βεντουρέλη μερακλή»Έτσι το 1925 ο Άρης και ο ουσιαστικά «ανεπίσημος» ΠΑΟΚ αποφάσισαν πως δεν γινόταν δύο ομάδες της ίδιας πόλης να φέρουν τα ίδια χρώματα. Συνεπώς συμφώνησαν να δώσουν φιλικό ματς, ο νικητής του οποίου θα κατοχύρωνε τα κιτρινόμαυρα! Εδώ να σημειώσουμε τη σημασία και την βαρύτητα των φιλικών αναμετρήσεων για εκείνη την εποχή. Τα ματς αυτά θεωρούνταν σαν ένα είδος «μονομαχίας», λαμβάνοντας την ίδια αξία με τους επίσημους αγώνες.
Το παιχνίδι διεξήχθη στο γήπεδο του Ηρακλή, σε μια ιδιαιτέρως «φορτισμένη» και άκρως φανατισμένη ατμόσφαιρα…Εντάσεις, διακοπές, αλλά και σκληρό παιχνίδι, συνέθεσαν ένα σκηνικό που μόνο φιλικό δεν θύμιζε.
Ο ΠΑΟΚ θα αιφνιδιάσει τον δεδομένα πιο καλύτερό του (εκείνη την περίοδο) Άρη για να προηγηθεί με 0-2 στις αρχές του ημιχρόνου Ωστόσο ο «Θεός του πολέμου» θα απαντήσει και καταφέρνοντας να ισοφαρίσει σε 2-2 πριν το φινάλε του ημιχρόνου. Στο Β’ μέρος ο Άρης θα κυριαρχήσει πλήρως και καθώς με τρία ακόμη γκολ, θα φτάσει σε ένα πανηγυρικό όσο και επιβλητικό 5-2.Έτσι θα κατοχυρώσει για πάντα τα «κιτρινόμαυρα» χρώματα που φέρει έκτοτε, με τον ΠΑΟΚ να «αναγκάζεται» να επιλέξει στη συνέχεια τα «ασπρόμαυρα».
Να σημειώσουμε εδώ ότι ο αρχηγός των ηττημένων Α. Αρμάς, πρώην παίκτης του Άρη, πήρε αποχώρησε μαζί με την ομάδα του λίγο πριν τη λήξη του αγώνα, διαμαρτυρόμενος διότι ο διαιτητής Ι. Κωτούλας (Ηρακλή) καταλόγισε αυστηρότατο κατά της γνώμη τους πέναλτι…
