Θα πρέπει να αισθανόμαστε πολύ τυχεροί που έχουμε την ευχέρεια να διαθέτουμε δύο ομάδες όπως η Εθνικές μας Ομάδες Ανδρών και γυναικών στο πόλο. Δύο ομάδες που δεν κοιτούν αν έχασαν ή κέρδισαν στον προηγούμενο αγώνα, παραμόνο παλεύουν να τα καταφέρουν στον επόμενο απέναντι σε όποιον αντίπαλο και αν βρουν κι όσο ψηλό και αν είναι το “ανάστημα” του. Όπως συνέβη δηλαδή και στον αγώνα μας με την Ουγγαρία όπου τα κορίτσια της Αλεξίας Καμμένου ηττήθηκαν με 10-9.
Ο εγωισμός μπορεί να ήταν πληγωμένος, το όνειρο του μεταλλίου μπορεί να είχε χαθεί, αλλά τα κορίτσια μας ήταν εκεί και πάλι όταν το απαιτούσε η στιγμή για να παλέψουν. Ο αγώνας της Ελλάδας με την Ουγγαρία θα πρέπει να διδάσκεται ακόμα κι αν είναι χαμένος σαν παράδειγμα αυταπάρνησης από ένα σύνολο ανθρώπων που έχει μάθει να μην τα παρατά!
Ο αγώνας
Τα πρώτα λεπτά της αναμέτρησης αποτέλεσαν το ισχυρότερο πειστήριο της πεποίθησης πως πρόκειται για ένα ακόμα μεγάλο ντέρμπι στο δρόμο της Ελλάδας. Οι παίκτριες μας όπως και οι αντίπαλες τους τα έδωσαν εξ αρχής όλα σε άμυνα και επίθεση προκειμένου να βελτιώσουν όσο γίνεται την κατάταξη τους και να επουλώσουν την “πληγή” των χαμένων τους προημιτελικών. Ως αποτέλεσμα αυτού προέκυψε το φτωχό αλλά απόλυτα συνυφασμένο με την πρώτη επαφή με την πισίνα 1-2 υπέρ των κοριτσιών του Ατίλα Μπίρο που από τη στιγμή που προηγήθηκαν πάντα εύρισκαν τον τρόπο να παραμένουν μπροστά στο σκορ. Ότι κι αν έκανε η ελληνική πλευρά.
Στη συνέχεια και με το δεύτερο οκτάλεπτο να ξεδιπλώνεται στιγμή με τη στιγμή αυτό που έμεινε στη μνήμη ήταν η σκληρές εκατέρωθεν άμυνες που και πάλι δεν επέτρεψαν πολλά γκολ. Καθώς μόλις δύο φορές νικήθηκαν έκαστες.Γοα να διαμορφωθεί έτσι το 4-3 του ημιχρόνου.
Ακολούθως και με το πέρας της ανάπαυλας υπήρξε κάτι που βελτιώθηκε αισθητά. Αυτό ήταν η ροπή των δύο ομάδων προς το γκολ. Και οι δύο βρήκαν τα διπλάσια ή υπερδιπλάσια σε σχέση με τις δύο προηγούμενες περιόδους. Τέσσερα για την Ελλάδα. Πέντε για την Ουγγαρία. Πλέον αμφότερες χτυπούσαν με λίγο μεγαλύτερη ευκολία ιδιαίτερα στην παίκτρια παραπάνω. Η συνθήκη αυτή βέβαια δημιούργησε και μια σαδιστική αλληλουχία εικόνων. Αφού τη μια οι Ουγγαρέζες και την άλλη οι Ελληνίδες δεν προλάβαιναν να πανηγυρίσουν και ξαναπροβληματίζονταν για το γκολ που δέχθηκαν.
Τέλος, με τη συνάντηση να περνά στο καθοριστικότερο οκτάλεπτο της οι δύο χώρες έπεφταν στην πισίνα προκειμένου αυτή τη φορά να κάνουν την τελευταία τους προσπάθεια για τη νίκη. Αυτό σήμανε αυτόματα την ανάγκη οι άμυνες να ξανασφίξουν. Αυτό μάλιστα συνέβη σε τέτοιο βαθμό που από τα εννέα τέρματα του τρίτου οκταλέπτου πέσαμε ξανά στα τρία στο τέταρτο. Αυτή τη φορά οι κοπέλες μας πέτυχαν τα περισσότερα αλλά αυτό το γεγονός δεν κατέστη αρκετό ούτε καν για την ισοπαλία. Διότι στην τελευταία επίθεση του αγώνα, όταν τα “γαλανόλευκα” κορίτσια είχαν την έσχατη ευκαιρία να σώσουν την κατάσταση, το σουτ μας κόπηκε από τα μπλοκ και αναπόφευκτα ήρθε η ήττα.
Ελλάδα (Αλεξία Καμμένου): Χρυσή Διαμαντοπούλου, Ιωάννα Σταματοπούλου, Ιωάννα Χυδηριώτη, Νικόλ Ελευθεριάδου, Ειρήνη Νίνου, Έλενα Ελληνιάδη, Χριστίνα Σιούτη, Αθηνά Γιαννοπούλου, Φωτεινή Τριχά, Ελευθερία Φουντωτού, Ελευθερία Πλευρίτου, Βασιλική Πλευρίτου, Μαργαρίτα Πλευρίτου, Ελένη Ξενάκη, Μαρία Μυριοκεφαλιτάκη.
Ουγγαρία (Ατίλα Μπίρο): Άλντα Μαγιάρι, Μπογκλάρκα Νέζμελι, Ντορότια Ζιλάγκι, Βάντα Βάλι, ΓκρέταΓκουρισάτι, Γκεραλντίν Μαχιού, Ρεμπέκα Παρκς, Σουζάννα Μάτε, Ρίτα Κέσθελι, Ντόρι Λειμέτερ, Νατάσα Ριμπάνσκα, Καμίλα Φαραγκό, Κριστίνα Γκάρντα, Ντάλμα Ντουμουσούντι, Κάτα Χάιντου.
Τα οκτάλεπτα: 1-2, 2-2, 4-5, 2-1
