Το Μουντιάλ του Κατάρ, το πρώτο του αραβικού κόσμου, στιγμάτισε πολλαπλά την κοινωνία του παγκόσμιου ποδοσφαίρου. Της άφησε μάλιστα “σημάδια”, ικανά να κρατήσουν το ενδιαφέρον μας “ζεστό” για εκείνο ακόμα και ένα χρόνο μετά την τέλεση του.
Από τη στιγμή που αποφασίστηκε ότι το Μουντιάλ του 2022 θα διεξαχθεί στο Κατάρ, ήταν πολλές και δικαιολογημένες οι φωνές που αντιτίθονταν σ’ αυτό και οι λόγοι ήταν ιδιαιτέρως σοβαροί.
Η καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων
Το σημαντικότερο εξωαγωνιστικό ζήτημα αφορούσε την τήρηση ή μη, εκ μέρους του καθεστώτος της χώρας, των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Η έλλειψη των ελευθεριών μεταξύ των κατοίκων της αραβικής χώρας ήταν κάτι που ξένισε το σύνολο των συμμετεχόντων χωρών στο τουρνουά. Δυσαρέσκεια που ήρθε να προστεθεί στον ήδη υπάρχοντα προβληματισμό που είχε προκύψει από τη διαρροή πληροφοριών και τη διενέργεια ερευνών, οι οποίες ήθελαν τις συνθήκες εργασίας στα κατά τόπους εργοτάξια να είμαι απάνθρωπες. Με αποτέλεσμα ο αριθμός των νεκρών εργατών να είναι ικανός να “σκεπάσει” οποιαδήποτε λάμψη εξέπεμπε ο νεόδμητος ποδοσφαιρικός “παράδεισος” των Αράβων.
Οι αντιδράσεις
Πολλές ήταν πλευρές από τις οποίες ακουγόταν με τη μορφή οργισμένης κραυγής μια και μόνο παραίνεση. Να προχωρήσουν οι ομάδες σε μποϊκοτάζ. Ισχυρότερη όλων κρίθηκε η θέση που πήρε το γερμανικό οπαδικό κίνημα που για ακόμα μια φορά έδειξε τη διαφορά με κάθε άλλο στον πλανήτη. Οι Γερμανοί λοιπόν, κυρίως μέσα απο πρωτοβουλίες των φίλων της Μπάγερν Μονάχου και της Ντόρτμουντ κάλεσαν παίκτες και κόσμο να γυρίσουν την πλάτη στη συγκεκριμένη διοργάνωση που μόνο με παγκόσμια γιορτή δε θα έμοιαζε.
Από την άλλη βέβαια υπήρξαν κοι πιο ήπιες αντιδράσεις. Όπως εκείνη της Δανίας. Οι Σκανδιναβοί ναι μεν βρέθηκαν στο Παγκόσμιο Κύπελλο και φόρεσαν επετειακές εμφανίσεις προς τιμήν των 30 χρόνων από την κατάκτηση του αλησμόνητου EURO 1992, αλλά αφαίρεσαν από αυτές το λευκό που παραδοσιακά συνοδεύει το κόκκινο και το μαύρο των πρώτων εμφανίσεων τους. Σκοπός ήταν να δείξουν με αυτόν τον τρόπο την αντίθεση τους στην εξοντωτική ως προς την ανθρώπινη ύπαρξη πολιτικές του Κατάρ.
Photo credits: LIFO Magazine (Official Site)
Ο πρώτος αγώνας
Με τούτα και με εκείνα ήρθε κάποια στιγμή και ώρα να γίνει η πρώτη σέντρα. Πεδίο της πρώτης “μάχης” ανάμεσα στους “οικοδεσπότες” και τον Ισημερινό (Εκουαδόρ) ήταν το μεγαλειώδες”Al Bayt Stadium” των 68.895 θεατών. Τα φώτα πλέον είχαν ανάψει και όλος ο ποδοσφαιρικός πλανήτης στεκόταν μπροστά στην τηλεόραση, το κινητό, το τάμπλετ ή τον υπολογιστή προκειμένου να παρακολουθήσει γεμάτος περιέργεια και σχεδόν αναγκασμένος από την αγάπη του για το άθλημα ένα παιχνίδι που όπως φαίνεται αυτή τη στιγμή ήταν η πρώτη σελίδα της πιο άσχημης τροπής που έχει πάρει ποτέ το ποδόσφαιρο. Για να μην αδικήσουμε όμως και τους πρωταγωνιστές να πούμε ότι ο αγώνας κρίθηκε από δύο τέρματα του Ένερ Βαλέντσια στο 16ο (πέναλτι) και το 31ο λεπτό. Αποτέλεσμα που ξεγύμνωσε εξ’ αρχής με τον τρόπο που ήρθε την πιθανότητα το Κατάρ να διεκδίκησε και να πήρε την ευκαιρία του Παγκοσμίου Κυπέλλου για “ποδοσφαιρικούς λόγους”.
(Φάση ομίλων) Κατάρ – Εκουαδόρ: Κυρίαρχοι οι φιλοξενούμενοι στην πρεμιέρα του Παγκοσμίου Κυπέλλου
Ο τελευταίος αγώνας
Φτάνοντας πια στον τελικό της 18ης Δεκεμβρίου, μια εβδομάδα πριν τα Χριστούγεννα, το σενάριο ήταν ιδανικό για έναν απολαυστικό επίλογο σε μια διοργάνωση που δεν προσφερόταν στο κοινό για διασκέδαση. Το Μέσι εναντίον Εμπαπέ ήταν πραγματικά, η πιο συμφέρουσα κατάληξη για όλες τις πλευρές. Ειδικά από τη στιγμή που οι δύο τους έπαιζαν επί ίσοις όροις. Η ατμόσφαιρα στο “Lusail Stadium” “έσπαγε” για πρώτη φορά τον “πάγο” ανάμεσα στους θεατές και το τουρνουά που για ένα βράδυ απέκτησε χρώμα. Υπεύθυνοι για αυτό οι χιλιάδες Αργεντίνοι που κατεύθαναν στα βάθη της ερήμου όσο ο δικός τους εκλεκτός προχωρούσε προς τον μεγάλο στόχο που επετεύχθη λες από τον ίδιο και τους συμπαίκτες του λες και ήταν “χρωστούμενο” της μοίρας. Καθότι πέρα από τον ίδιο τον “pulga” που δεν άφησε τίποτα στην τύχη βρίσκοντας δίχτυα δύο φορές στο 23′ και το 108′ αλλά και στη διαδικασία των πέναλτι, υπήρξαν και οι φάσεις που μίλησε η ψυχραιμία του Άνχελ Ντι Μαρία (γκολ 36′) ή το ένστικτο του Εμιλιάνο Μαρτίνεζ που πέτυχε σύμφωνα και με τις συνθήκες όπως είχαν διαμορφωθεί μια από τις σημαντικότερες αποκρούσεις στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Για να χαλάσει έτσι το “super show” του Εμπαπέ που έκανε τα πάντα χατ τρικ 80′,81, 118′) για το δεύτερο αστέρι αλλά δυστυχώς για αυτόν η τύχη της χώρας του στον τελικό κρίθηκε από τον ανέτοιμο την κρίσιμη στιγμή Κόλο Μουανί. Γεγονός του οποίου απότοκο αποτέλεσε η διαδικασία των πέναλτι που κρίθηκε από τα πόδια του Γκονζάλο Μοντιέλ, ο οποίος έστειλε έναν ολόκληρο λαό στη “Γη της Επαγγελίας” και τον ηγέτη της εθνικής του ομάδας στη συνάντηση του με το πεπρωμένο που είχε πρότερα αναβληθεί για οκτώ χρόνια.
(Τελικός) Γαλλία – Αργεντινή: Lio YOU are THE MAN
Τα κρίσιμα ματς
Στη διαδρομή των δύο φιναλίστ υπήρξαν και άλλοι αγώνες που πρέπει να σταθούμε και αυτό είναι που θα κάνουμε ευθύς αμέσως.
Αγγλία – Γαλλία: Ένας προημιτελικός που έμοιαζε με επεισόδιο του “Star Wars”
Πρόκειται για μια συνάντηση με μπόλικη “αστερόσκονη” να τη χαρακτηρίζει και να τη μετατρέπει σε μια διαγαλαξιακή τιτανομαχία με πρωταγωνιστές τον Ολιβιέ Ζιρού, τον Αουρελιέν Τσουαμενί, και πάνω απ’ όλους τον Χάρι Κέιν. Από την αστοχία του οποίου παραδόξως κρίθηκε η αναμέτρηση. Μην επιτρέποντας όπως εξελίχθηκε στον Τζουντ Μπέλιγχαμ να μεγαλώσει το θόρυβο που τότε ξεκίνησε να γίνεται πιο έντονος γι’ αυτόν.
(Προημθτελικος) Αγγλία – Γαλλία: Να “πεθάνουν” οι μοιραίοι για να ζήσουν οι ωραίοι
Ολλανδία – Αργεντινή: Μια φορά που το “έξυπνο πουλί” δεν πιάστηκε από τη μύτη
Το συναπάντημα των “οράνιε” με την “αλμπισελέστε” θα μπορούσε να πει κάποιος ότι εξελίχθηκε όπως πρέπει για να επεκτείνει το μύθο της Αργεντινής. Κυριαρχία με σκόρερ για ακόμα μια φορά τον ασυνήθιστα αλλά κάπως δικαιολογημένα εριστικό Μέσι και ανατροπή από το πουθενά με τον Γουτ Βέγκχορστ να είναι πιο κομβικός από ποτέ αξιοποιώντας μια πρωτότυπη κομπίνα των συμπαικτών τους σε μια απέλπιδα προσπάθεια να διεκδικήσουν λίγο ακόμα την πρόκριση που λίγο αργότερα τους στέρησε στα πέναλτι ο Εμιλιάνο Μαρτίνεζ.
(Προημιτελικός) Ολλανδία – Αργεντινή: Τότε Ρομέρο, τώρα Μαρτίνεζ (video)
Το θαύμα του Μαρόκου
Οι ποδοσφαιριστές του Ουαλίντ Ρεγκρακί απαρτίζουν σαφώς την ομάδα του τουρνουά και είναι εκείνοι που γνώρισαν τις μεγαλύτερες αλλαγές στην καριέρα τους ή βγήκαν λίγο περισσότερο μπροστά στις ομάδες του. Παράδειγμα της πρώτης κατηγορίας; Αναμφίβολα ο Σοφιάν Άμραμπατ που από το “Artemio Franchi” βρέθηκε έστω και αρκετούς μήνες μετά στο “Old Trafford” για χάρη της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ πιστοποιώντας την αγωνιστική του άνοδο. Δίπλα του πέρα από τους σταρ του γκρουπ που συνοψίζονται στα ονόματα του Ελ Νεσίρι, του Μπόνο ή του Ζίγετς στάθηκαν και παίκτες όπως ο Αγκέρ που έκανε το δικό του “step up” και ο Ουναχί που είχε προλάβει να κάνει πριν το άλμα από την Ανζέρ ως τη Μαρσέιγ για να πραγματοποιήσει στο Κατάρ λίγα ακόμα βήματα προς τη μεγάλη “σκηνή”. Γιατί όμως έκαναν αυτοί οι κύριοι ντόρο; Ποια η αφορμή να τους συζητάμε; Μια είναι σίγουρα η νίκη απέναντι στο Βέλγιο στον όμιλο, ακόμα μια εκείνη έναντι της Ισπανίας στους “16” και τελευταία πριν τη “φυσιολογική” ήττα από τους Γάλλους, η επικράτηση ενάντια των Πορτογάλων. Κατάληξη τους ήταν ο μικρός τελικός και η τέταρτη θέση στον κόσμο.
(Ημιτελικός) Γαλλία – Μαρόκο: Οι ‘Τρικολόρ’ λύγισαν το Μαρόκο και πάνε για το ‘repeat’
(Προημιτελικός) Μαρόκο – Πορτογαλία: Μυθική πρόκριση για το Μαρόκο, έκλεισε ραντεβού για τα ημιτελικά
(Φάση των “16”) Μαρόκο – Ισπανία: Το Μαρόκο έστειλε σπίτι την ‘Φούρια Ρόχα’ και ετοιμάζεται για τα προημιτελικά
(Φάση ομίλων) Μαρόκο – Βέλγιο: Έβαλαν ‘φωτιά’ οι Αφρικανοί, 1-0 το Μαρόκο το Βέλγιο
Οι επόμενες διοργανώσεις
Πάμε τώρα να δούμε τι μέλλει γενέσθαι με τις επόμενες διοργανώσεις, οι οποίες αν μη τι άλλο είναι μπολιασμένες με περίσσιο ενδιαφέρον πολύ πριν υλοποιηθούν.
Μουντιάλ 2030: Το τουρνουά που προσεγγίζει το θρύλο του Σεβάχ
Το συγκεκριμένο Παγκόσμιο Κύπελλο φέρει την εξής ιδιαιτερότητα. Υπήρξε ουσιαστικά “κατοχυρωμένο” από τη Σαουδική Αραβία που για να αποτινάξει από πάνω της μέρος από τη φασαρία μοίρασε τη διοργάνωση στην Ελλάδα και την Αίγυπτο των οποίων εγγυήθηκε πως θα αναστήλωνε τις αθλητικές εγκαταστάσεις αν προκρινόταν ο δικός τους φάκελος. Πράγμα που δεν έγινε, διότι υπήρξε απόσυρση του και συμπίεση των άλλων δύο υποψηφιοτήτων που περιέρχονται οι χώρες της Ιβηρικής, το Μαρόκο, η Ουρουγουάη, η Παραγουάη και η Αργεντινή, οι οποίες πρώτα έγιναν μια και βρέθηκαν, έπειτα βρέθηκαν χωρίς αντίπαλο και πλέον είναι δεδομένο ότι θα φιλοξενήσουν ένα Παγκόσμιο Κύπελλο τριών ηπείρων (Ευρώπη, Νότια Αμερική και Αφρική) και έξι χώρων που όντας επετειακό ακολουθεί τη λογική του αναβληθέντος EURO 2020 και έχει εξαπλωθεί όπου μπορεί. Αποκτώντας τη μορφή ενός τουρνουά που φτιάχτηκε μόνο για να γίνει θρύλος. Αδιαφορώντας για την αντοχή των ποδοσφαιριστών και την ποιότητα του προϊόντος που θα παράξει.
Μουντιάλ 2034: Δεν ήταν δίκαιο αλλά δε μπορούσε να μη γίνει και πράξη
Όπως είπαμε και παραπάνω το Παγκόσμιο Κύπελλο του ’30 δεν θα γίνει στη Σαουδική Αραβία. Αιτία; Η βρώμικη ιστορία και οι σκιές που “σκεπάζουν” το Κατάρ. Σκιές που το μόνο που κατάφεραν είναι όχι να μεταβάλουν την κατάσταση άλλα να μεταθέσουν κάτι που με όσα είδαμε φέτος το καλοκαίρι από τον σεΐχη Μοχάμεντ Μπιν Σαλμάν που μέσω του PIF εξαγόρασε τις τέσσερις καλύτερες ομάδες της χώρας προκειμένου να τις γεμίσει με διεθνείς “αστέρες” που τα προηγούμενα χρόνια σάρωναν την Ευρώπη. Με πρώτο και καλύτερο τον απόλυτο “superstar” Κριστιάνο Ρονάλντο.
Αραβικό ποδόσφαιρο: Δεν είχε αντίπαλο φέτος το καλοκαίρι ξοδεύοντας τα περισσότερα χρήματα που έδωσε ποτέ
Αραβικό ποδόσφαιρο: Η προειδοποίηση του Ρονάλντο και η αρχή της υλοποίησης του πλάνου
Κλείνοντας, θα πούμε το εξής. Μας λυπεί που το ποδόσφαιρο θεωρεί ότι το μόνο που μπορεί να το “ενδυναμώσει” είναι χρήματα ποτισμένα με αίμα. Είναι απογοητευτική για το άθλημα που αγαπάμε η στροφή του στον αραβικό κόλπο. Είναι ωστόσο και ένα άκρως επικερδές σχέδιο του κυρίου Ινφαντίνο που πιστός στις αρχές των προκατόχων του αδιαφορεί για το τι γίνεται εντός των γραμμών και επωφθαλμιά σε διαφόρων ειδών κρυφές προσωπικές απολαβές.
Τζιάνι Ινφαντίνο: Το σύνδρομο της άδειας καράφλας
